باید چه کنم با غم و تنهایی و دوری وقتی همه دادند به هم دست تبانی آیا شده از شدت دلتنگی و غصه هی بغض کنی ، گریه کنی ، شعر بخوانی

حتما كه نبايد كلمه ى دوستت دارم را به زبان آورد اصلا دوست داشتن گفتن نمی خواهد فهميدن می خواهد من با صبح بخير و شب بخير گفتن ها مواظب خودت باش گفتن ها با نگرانى هايم دلتنگ شدن هايم حسادت هاى لو رفته ام پرواز كردن براى لحظه اى ديدنت و آن خنده هاى از ته دلى كه در زمانِ کنار تو بودند می کردم بارها و بارها فرياد زده ام دوستت دارم دوست داشتن را فقط بايد فهميد

نهایت تنها کسی که میخوام دل به دلش دهم تویی زلزله هم اگر تمام جهان را تکان دهد دل من کنار تو اقیانوس آرام است دوست داشتنت هر روز تکرار می شود و این تنها برنامه ایست که سال هاست تکرارش را دوست دارم

جایِ قلبم را نمی دانستم ، تا اینکه عاشقت شدم صادق هدایت

بهای دوست داشتنت رو حتی با جونم میدم

می‌کِشم هر شب غمش را تنگ چون گُل در بغل

‌

( به اشک خویش بشوییم آسمان‌ ها را )

دل ما با تو چنان است که خود میدانی

محبوب‌ من دوست داشتنِ شما رنج واقعیت را کم می‌کند

همه را دیدم و عاشق نشدم من تو چه بودی که تو را دیدمت ، دیوانه شدم من

نگاهت می‌کنم خاموش و خاموشی زبان دارد زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد چه خواهش‌ ها در این خاموشی گویاست نشنیدی ؟ تو هم چیزی بگو چشم و دلت گوش و زبان دارد

آمد اما در نگاهش آن نوازش ها نبود

این قلب ترک خورده‌ ی من بند به مو بود

ما در سن جوانی به کهولت رسیدیم

غیرتم بر تو چنان است ، که گر دست دهد نگذارم که درآیی به خیال دگران

‌هر چه پل پشت سرم هست خرابش بنما تا به فکرم نزند از ره تو برگردم شهریار

از دیده برون مشو که نوری و زِ سینه جدا مشو که جانی .