ما و فراموشی سلیمانی؟ هیهات! قطعه‌قطعه‌های یک و بیست دقیقه #حق ۵ سعید اکبری: روزها می‌گذرند. اما بعد از چهل روز داغ تو هنوز تازه است. تازه‌تر از روز اول و غمت هم‌چنان بر دل‌ها سنگینی می‌کند. زخمی که بر دل‌های‌مان نهادی هنوز التیام نیافته‌ است. هم‌چون داغی که از عاشورای شصت و یک هجری تا کنون بر دل‌ها باقی‌ است. مگر داغ حسین علیه‌السلام و غم کربلا از یاد رفتنی‌ است؟ بعد از هزار و چهارصد و چند سال هنوز عاشقانش با روضه‌ی عاشورا زندگی می‌کنند و با شنیدن نام حضرت ارباب، اشک می‌ریزند و بر مصیبتش چنان بر سر و سینه می‌زنند و شیون و زاری می‌کنند، گویی که نزدیک‌ترین عزیزشان را همین دیروز از دست داده‌اند. این چه رازی است که خدا در خون «حسین» و اصحاب عاشوراییش قرار‌ داده که همیشه تازه است؟ به‌راستی که تو از عاشقان و پیروان راستین اباعبدالله در عصر حاضر بوده‌ای. اگر اصحاب «حسین»، امام زمان خود را دیدند که ذریه‌ی رسول‌الله بود و شیفته‌اش شدند و در راهش جانفشانی کردند، تو ندیده #عاشق شدی و #سر باختی. از این‌ رو است که مقام تو در امتداد مقام شهیدان دشت کربلاست؛ مگر نه این است که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا؟ صحرای بلا به وسعت تاریخ است و کربلای امروز، همان قتل‌گاه تو در جاده‌ی فرودگاه بغداد است و عاشورای‌مان همان سیزدهمین روز زمستان نود و هشت. در یک شب‌جمعه، ساعت یک و بیست دقیقه. به‌راستی که خدا صحنه‌ی کربلای ما را چه زیبا رقم زده‌ است. کسی که چون «عباس»، مدافع حرم «زینب» بود و علمدار لشکر اسلام، هم‌چون او با بدنی قطعه‌قطعه و دستی بریده به شهادت رسید. تصویر جگرسوز دست بریده‌ات ما را به #کربلا برد. دستی که مدافع حرم «زینب» می‌شود، همان دست «عباس» است و این دست را خدا برای خود می‌خواهد. این دست هم‌چنان دستگیر مدافعین حریم حرم خواهد‌ بود. اگر در زمین، دست تو بسته‌ بود؛ اکنون که آسمانی شده‌ای، دست تو بازتر است برای دستگیری. راستی چه کسی به نحوست سیزده باور دارد؟ #سیزده برای تو روز رسیدن به دلدار است. روز اجابت خواسته‌ات و نوشیدن از باده‌ی ناب وصال. ولی یقینا باور غربی‌ها به نحوست سیزده بیشتر خواهد شد. آنها از آن روز روی آرامش را ندیده‌اند و نخواهند دید. شهادت تو شروع زوال‌شان خواهد بود. مگر یزید توانست با کشتن «حسین»، او را از سر راه خویش بردارد و صدایش را خاموش کند؟ صدای «حسین» رساتر شد و سر بریده‌اش بر سر نی، فریاد آزادگی او را به گوش همه‌ی جهانیان رسانید و این صدا هم‌چنان در گوش فلک طنین‌انداز است و با بانگ الرحیل خود همه را فرا می‌خواند. خون «حسین» مسیری باز کرد که به نابودی یزید منتهی شد و این مسیر تا نابودی همه‌ی یزیدیان، تا انتهای تاریخ ادامه خواهد‌ داشت. این خون در مسیر خود، بعد از هزار و چهارصد و اندی سال هنوز در جریان است و خون حاج‌قاسم در ادامه‌ی همان مسیر است. او از اصحاب آخرالزمانی سیدالشهداست. «حسین» چراغ هدایتی شد برای همه‌ی ابناء بشر، تا حتی آخرین فرودآمده بر این کره‌ی خاکی، در این ظلمات دنیایی راه را گم نکند و این چراغ هنوز هم روشنگر راه هدایت است. کشتی نجات «حسین» در این دریای طوفانی هنوز هم مسافر می‌پذیرد. تا سرنشینانش را به سلامت به سرمنزل مقصود برساند. مباد که از جاماندگان این کشتی باشیم. دشمنان ما باید داستان عاشورا را بخوانند و بدانند که این میدان، میدان هزیمت آنان است، نه پیروزی‌شان و چون ترامپ قمارباز، بخت خود را در این میدان نیازمایند. @haghdaily 👇