#آگاهی_مردگان_از_دنیا 🔻سوال: 🔸این که می گویند: «روح مرده در آن دنیا آگاه است» یعنی چه؟ از کجا آگاه است؟ آیا از طریق فرشتگان با این دنیا در ارتباط است؟ ✍️پاسخ: ☑️در پاسخ به سؤال شما توجه به چند نکته ضروری است: 1. روح انسان حقیقتی است که همواره باقی است و فنا در آن راه ندارد، پس از مرگ آنچه از انسان جدا می شود قالب مادی اوست و روح در عالم برزخ به واسطۀ قالب مثالی (که با عالم برزخ سنخیت دارد) به سیر خود ادامه می دهد. 2. علامه مجلسی (علیه الرحمة)، در بحارالانوار، بدن مثالی را به اجسام جن و ملائکه، تشبیه نموده است. یعنی همانگونه که جن و ملائکه از قالبی لطیف (حتی لطیف تر از هوا) برخوردارند، قالب مثالی انسان نیز به همین شکل است. 3. آیات و روایات، گویای آنست که درجۀ حیات برزخی از حیات دنیوی به مراتب کاملتر و برتر است و البته از صراحت و وضوح تجرد حیات آخرت پایین تر. در مثل، چنانکه انسان در حال خواب از درجه درک و احساس ضعیفی برخوردار است؛ به عبارتی حالتی نیمه زنده و نیمه مرده دارد و در بیداری از حالت بالاتر و هوشمندانه تری برخوردار است، نسبت حیات برزخی به دنیا بمثابۀ حالت بیداری نسبت به خواب است. 4. طبق روایات بسیاری از معصومین (ع)، در جهان برزخ، به تناسب توشه و اندوختۀ انسان از ایمان و عمل، رنجها شدیدتر و خوشی ها نیز همراه با لذت بیشتری است، در آن نشئه (بدلیل حالت تجرد نفس انسانی) موانع مادی از سر راه برداشته می شود، دوری مسافت معنا ندارد، به قدر درجه و رتبه ای که نزد خدا در آن حیات، دارند می توانند از حقایق این جهان آگاه شوند، حتی می توانند به پرواز در آمده و به خانواده های خود در دنیا سر بزنند.(3) 🍂امام کاظم (ع) فرمودند: "انسانهای برزخی، در شکل پرنده ای لطیف به دیوار خانه هایشان فرود می آیند. اگر کردار نیکی از خانواده هاشان ببینند خوشحال و در غیر اینصورت اندوهگین می گردند. در روایتی دیگر امام صادق (ع) فرموده اند: "وقتی مؤمن، به دیدار خانواده اش می آید؛ آنچه که او را خوش آید می بیند و کارهای ناپسند از او پوشیده می گردد. اما وقتی کافر به دیدار خانواده اش می رود آنچه که وی را غمگین نماید بر او نمایان و آنچه پسندیده است از او پوشیده و مخفی می شود. از اینرو سطح آگاهی انسان، به همان دلائلی که در بالا گفته شد در نشئه و حیات برزخ به مراتب بالاتر، وسیع تر و حساس و دقیق تر از سطح آگاهی انسان در نشئۀ دنیا است. به عبارتی تمثیلی روح انسان در نشئۀ دنیا چون پرنده ای در قفس را ماند که تنها از پنجرۀ ماده و جسم مادی می تواند عالم و حوادث پیرامونی آن را نظاره کند. در حالیکه روح انسان در نشئۀ برزخ، پرنده ای رها و آزاد از قفس جسم و ماده است که در حیاتی وسیع تر و از افقی بلندتر و بالاتر به حوادث عالم نظاره می کند. پاورقی______________________________ 1. بحارالانوار، ج 6، ص 217. 2. برگرفته از کتاب زندگی جاوید، اثر متفکر شهید استاد مرتضی مطهری، ص 21. 3. الکافی، ج 3، ص 231؛ بحارالانوار، ج 6، ص 257. 4. همان منبع، ج 3، ص 230؛ همان منبع، ج 6، ص 257. 5. همان منبع؛ همان منبع، ج 6، ص 256. 🍃اللهم عجل لولیک الفرج🍃 @Mawud12