تموم شد. آخیش چقدر جستار خوندن برام چیز سختی بود. خداقوت خانم جعفریان. قلم نویسنده قلم قوی و توانایی بود. نویسنده هر چند شاید تکلیفش با زندگی مشخص نبود اما با نوشتن چرا! نوشتن تو خونش جریان داره و با خونش می‌نویسه. خوب بلد بود رخداد ها رو کنار هم بچینه برای هدف مشخصش. باب سلیقه من نبود اما و جز روایت جذاب آخرش و چند تا روایت دیگه بقیه برام به کندی گذشت. نیمه دوم کتاب هم مثل نیمه اول «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی» برام جلوه گری کرد. و بعد تموم شدن کتاب حس کردم چقدر تو دنیا تجربه و شهر و آدم هست که منتظرن تا بهشون سر بزنم. نمره ۸ از ۱۰.

جایی که نویسنده در آنجا بزرگ شده است، در مشهد را خودش این طور توصیف می‌کند: «مخصوصا در محله بچگی و نوجوانی من. محله‌ای شبیه شهرِ رمان‌های فاکنر بود و آدم‌ها گیرِ نان شبشان بودند هنوز و زندگی شان از راه عرق جبین و کد یمین می‌گذشت هنوز، نه از شیار‌های پیچ در پیچِ قشر مخ. محله‌ای که کتاب در آن یک شیء تزیینی بود و لفظ قلم حرف زدن دلیلی بر بیگانگی و بی عرضگی. اینجا همه چیز واقعی تر، صریح‌تر و خشن‌تر از آن بود که کسی به کتاب‌ها فکر کند که اصلا چی هستند و حرف حسابشان چیست.» نجات از مرگ مصنوعی حبیبه جعفریان 📚🌱📚

گره کور ظهور تو منم، میدانم... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #جمعه 🦋 @Mahisiah

لَیِّن‌ قَلبی‌ لِوَلِیِّ‌ اَمرِک...

🌧❤️🌧❤️🌧❤️🌧

-دلتنگ‌ ِ باران!

باران‌🌧 تنها موسیقی بی‌کلامِ بی‌انتها .. ساده و تکراری اما .. پر از حرف برای دلهای آماده است🌿 🍂 @Mahisiah

نام تمام مردگان یحیاست عباس معروفی بزن بریم ... کتاب سوم.📚🌱 خیلی دوست داشتم زودتر شروع کنمش. نشد منتظر آذر بمونم که بخونم. ولی به خودم قول دادم مثل لودر نشینم پاش. کم کم بخونم که از بقیه زندگیم جا نمونم.

🍂گاه گاهی می‌شود دلتنگی از حد بگذرد!🍂

و فاصله تجربه‌ایی بیهوده است...