حاج قاسم سلیمانی : یک گوشه دراز کشیدم و پلک هایم روی هم رفت... آقا مهدی از در وارد شد. هیجان زده پرسیدم: " آقامهدی مگه تو شهید نشدی؟" با خنده گفت: "من توی جلسه هاتون میام. مثل اینکه هنوز باور نکردی شهدا زنده ن." عجله داشت. می خواست برود. حرف با گریه از گلویم بیرون ریخت: "پس حالا که می خوای بری، لااقل یه پیغامی چیزی بده تا به رزمنده ها برسونم." _ قاسم، من خیلی کار دارم، باید برم. هر چی میگم‌ زود بنویس. فوری خودکارم🖌 را از جیبم درآوردم و گفتم: "بفرما برادر! بگو تا بنویسم." بنویس: "سلام، من در جمع شما هستم." موقع خداحافظی، گفتم: "خب الان من این رو ببرم بدم به بقیه، ازم قبول نمی کنن که. بی زحمت زیر نوشته رو امضا کن." برگه را گرفت. اول یک نقطه . گذاشت و بعد امضا کرد. کنارش نوشت: "سید #مهدی_زین_الدین." نگاهی بهت زده به امضا و نوشته زیرش کردم. باتعجب پرسیدم: "چی نوشتی آقا مهدی؟ تو که سید نبودی!" 📌ادامه این داستان را میتوانید در کتاب تنهازیرباران بخوانید 😉 #برش_کتاب 📚 #کتاب_تنها_زیرباران 🌧 #یادشھداباذڪرصلوات #کانال شهدایی #اللهم‌عجـل‌لولیڪ‌الفـرج [@Martyrs16]