#شیوه_والیبالیستی تو فوتبال اینطوری نیست! وقتی که ایران تبدیل به قدرت والیبالی شد به این ورزش علاقمند شدم و دنبال می کردم. اوایل رفتار بازیکنان والیبال برایم عجیب بود جوری که فکر می کردم معنی گل زدن را درست متوجه نشدم! چون وقتی به ظاهر گل می خوردند همه با هم دست می دادند! وقتی دوربین رو بازیکنان گل خورده زوم می کرد، متعجب این دست دادن ها و تشویق ها می شدو و وقتی دوربین دو طرف رو نشون می داد متعجب تر می شدم که چرا دو طرف به هم دست می دن! یعنی این گل نشد، اوت شد! چی شد که دو طرف به هم تیمی های خودشون دست می دن. بعد متوجه شدم این #شیوه_والیبالیستی است که بر عکس فوتبال( وقتی گل میخورند و به جان هم می افتند و قیافه مغموم می گیرند) اینها همدیگر رو تشویق می کنن و در آنچه روی داده خودشون رو و توانشون رو هدر نمی دن و ناظر به آینده بازی همدیگر رو تشویق می کنن. البته بگذریم از طرفداران تراکتور که وقتی گل می خورن می گن #عیبی_یوخ! یعنی نوعی تشویقی که در سایر تماشاگران کمتر دیده میشه. حالا قصدم از این قضیه اینه که وقتی حادثه ای رخ می ده خیلی مهمه که #شیوه_فوتبالیستی داشته باشیم یا #شیوه_والیبالیستی، یعنی اینکه به جان هم بیفتیم و همدیگر رو متهم کنیم و هی تمرکز کنیم که چی شد و چجوری شد و مقصر یابی کنیم، بریم به بعد فکر کنیم. الان تروری که در تهران رخ داد، بسیار غم انگیز، شوک‌آور و ناراحت کننده است که هرچه از این قسمت ماجرا بگوئیم آرام نمی شویم ولی آیا باید به همین بسنده کنیم و توان خود را صرف این کنیم که چجوری زدن چرا زدن نهادهای امنیتی ما چکاره اند و ... و یا اینکه بگیم اتفاقی که رخ داده خب بررسی می شه ولی الان چه باید کرد یعنی خط تحلیل و خبر را به سمت نحوه واکنش و انتقام ایران و محور مقاومت بکشانیم. به نظر این ترس در وجود دشمن می اندازد نه اینکه بشینیم و درباره قضیه زوم کنیم تا از دل آن، توانمندی و اشراف اطلاعاتی و فن اوری دشمن در بیاید و ناچیز شمردن آنچه که خود انجام دادیم و انجام خواهیم داد. حالا دوستان تحلیل گر و نظر دهنده بفرمایند به قول قدیمی ها، راه باز جاده هم دراز این شما و این هم تحلیل شما به #شیوه_فوتبالییستی یا #شیوه_والیبالیستی @mahmoudbagheri1