خبر برایم ضرب دار، کوبنده و تیز بود. رضا امیر خانی دچار ضربه مغزی شد. خبر را خواندم. تیر شد توی چشمم و جانم. تنم به خس خس افتاد و نفَسم تکه تکه شد. از بین کتاب‌هایی که خواندم، «رَهش» بالا ترین جای قلبم نشسته است. مهم ترین و دلچسب ترین کتاب زندگی ام. هر بار می‌خوانمش بیشتر از بار اول می‌خواهمش. شخصیت هایش توی ذهنم زندگی می‌کنند و هنوز ادامه می‌دهند. خدای رهش، رضا امیرخانی است. کسی که آدم های رهش را ساخته. کاش زنده بماند. ادبیات و مخاطبِ داستان خوان، خداییَش را دوست دارند. پ‌ن: برای بهبود وضعیت آقای امیرخانی عزیز حمد شفا را فراموش نکنید.🌱 @Mahisiah

مکان زیر زمین حرم حالت تماشای مراسم های متعدد خواستگاری و آشنایی

نمی‌دونم زیارت برام ثبت میشه یانه!...

من اگه یک روز سوهان فروشی داشتم، هر روز صبح یک دونه سوهان حبه ای جلو مشتری میزدم زمین. عصرم یک دونه جلوش سر می‌بریدم. بعد میذاشتم دم در که هر کس رد شد یک دونه برداره...❤️😅 خوش به حال مشتریام... وای کاش عابرِ رد شده از مغازه سوهان فروشیم بودم😶‍🌫

اگر از قند لبت شعبه سوهان بزنم پوز این حاج حسین و پسران را بزنی ❤️ @Mahisiah

هر روز یک قدم کوچک، به سمت رویاهات بردار.🌱

نشد تمومش کنم... نتونستم. فکر کنم اولین کتابی بود که تا تهش نرفتم. بعد خوندن نیمه ابتدایی کتاب، حس کردم اگه بیشتر بخونم پاش جون میدم. تو سلیقم نبود. لذا آذر رو به خوندن چند تا داستان کوتاه، که باشگاه نویسندگیِ یکشنبه ها معرفی کرده بود و خوانش مجدد چند تا داستان کوتاه که قبلاً خونده بودم گذروندم. براتون میفرستم یکیشو:👇

داستان هفته:#سوم موضوع موقت از جومپا لاهیری

۱۱ آذر درخشش نور ایستاده در دل جنگلی تاریک.