‏چی بگم، جوان بودم و جاهل (یک هفته پیش).

(همین الان.)

تراپیست؟! منظورت چیه من خاطرات قدیمی و عکسو فیلم دارم.

میدونی از چی فشاریَم؟! این ک همیشه من کسی بودم ک از تهدیدا میترسید؛ و هیچوخ تو زندگی کسی نبودم ک تهدید کنه

ینی اونقدری اهمیت ندارم تو زندگی هر ادمی ک مثلا بگم اگه فلان نکنی اینکارو میکنم

چیزی غمگینم می‌کنه ک نمی‌تونم حتی بیانش کنم نه که نخوام، نمی‌تونم. و فقط پذیرفتمش و هر روز تمامِ من رو آتیش می‌زنه. و هر روز دودهاش رو سرفه می‌کنم، و میذارمش روی کولم ، و میبرمش سر کار، میبرمش تو خیابون، میبرمش مدرسه، میبرمش توی تخت. و هیچ‌کس نمی‌فهمه، نه من رو و نه غمم رو.

وای خیلیییی دلم برای پارسال با همه ی سختیاش تنگ شده!

ی وقتایی کم میارم؛ نسبت ب زندگی، خانواده، دوست، ادما، رفیق. اما با خودم میگم ن نباید کم بیاری که.. همشون میگذره مگه تا الان نتونستی تحمل کنی؟! پس از این بعد هم قطعن میتونی تو نیازی نداری ب اینکه خودتو به دیگران ثابت کنی. همشون ی روزی ب اشتباهاتی که به روشون نیاوردی پی میبرن به حرف هایی که دلت میخواست بهشون بزنی و نزدی پی میبرن به رفتار زشتی که باهات داشتن پی میبرن؛ مطمئن باش.

هیچوقت‌ نرید‌‌ چت‌ و شات‌ های‌ قبلنو بخونید.

سرم داره پاره میشه

خسته شدم از آنلاین بودن الکی.