#سارا #قسمت209 فشردن زنگ را ندارم قدمی به عقب برمی دارم اشکم می چکد و فین دماغ یخ زده ام را بالا می کشم نگاهی به کوچه ی فرو رفته در تاریکی می کنم و بیشتر در خودم میلرزم ، دوباره قدمی به جلو می گذارم که در روی پاشنه اش می چرخد و چهره ی نه همیشه مهربانش هاج و واج روبرویم قرار می گیرد. -سارا! * روی مبل نشسته ام ولیوان شیر کاکائوی گرم را میان دستان یخ زده ام گرفته ام و از نگاه موشکافانه اش فرار می کنم برای صورت ورم کرده ام کیسه ی یخ آورده و چقدر خجالت زده ام با این سرو وضع جلوی خانه اش سبز شده ام. هیچ حرفی نمی زند سوالی هم نمی پرسد و من چقدر ممنونم که توضیحی نمی خواهد. -فردا می خوام برم شمال! دسته ی لیوان میان انگشتانم فشرده می شود یعنی جایی اینجا ندارم! -اگه بخوای میتونی باهام بیای! شوکه و حیران نگاهش می کنم تاسف نگاهش سرم را به زیر می اندازد. -می تونی امشبو تو اتاق من بخوابی اتاقای دیگه بخاریهاشون روشن نیست؛ منم همین ما جا جلوی شومینه می خوابم ! لب می گزم خجالت زده می گویم:- نه همین جا خوبه. -برو استراحت کن اگرم گرسنه هستی... -نه نیستم 《بامنتشرکردن 🔥 #لینک_کانال🔥 در ثواب دعاها با ما شریک شوید》👇👇     https://t.me/Manavi_2  👈 تلگرام در واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/LNdHoSUIDkrLTlZO2Wqf6r ایتا eitaa.com/Manavi_2