#ویژه در آستانۀ برگزاری #راهپیمایی_اربعین انتشار برای اولین بار در #مناره تحلیل چهل و پنج سال پیش #آیت_الله_خامنه_ای از پیاده روی اربعین ⭕️ اربعین به مثابه یک کنگره جهانی زیارت الاربعین؛ می‌دانید یکی از علائم ایمان #زیارت_اربعین است؟ بنده نمی‌دانم این روایت چقدر صحیح است. اصراری هم ندارم که بگویم معنای این روایت همینی است که من گمان کردم. #شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند‌، در کوفه بودند‌، در بصره بودند‌، در اهواز بودند‌، در قم بودند‌، در خراسان بودند، اطراف و اکناف بلاد. اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزاءِ متشتّت در جریان بود مثل دانه‌های تسبیح یک رشته و یک نخ همه‌ این‌ها را به هم وصل می‌کرد. چه بود آن رشته؟ رشته‌ اطاعت و فرمانبری از مرکزیت تشیع، از رهبریِ عالی تشیع یعنی #امام. همه‌ این رشته‌ها به آن جا متصل می‌شد. قلبی بود که به همه‌ اعضاء فرمان می‌داد. و به این ترتیب تشیع یک سازمان و یک تشکیلاتی بود. ممکن بود دو نفر از حال هم خبر نداشته باشند اما بودند کسانی که از حال همه با خبر بودند. اطاعت و فرمانبری آن‌ها به حساب {بود}‌، فریاد زدنشان از روی دستور{بود}‌، سکوتشان بر طبق نقشه{بود}. همه چیزشان با حساب{بود}. فقط یک عیبی کار آن‌ها داشت و آن اینکه همدیگر را کمتر می‌دیدند. اهل یک شهر‌، شیعیان یک منطقه البته یکدیگر را می‌دیدند. اما یک #کنگره‌_جهانی لازم بود برای شیعیانِ روزگار ائمه (علیهم السلام). این کنگره‌ جهانی را معین کردند. وقتش را هم معین کردند. گفتند در این موعِد معین در آن کنگره هر کس بتواند شرکت کند. آن موعِد روز #اربعین است و جای شرکت، سرزمین #کربلا است. چون روح شیعه روح کربلایی است‌، روح عاشورایی است. در کالبد شیعه تپشِ روز #عاشورا مشهود است. شیعه هر جا که هست دنباله‌روی عاشورای #حسین است. این هم که می‌بینی همه جا این تپش‌هایی که در شیعه مشهود شده‌، از آن مرقدِ پاک ناشی شده. این شعله‌هایی بوده که از آن روح مقدس و پاک و از آن تربت عالی مقدار سرکشیده. به جان‌ها و روح‌ها رسیده. انسان‌ها را به گلوله‌های داغی تبدیل کرده و آن‌ها را به قلب دشمن فرو برده. بنابراین مسئله‌ اربعین یک مسئله‌ مهمی است‌، اربعین یعنی میعاد شیعیان در یک کنگره‌ بین‌المللی‌ و #جهانی برای سرزمینی که خودش خاطره انگیز است آن سرزمین‌. سرزمین خاطره‌ها است‌، خاطره‌های باشکوه‌، خاطره‌های عزیز‌، سرزمین #شهدا‌، مزار کشته شدگانِ راه خدا‌، این جا جمع بشوند تشیع‌، پیروانِ تشیع و #دست_برادری و #پیمان_وفاداریِ هر چه بیشتر بدهند. اگر امروز هم بتوانند شیعیان آن سرزمین پاک و #مقدس را یک چنین میعادی قرار بدهند البته بسیار کار بجا و جالبی خواهد بود و همین دنباله‌گیری از راهی است که از ائمه‌ هدی (علیه السلام) به ما ارائه دادند. ● گزیده ای از سخنرانی در #مسجد_امام_حسن_مجتبی علیه السلام #مشهد در تاریخ 24 اسفند 1352 مصادف با جمعه بیستم صفر 1394 هجری قمری 📎 اینجا بشنوید: eitaa.com/Manaareh/172 ➕@Manaareh

⭕️ حسين(ع) پيام و پيامبر داشت زينب (س) پيامبر خون خدا است. که اگر #زينب در آنجا نبود، كلاغ‌های سياه چنان بر جناياتشان بال میگستردند كه به جز سياهی چيزی به يادگار نمی‌ماند. و اين است كه تا قرآن گشوده است، كتاب #عاشورا بسته نخواهد شد. چرا كه مرگ قهرمانان اين داستان، آخرين برگ كتاب نيست. و زينب فصلي ديگر بر اين كتاب ضميمه كرد. فصلی بیپايان كه هم‌چنان ورق می‌خورد و هر ورقش عاشورايی است. و نه تنها هر زمينی، كه هر سينهای كربلايی است كه هر دم در آن عاشورايی بپاست. و حسينی و يزيدی در پهنۀ آن به نبرد ايستادهاند. تا كدام پيروز شوند. هر چند كه حسين(ع) هيچ گاه شكست نخورده است. چرا كه هميشه زينبی هست تا همچنان كه علی(ع) ذوالفقار از نيام برمیكشيد؛ زبان از كام بركشد و چون طوفان بتوفد و چون سيل بخروشد و در اسارت هم با گردن افراخته گام بردارد و با روی افروخته بر سر ابنزيادها و يزيدها فرياد بكشد. آري، #حسين هيچ گاه نمرد و هيچ‌گاه شكست نخورد. و پرچمش بر زمين نيفتاد. پرچم حسين(ع) خونآلوده شد؛ اما خاكآلوده نشد. و حسين(ع) نه تنها شكست نخورد بسا غنيمت كه آن روز به چنگ آورد و برای ما به وديعه گذاشت. او گوهر گران شهادت را از دشمن به غنيمت گرفت و چه غنيمتی از اين گرانمايهتر؟! آری حسين(ع) نمرد، كه اگر مرده بود، چرا پس از سال‌ها «متوكل» دستور داد تا قبر او را آب ببندند و اگر كسی به #زيارت آن برود، دستش را قطع كنند. و اما يزيد، او نه تنها نتوانست از خود حسين(ع) #بيعت بگيرد كه از خون او نيز نتوانست. چرا كه خون حسين(ع) پيام و پيامبر داشت. و يزيد اگر زنده ماند، از آن بود تا ما در امتداد آن خط سرخ هر روز يزيدی را بكشيم و #انتقام خون حسين(ع) را كه هنوز میجوشد و تا آن سوی هنوز خواهد جوشيد از آنان بگيريم. و اگر حسين(ع) تشنه ماند و حسينيان تشنه ماندند، از آن بود تا ما هر روز با اشك و خون، گلوی تشنهشان را تر كنيم و از تشنگی آن‌ها بياموزيم كه اگر تشنه بوديم، و از اندك سپاه آن‌ها بياموزيم كه اگر اندك بوديم و تمام دنيا در برابر ما ايستاده بود؛ باز هم #عاشقانه_بجنگيم، حتي اگر هفتاد تن باشيم! و بياموزيم كه هر كدام يزيدی را در درونمان بكشيم و با جانی حسينی و زبانی زينبی به #قيامی_حسيني و #پيامی_زينبی برخيزيم. و بياموزيم كه گرسنگی بخوريم و برهنگي بپوشيم، اما #بندگی_نكشيم. خون بدهيم، اما دين نه! جان بدهيم، اما ايمان نه! ● بریده‌ای از داستان «زنی که پیامبر بود» به قلم #قیصر_امین_پور 📆 به بهانۀ تقارن یازدهمین سالروز درگذشت #قیصر_شعر_انقلاب با روز #اربعین_حسینی ➕ @Manaareh