@MehrOmah ادامۀ فریاد #فاطمه این روزها میان شهیدان چه همهمه ‌ست این #انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه ‌ست از تشنگی چه واهمه، از دشمنان چه باک وقتی عَلم به دست علمدار علقمه ‌ست تا گردن معاویه دَه ضربه بیش نیست اطراف خیمه‌گاه #علی از چه همهمه‌ ست فرعون هم مقابل موسی کسی نبود جادوی سامری که فقط یک مجسّمه ‌ست حکم خدا مگر حکمیّت نیاز داشت با اشعری بگو که زمان محاکمه‌ ست فریاد فاطمه‌ ست که پیچیده در جهان مقصود اگر علی‌ست شهادت مقدمه ‌ست مهدی جهاندار 🖋

تا زمانی که #علی ، #فاطمه را دارد نمی‌شود کاری کرد..

‌ شب همان شب که سفر مبداء دوران میشد خط به خط باور تقویم مسلمان میشد شب همان شب که جهانی نگران بود آن شب صحبت از جان پیمبر به میان بود آن شب در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها باز هم چاره #علی بود نه آن دیگرها مرد؛ مردی که کمر بسته به پیکار دگر بی زره آمده در معرکه یک بارِ دگر تا خودِ صبح خطر دور و برش میرقصید تیغ عریان شده بالای سرش میرقصید مرد آن است که تا لحظه ی آخر مانده در شب خوف و خطر جای پیمبر مانده گر چه باران به سبو بود و نفهمید کسی و #محمد خودِ او بود و نفهمید کسی در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها باز هم چاره علی بود نه آن دیگرها دیگرانی که به هنگامه تمرّد کردند جان پیغمبر خود را سپرِ خود کردند بگذارید بگویم چه غمی حاصل شد آیه ی ترس برای چه کسی نازل شد بگذارید بگویم خطرِ عشق مکن جگر شیر نداری سفرِ عشق مکن عنکبوت آیه ای از معجزه بر سر در دوخت تاری از رشته ایمانِ تو محکم‌تر دوخت از شب ترس و تبانی چه بگویم دیگر؟! از فلانی و فلانی چه بگویم دیگر؟! یازده قرن به دل سوخته ام میدانی مُهرِ وحدت به لبم دوخته ام میدانی    باز هم یک نفر از درد به من میگوید من زبان دوختم و خواجه سخن میگوید : "من که از آتش دل چون خُمِ مِی در جوشم مُهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم" طاقت آوردنِ این درد نهان آسان نیست شِقْشِقیّه است و سخن گفتن از آن آسان نیست میرود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفترِ قصه ورق میخورد آرام آرام چشم وا کن اُحُد آیینه ی عبرت شد و رفت دشمنِ باخته بر جنگ مسلط شد و رفت آن که انگیزه اش از جنگ غنیمت باشد با خبر نیست که طاعت به اطاعت باشد داد و بیداد که در بطن طلا آهن بود چه بگویم که غنیمت رَکَبِ دشمن بود داد و بیداد برادر که برادر تنهاست جنگ را وا مگذارید پیمبر تنهاست یک به یک در ملاء عام و نهانی رفتند همه دنبال فلانی و فلانی رفتند همه رفتند غمی نیست علی میمانَد جایِ سالم به تنش نیست ولی میمانَد مرد مولاست که تا لحظه ی آخر مانده دشمن از کشتن او خسته شده درمانده در دلِ جنگ نه هر خار و خَسی میمانَد جگرِ حمزه اگر داشت کسی میمانَد مرد آن است که سر تا به قدم غرق به خون آن چنانی که علی از اُحُد آمد بیرون میرود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفترِ قصه ورق میخورَد آرام آرام میرسد قصه به آن جا که علی دلتنگ است میفروشد زرهی را که رفیقِ جنگ است چه نیازی دگر این مرد به جوشَن دارد اِن یَکاد از نَفَسِ #فاطمه بر تن دارد کوچه آذین شده در همهمه آرام آرام تا قدم رنجه کند فاطمه آرام آرام فاطمه فاطمه با رایحه ی گُل آمد ناگهان شعر حماسی به تغزّل آمد میرود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفترِ قصه ورق میخورَد آرام آرام میرسد قصه به آن جا که جهان زیبا شد با جهازِ شتران کوه اُحُد بر پا شد و از آن آینه با آینه بالا میرفت دست در دستِ خودش یک تنه بالا میرفت تا که از غار حرا بعثت دیگر آرد پیش چشمِ همه از دامنه بالا میرفت تا شهادت بدهد عشق ولی الله است پله در پله از آن ماذنه بالا میرفت پیش چشم همه دست پسر بنت اسد بین دست پسر آمنه بالا میرفت گفت : این بار به پایان سفر میگویم «بارها گفته ام و بارِ دگر میگویم» راز خلقت همه پنهان شده در عینِ علی ست کهکشان ها نخی از وصله ی نعلینِ علی ست گفت ساقیِ من این مرد و سبویم دستش بگذارید که یک شمّه بگویم، دستش هر چه در عالم بالاست تصرف کرده شب معراج به من سیب تعارف کرده گفتنی ها همگی گفته شد آن جا اما واژه در واژه شنیدند صدا را اما ... سوخت در آتش و بر آتشِ خود دامن زد آن که فهمید و خودش را به نفهمیدن زد میرود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق میخورَد آرام آرام شهر این بار کمر بسته به انکارِ علی ریسمان هم گره انداخته در کارِ علی بگذارید نگویم که اُحُد میلرزد در و دیوار از این قصه به خود میلرزد میرود قصه ی ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق میخورد آرام آرام مینویسم که "شب تار سحر میگردد" یک نفر مانده از این قوم که برمیگردد ‌ ‌ سیدحمیدرضا برقعی ‌ ‌

‌ 🎥 چگونه حضرت #فاطمه زهرا سلام‌الله علیها اجازه ندادند عده‌ای تاریخ را لوث کنند؟ شهید مطهری