.

آذین من‌ وُ توهم یه همچین عکسی داریم ؛ یادته دولسه .؟

پنجم ِ آذر ماه ِ هزار و چهارصد ؛ ‌باغِ جهان پهلوانِ غرق شده در سیل ِ پاییز ، امواج ِ قَهقَهه‌ها که در میان کاج ها می‌پیچید ، شاخه‌ها سُست می‌شدند ، دستِ برگ‌های پیر را رها میکردند و با سقوط ِ چند برگ زیر ِ پاهایمان ماجرایشان به اتمام میرسید در میان ِ گوناگونی ِ لبخندها ، خنده‌های تو را خوب یادم هست ، لبخندت؟ بوی نارنگی میداد از همان نارنگی‌هایی که تا آخرین پوسته‌ی سفیدِ رویش را کَنده اَند ، لطیف ، نارنجی ، تازه‌ی تازه . . خواستم که روی اجساد ِ خشکه برگ‌ها بدَوییم ، خواستی که سبک بازی را کنار بگذاریم بر این باور بودی در مقابل ِ دیده‌گان باید سنگین‌ بود و حفظِ آبرو کرد امّا من ؛ کودکی شده بودم که حرف نمیشنود و حَیا و آبرو از یادش رفته ، همان شُد که دست ِ تورا سفت چسبیدم‌و با تو ، تا انتهای پاییز دَوییدیم 🧡.

تو به چشمَت بهار زیبا بود من درونم بهار می‌بارید .

و با یادآوری ِ اینکه حتی کُشنده‌ترین‌و سخت‌‌ترین شب ِ زندگیشم صبح شُد تهش ، به سمت تخت حرکت میکنه .

طاقت بیار رفیق ؛ صبح میشه این شب .. +قول ((:

تو اسکرین‌شات‌های قدیمیم بودم یهو اینو دیدم ؛

تاریخش واسه دهم ِ مهر ماه ِ هزار و چهارصده .

فقط اونجاش که میگه 'زندایی فتنه کرده؟!'😂😂

وُ بعد ؛ اسکرین شات‌هایی داره که با دیدنشون می‌رم تو گوگل راهایِ خودکشی ِ بی درد رو سرچ می‌کنم .

بریم بخوابیم دیگه به نظرم

شبتون بی‌غم 💙؛