🐻 همستر کامبت در ادامه روند مؤمن‌سازی به پوچی و پوچ‌گرایی. 📌 بعد از إشغال اکثر زندگی روزانه مردم با #فضای_مجازی و مخصوصاً بازی‌ها و دست‌یابی خیالی و عموماً غیر منطقی به اهداف و آرزوها، حالا نمونه دیگری از یک عمل کاملاً بی‌معنا برای رسیدن به هدف؛ که البته آن هم قطعی نیست. ▪️هم‌زمان که با فاصله گرفتن از واقعیت، مهارت‌های ارتباطی خود را از دست داده یا اصلاً سطح قابل قبولی از آن را به دست نمی‌آوریم، می‌توانیم در کنجی از پستوی خانه با در دست گرفتن صفحه‌ای روشن، نقش یک #کنش‌گر اجتماعی را بازی کنیم. ▪️شاید با ابتدایی‌ترین‌های دانش کشت و کار بیگانه باشیم، اما با مقداری از حرکات انگشتمان، به بازدهی مطلوبی از محصولات کشاورزی در #بازی مزرعه می‌رسیم. ⭕️ مرحله بعدی اما همان کمترین مناسبت‌های «تلاش‌ها» با «رسیدن به اهداف» را از میان برداشته است. شما صرفاً با زدن تعداد بی‌شماری انگشت به صفحه گوشی می‌توانید صاحب مقدار قابل ملاحظه‌ای از پول شوید. این مقدار پول آن‌قدر می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد که شما میزان احتمال ناکامی در رسیدن به هدف را نادیده بگیرید. ❗️حذف «معنا» و «ربط بین علت و معلول»، فقط رفتارهای غیر عقلی را برای انسان تبدیل به عادت نمی‌کند؛ بعد از نهادینه کردن اعتقاد به شانس (اتفاق بی‌دلیل) در مراحل قبلی، حالا با ادامه این نوع از رفتار، ما به نوعی وسیله تبدیل می‌شویم که هیچگاه برای إعمال کارایی‌اش، از «به کار گیرنده» خود سؤال نمی‌پرسد. این حتی از برده‌ای که

احتمال فهم فلسفه کاری که از جانب مولایش مأمور به آن شده را می‌دهد، اما جرأت پرسیدن آن را ندارد

، بسیار فاجعه‌بارتر است. 🔞 حال زمانی تأثیر این روند مؤمن‌سازی به پوچی بیشتر می‌شود که شما به دلیل سن کمی که دارید، فرصتی برای «زیست تجربیات واقعی» نداشته‌اید و اساساً فرق #پوچی و مجاز را با #واقعیت نمی‌دانید. ♾ «فراغت بال بیشتر» و «انگیزه برای کسب موفقیت‌های تازه»، می‌تواند از عوامل تأثیرگذاری بیشتر در سن #نوجوان باشد. #همستر_کامبت #نات_کوین