eitaa logo
مَحْیٰایَ مَحْیٰا مُحمّدٍ و آلِ مُحمّد
4هزار دنبال‌کننده
692 عکس
1.5هزار ویدیو
13 فایل
📌احسان بختیاری مُحقّق و مُدرّس حوزه 💎 احیای امر اهلبیت علیهم السلام بخصوص امام عصر 🔶 کانال بوسیله ادمین اداره میشود 🔷 به هیچ نهادی وابستگی نداریم 🔵 سفارش حرزالجواد و ادعیه: @herzezendegi 🔴 آیدی ادمین : @GhorehMahyayamahya
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم در روایتی چنین نقل شده که: حضرت زهرا سلام الله علیها موی امام حسین علیه السلام را با احتیاط شانه نموده و در عین حال گریه می‌کردند پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسیدند: دخترم فاطمه چرا گریه میکنی؟ و چرا انقدر با احتیاط موی سر حسین را شانه میکنی؟ عرضه داشتند: پدر جان یا رسول االله خوف این را دارم که مویی از سر حسین من کنده شود و حسینم آزار ببیند. 📚 مخزن البکاء
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم آن غریبِ بی معین [مسلم بن عقیل] بعد از اقرار به شهادتین و امامت امیرالمؤمنین رو به امام حسین کرده گفت: السّلام علیك یا أبا عبدالله روحي لك الفداء ونفسي لك الوِقاء! گواه باش که شهید راه تو شدم. 📚 سفینه بحرالمصائب 3/133
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم‏ حینما صعد المسلم صلوات الله علیه اعلی القصر لیقطعوا راسه حول وجهه ناحیه الحسین صلوات الله علیه و سلم علی الحسین و وقف الحسین صلوات الله علیه و وجه نحو الکوفه قال علیک السلام یا مسلم. زمانی که حضرت مسلم صلوات الله علیه را بالای قصر بردند تا سرش را قطع کنند به سمت امام حسین صلوات الله علیه متوجه شد و سلام کرد و سیدالشهدا صلوات الله علیه ایستاد و در مکانی به سمت کوفه متوجه شد فرمود: علیک السلام ای مسلم. 📚 العبرة الساکته (ام جعفر دهینی) 2/174
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم‏ بعد از شهادت حضرت علی اکبر عبد الله بن مسلم بن عقیل که طفلی خردسال بود از خیمه بیرون آمد ملعونی از لشکر عمر سعد ملعون که او را عمرو بن صبیح می نامیدند تیری به جانب عبدالله بن مسلم انداخت آن طفل به جهت احتزار از تیر دست خود را بر پیشانی نورانی خود گذاشت که ناگاه آن تیر بر کف دست آن مظلوم برخورد و دست او را بر پیشانی او دوخت هر چند عبدالله سعی نمود که دست خود را از پیشانی خود جدا کند نتوانست و آن طفل مظلوم مشغول به علاج جدا کردن دست بود که ناگاه ملعون دیگر نیزه بر دل او زد که از شدت آن جراحت روح شریفشان به شاخسار قدس پرواز کرد. 📚 کتاب الاشارات العرشیة فی المصائب الحسینیة (مجلس اول) ص 1