eitaa logo
موعود(عج)12
1.7هزار دنبال‌کننده
11.2هزار عکس
10.9هزار ویدیو
18 فایل
﷽ 🔶احادیث.روایات مهدوی 🔶بشارت نزدیکی ظهور 🔶سخن بزرگان در مورد منجی(عج) 🔶️اخبار سیاسی روز 🔶️اخبار جبهه مقاومت 🔶️اخبار سرزمین‌های اشغالی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 👈کپی با ذکر صلوات
مشاهده در ایتا
دانلود
👈امام صادق علیه السلام حالت و واكنش مردم را در قبال صیحه چنین ترسیم می فرمایند:  ⭕️"هنگامی كه بانگ آسمانی را بشنوند، مانند كسی كه بر سرش مرغ نشسته باشد، خشكشان می‌زند. تمامی دشمنان خدا در برابر صیحه آسمانی خاضع و منقاد می‌شوند. اگر در خبری هم دچار شكّ و تردید باشند در مورد صیحه آسمانی هیچ تردیدی نخواهند داشت، كه با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (حضرت مهدی علیه السلام)  ندا داده خواهد  شد."  🔰 (غیبت نعمانی، ص136) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🍃‌‌‌‌‌اَُِلَُِلَُِهَُِمَُِ َُِعَُِجَُِلَُِ َُِلَُِوَُِلَُِیَُِکَُِ َُِاَُِلَُِفَُِرَُِجَُِ🍃
🔸واکنش مردم به هنگام وقوع از و مردم در قبال صیحه را از زبان به حق ناطق امام صادق (ع) بشنوید : 💥هنگامی كه را بشنوند مانند كسی كه بر سرش مرغ نشسته باشد خشكشان می زند . ✨تمامی دشمنان خدا در برابر صیحه اسمانی خاضع و میشوند . اگر در خبری هم دچار شك و تردید باشند در مورد صیحه ی اسمانی هیچ تردیدی نخواهند داشت ، كه با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (عج) ندا خواهند شنید.1 📚1-كتاب الغیبه: نعمانی ،ص ص 136و150 📚روزگار رهایی : ، ج2 :ص877
@Mawud12 👈 نشانه‌های خاص و اصلی ظهور 🔷 عبداله بن سنان از امام صادق (ع) نقل کرده که فرمود: 🔹« وقوع ندا از امور حتمی است، و سفیانی از امور حتمی است و یمانی از امور حتمی است و کشته شدن نفس زکیه از امور حتمی است، و کف دستی که از افق آسمان بیرون می‌آید از امور حتمی است، و اضافه فرمود: و نیز وحشتی در ماه رمضان که خفته را بیدار گرداند و شخص بیدار را به وحشت افکند و دوشیزگان پردگی را از پس پرده‌هایشان بیرون کند» . روایت ۵۱ 📚 الغیبه النعمانی، باب۱۴، ص۳۵۷. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کپی با ذکر صلوات ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🍃‌‌‌‌‌اَُِلَُِلَُِهَُِمَُِ َُِعَُِجَُِلَُِ َُِلَُِوَُِلَُِیَُِکَُِ َُِاَُِلَُِفَُِرَُِجَُ🍃
🟢 علیه‌السلام: ⚪️ پیش از مهدی علیه‌السلام، پنج رخداد بزرگ در پیش خواهد بود: 1️⃣ 2️⃣ قیام و 3️⃣ 4️⃣ 5️⃣ قتل 🔴 اکمال الدین صدوق جلد ۲ صفحه ۶۴۹ - الغیبه شیخ طوسی صفحه ۲۶۷ - بحارالانوار علامه مجلسی جلد ۵۲ صفحه ۲۰۳