شخصے از شام آمد و روبروے امام سجاد علیه‌السّلام رسید و شروع ڪرد به توهین و فحش و جسارت‌ڪردن. صحبتش تمام شد آقا فرمود: مسافر هستے از راه رسیده‌اے و خسته‌اے؟ به تو جا بدهیم. گرسنه‌اے؟ غذا بدهیم. پول می‌خواهے؟ به تو پول بدهیم. به او محبت ڪردند و شخص شرمنده شد. حالا نفس ما می‌گوید: نه، بگو، حقش را ڪف دستش بگذار. بگو تا ادب و آدم شود دیگر فحش ندهد. چرا با آن بنده‌ے خدا این‌طور رفتار ڪردی؟ چون فحش داد من هم حسابے فحش دادم. چنان حقش را ڪف دستش گذاشتم ڪه ادب شود و جاے دیگر فحش ندهد، اگر یڪے داد بفهمد ده تا جواب می‌شنود. امام جعفر صادق علیه‌السّلام در دستور سیر و سلوڪے ڪه براے عنوان بصرے صادر ڪردند می‌فرمایند: مؤمن ڪسی‌ است ڪه اگر ده تا فحش به او دادند، یک دانه از او نمی‌شنوند، «قَالُوا سَلَامًا»📚(فرقان/۶٣). بگذار فحش بدهد مگر از شما چه چیزے ڪم می‌شود، دارد از خودش ڪم می‌ڪند. شأن و عزت خودش را پایین می‌آورد. #استادزعفرےزاده🪴