#پارت_هفدهم🌹 (حجاب من)😍 کاش میمردم کاش میمردمو بعد از 7 سال عاشقی این نشه نتیجه ی عشقم عشق پاکه من چقدر بد به پایان رسید خدایا بعد از 7 سال چرا اینطوری جوابمو دادی دلم گرفته خدا خیلی گرفته چرا ارومم نمیکنی مگه من بَندَت نیستم؟ مگه تو خالق من نیستی؟ خدایا تورو به اهل بیتت کمکم کن دارم دیوونه میشم دارم میمیرم خدا دارم میمیرم همینجور میرفتم بی هدف بی اراده یه دفعه دیدم جلوی بیمارستانم نمیدونم چرا و به چه جراتی ولی رفتم، رفتم داخل بدون اینکه اختیاری از خودم داشته باشم پاهام منو به سمت اتاق طاها میبرد روبروی در اتاق ایستادم خواستم در بزنم که یهو به خودم اومدم من اینجا چیکار میکنم؟ من دارم چیکار میکنم؟ راه افتادم برم پشتم به در بود هنوز دو قدم بر نداشته بودم که در اتاق باز شد، عقلم میگفت برو زینب برو ولی پاهام توان حرکت نداشتن اومد از کنارم رد بشه که یه لحظه بهم نگاه کرد اول نفهمید ولی بعد سریع برگشتو اومد سمتم با تعجب و وحشت نگاهم میکرد بهش خیره شدم چشمای قهوه ایش خیلی نگران بودن چشماش داشتن صورتمو کنکاش میکردن، از سر و صورتم گرفته تا چادرم از بس خیس بودن همینطور آب بود که ازشون چکه میکرد وقتی یک ساعت تمام زیر اون سیل بدون چتر راه رفتم بایدم اینقدر خیس میشدم هوا خیلی سرد بود ولی من مثل کوره داغ بودم حس میکردم دارم آتیش میگیرم، چشمام شده بودن مثل وزنه ی 100 کیلویی، تحمل وزنمو نداشتم دیگه نتونستم طاقت بیارم دستمو برای جلوگیری از سقوط به دیوار گرفتم طاها تازه به خودش اومد و اومد نزدیک یه عالمه سوال پشت سر هم میپرسید هیچی نمیشنیدم، هیچی فقط یه کلمه از دهانم خارج شد اونم به زور _ ع...عر...فان و بعد سیاهیه مطلق لحظه ی اخر فقط صدای طاهارو شنیدم که داشت خدا و ائمه رو صدا میزد . . طاها از در اتاق که اومدم بیرون دیدم یه خانم چادری پشت به من با چند قدم فاصله ایستاده داشتم از کنارش رد میشدم که متوجه خیسیه بیش از حد چادرش شدم کنجکاو شدم برگشتم سمتش یه نگاه کردم برگشتم ولی یه دفعه خشکم زد دوباره برگشتم خدای من زینب بود....اونم با این وضع خیلی نگران شدم با چشمهای نگرانم زل زدم به چشمای قهوه ایه نا آروم روبروم لرزشی تو چشماش بود که دنیامو میلرزوند..... به قلم : zeinab.z ادامه دارد.....

به نام خدا #رمان_راض_بابا #پارت_هفدهم #شما_دختر_من_رو_ندید ••• دوست عزیز کپی نکن راضی نیستیم🙏🚫

#رمان_جانم_میرود #به_قلم_فاطمه_امیری #پارت_هفدهم آقای رضایی شما اینجا چیکار می کنید . همه با شنیدن صدای محمد آقا سر هایشان به طرف احمد و محمد آقا چرخید . ــــ سلام آقای مهدوی خوب هستید من پدر مهیام .نمیدونم چطور ازتون تشکر کنم . دخترتون تماس گرفت و مقداری از قضیه رو تعریف کرد من مدیون شما و پسرتون هستم . ـــ نه بابا این چه حرفیه شهاب وظیفه ی خودشو انجام داد ماشاء الله مهیا خانم چقدر بزرگ شدن . مهیا با تعجب این صحنه را تماشا می کرد شهین خانم روبه دخرتش گفت ـــ مریم میدونستی مهیا دختر آقای رضاییه ؟؟ ـــ منم نمی دونستم ولی اون روز که حال آقای رضایی بد شده بود منو شهاب رسوندیمش بیمارستان ؛ اونجا دونستم . مهلا خانم با تعجب پرسید ــــ شما رسوندینش ـــ بله مهیا پیش ما تو هیئت بود اونجا خیلی گریه کرد و نگران حال آقای رضایی بودن حتی از هوش رفت بعد اینکه حالش بهتر شد منو شهاب اوردیمش . مهیا زیر لب غرید ـــ گندت بزنن باید همه چیو تعریف می کردی اما مهلا خانم و احمد آقا با ذوقی که سعی در پنهانش داشتن به مهیا نگاه می کردند . مهیا روی تختش دراز کشیده بود یک ساعتی بود که به خانه برگشته بودند در طول راه هیچ حرفی میان خودش و مادر پدرش زده نشد . با صدای در به خودش آمد ـــ بیا تو احمد آقا در را آرام باز کرد و سرش را داخل اورد . بیدارت کردم بابا مهیا لبخند زوری زد ــ بیدار بودم