مَتروکات
_
از اَلوات دانه درشت محل بود
همان هایی که چاک یقهشان همواره تا دو دکمه پایین تر باز وَ سیبیلو موهای فِرِشان حکم ناموس را برایشان دارد
دستمال یزدی قرمزش لحظهای از دور مچ دستش رها نمیشد
معتقد بود در کنار آن تیکه پارچه ، خالکوبی های دست چپش بیشتر به چشم میآیند و به اُبهتش افزوده میشود
خوب میدانست چگونه نگاهِ بچههای کف بازار را روی خودش خیره بگذارد و
تعاریف لاتی رفقای اَلواتش را از آن ِ خود کند
هیچ کم و کاستیای در چاکرم ، نوکرم ها به چشم نمیخورد
تا روزی که موتور سوزوکیِ خوش رکابش ، جای ویراژ دادن در کوچه پس کوچهها کنج حیاط رها شد ،
از همان روز که لبهی پله کز کرد و به گلدان شمعدانی لب ِ حوض خیره ماند
بیبی معصومه فهمید که داش مشتی ِ کوچهو بازار ، اکنون خورهای به بند ِ دلش افتاده که این چنین رنگ از رخسارش گریخته و خانه نشین شده است ..
صبح همان روز بود که چاقوی خوش دست زنجانی اش را فروخت ، به صورتش صفایی داد و دکمهی یکی به آخر ِ پیراهنش را هم بست
کفشها را سر ِ پا انداخت و با موتورش به راه زد
چند هفتهای که گذشت جای تعجب نبود اگر او را با یقهی دیپلمات و موی شانه زده و تسبیح فیروزهای به دست میدیدی
به بیبی خبر رسید که نام ِ لیلا ؛ شیرین است
شیرینی که رضایش را فرهاد ِ کوه کَن کرده بود بیشک ارزشش را داشت که چادرش را سر کند و خواستگار ِ دختر حاج عبّاس بشود
حال ِ رضا را نمیشد فهمید ، آدم دیگری شده بود ، طوری که انگار تا قبل ِ شیرین ستارههای شب به چشمش نخورده بودند
انگار تا به حال عطر امینالدّوله معنایی نداشت
انگار قبل از این شب فقط شب بود و دیگر هیچ
کنار باغچه ، رو به آسمان که دراز میکشید تازه میفهمید که چه از زندگانی میخواهد
تازه میفهمید که شب تازه شروع ِ شیداییهاست
تازه میفهمید عظمت ِ خالق را
تازه میفهمید که زور ِ عشق خیلی بیشتر از قدرت بازوان ِ اوست
بخدا که اگر میدانست چه ها قرار بود بر سر ِ دلش بیاید زودتر از آن کوچه عبور میکرد و چشمش به دختر ِ رو گرفتهی روسری آبی میاُفتاد .
از هوای عشق دست به دامان ِ خدا شده بود و همسایهی آشنای او
چه خوب واسطهای بود عشق ، برای سر به راه شدنش .. #آذین
هدایت شده از " عکس و نوشته هایِ ،سَید ابراهیم! "
عـلی فـرساد5_6195009610265396285.mp3
زمان:
حجم:
2.7M
[ ما را به پدرمان علی ببخش ]