ادامه👇👇👇 صبح که خبرگزاری را باز کردم نوشته بود: «هویت ضارب رشدی مشخص شد. هادی مطر جوانی بیست و چهار ساله از اهالی نیوجرسی است که ...» بقیه نوشته محو شد. اشک‌هایم اجازه خواندن بقیه خبر را ندادند. یک لحظه هادی را دیدم. وقتی که هر جمعه می‌رفته مسجدی در نیوجرسی و مواظب بچه‌ها بوده. روح لطیفی داشته لابد. با حوصله‌ای زیاد که می‌توانسته با بچه‌ها ارتباط برقرار کند. و زندگی‌ای که به صرف #شهروند_آمریکا بودن مورد غبطه خیلی از جوان‌های دیگر است. با خودش چه فکر کرده؟‌ روندی که او را به این تصمیم رسانده چه بوده؟‌ من که نمی‌دانم و شاید هیچ کس هم به جز خودش نداند. ولی چقدر دوست داشتم با خودش این طوری فکر کرده باشد که هادی!‌ تو یک نفری در این کشوری که آب خوردنت را هم باید طوری تنظیم کنی که نفهمند مسلمانی وگرنه محدودیت برایت درست می‌شود. چه کاری می‌توانی برای #اسلام بکنی؟ بعد این آیه را دیده باشد که تنها بودن نباید تو را از قیام برای خدا باز بدارد (ان تقوموا لله مثنی و فرادا) و بعد یک روز اتفاقی به متن فتوای #امام_خمینی رسیده باشد که: «از مسلمانان غیور می‌خواهم تا در هر نقطه که آن‌ها را یافتند اعدام نمایند تا دیگر کسی جرات نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید.» ‌‎ هادی نه سال بعد از رحلت فقیهی که این حکم را داده به دنیا آمده. نمی‌دانم کجا. حدس می‌زنم زیاد اهل فکر کردن بوده. لابد شب قبل از حادثه هم به این فکر کرده که تنهایی هم می‌شود در راه خدا قیام کرد. http://eitaa.com/fatemiioon_news