+ میو؟

؛

اِی دلزده از سردیِ آغوش ِ زمانه ما اینهمه آغوش گشودیم و ندیدی . .

- هستیم‌و نمی‌بینی ؛ بودیم‌و ندیدی !

فهمیدنش سخت نیست فصل پایانی داستان ِ ما این‌گونه تمام شُد ؛ او در سیاهچال ِ قلب ِ من چال شُده است‌وُ مَن نیز برای او مُرده اَم ! امّا مگر خاطره ها میمیرند ؟ قاطعانه باید گفت : نه؛ نمیمیرند ، بلکه دو دستی یقه‌ات را می‌چسبند و خوره‌ی جانت میشوند وَ آنقدر دستانشان را روی گلویت فشار میدهند تا در آخر از عمق ِ دهانت خون بجوشد و آرام آرام جان دادنت را به تماشا بنشینند ..#آذین

شب چرا می‌کُشد مرا.؟

- روز و شب بشمارم ؛ تا بیاید . .(:

[ براۍ خلوت ِ نیمه شب‌هایتان. ]

‌ شبی با آسمانی چنین شفّاف،با بوی هزار عطرِ درآمیخته،با این همه آواز جیرجیرک ها،پای دیوار ساوالان،ًچرا باید تن به خفتن سپرد؟چرا باید که چشم ها،راه حضورِ ستارگان،را بست ؟ عاشق،شب را به خاطر شب بودنش دوست دارد،نه به خاطر آنکه میتوان ندیده اش گرفت،خویشتن را در محبس اتاقی محبوس کرد،و به قتل عامِ تصویر‌ها و اصواتِ موسیقیایی شبانه مشغول شد عاشق خواب آلوده نیست، "شیفته ی بیداری است. M ‌ _ - ناشناس‌نویس🌱"

+ چرا باید تن به خفتن سپرد ؟

.

خواب نمی‌بَرد مرا🚶🏿‍♂!!