🌸قدر زر زرگر شناسد
روزی طلبه جوانی که در زمان شاه عباس در اصفهان درس می خواند نزد شیخ بهایی آمد و گفت: من دیگر از درس خواندن خسته شده ام و می خواهم دنبال تجارت و کار و کاسبی بروم چون درس خواندن برای آدم، آب و نان نمی شود و کسی از طلبگی به جایی نمی رسد و به جز بی پولی و حسرت، عایدی ندارد.
شیخ گفت: بسیار خب! حالا که می روی حرفی نیست. فعلا این قطعه سنگ را بگیر و به نانوایی برو چند عدد نان بیاور با هم غذایی بخوریم و بعد هر کجا می خواهی برو، من مانع کسب و کار و تجارتت نمی شوم.
جوان با حیرت و تردید، سنگ را گرفت و به نانوایی رفت و سنگ را به نانوا داد تا نان بگیرد ولی نانوا او را مسخره نمود و از مغازه بیرون کرد.
پسر جوان با ناراحتی پیش شیخ بهایی برگشت و گفت: مرا مسخره کرده ای؟
نانوا نان را نداد هیچ، جلوی مردم مرا مسخره کرد و به ریش من هم خندید.
شیخ گفت: اشکالی ندارد . پس به بازار علوفه فروشان برو و بگو این سنگ خیلی با ارزش است سعی کن با آن قدری علوفه و کاه و جو برای اسب هایمان بخری. او دوباره به بازار رفت تا علوفه بخرد ولی آن ها نیز چیزی به او ندادند و به او خندیدند.
جوان که دیگر خیلی ناراحت شده بود نزد شیخ آمد و ماجرا را تعریف کرد.
شیخ بهایی گفت: خیلی ناراحت نباش. حالا این سنگ را بردار و به بازار صرافان و زرگران ببر و به فلان دکان برو و بگو این سنگ را گرو بردار و در ازای آن، صد سکه به من قرض بده که اکنون نیاز دارم. طلبه جوان گفت: با این سنگ، نان و علوفه ندادند، چگونه زرگران بابت آن پول می دهند؟ شیخ گفت: امتحان آن که ضرر ندارد.
طلبه جوان با این ناراحت بود، ولی با بی میلی و به احترام شیخ به بازار صرافان و جواهرفروشان رفت و به همان دکانی که شیخ گفته بود و گفت: این سنگ را در مقابل صد سکه به امانت نزد تو می سپارم. مرد زرگر نگاهی به سنگ کرد و با تعجب، نگاهی به پسر جوان انداخت و به او گفت: قدری بنشین تا پولت را حاضر کنم. سپس شاگرد خود را صدا زد و در گوش او چیزی گفت و شاگرد از مغازه بیرون رفت. پس از مدتی کمی شاگرد با دو مامور به کان بازگشت.
ماموران پسرجوان را گرفتند و می خواستند او را با خود ببرد. او با تعجب گفت: مگر من چه کرده ام؟ مرد زرگر گفت: می دانی این سنگ چیست و چقدر می ارزد؟
پسر گفت: نه، مگر چقدر می ارزد؟
زرگر گفت: ارزش این گوهر، بیش از ده هزار سکه است. راستش را بگو، تو در تمام عمر خود حتی هزار سکه را یک جا ندیده ای، چنین سنگ گران قیمتی را از کجا آورده ای؟ پسر جوان که از تعجب زبانش بند آمده بود و فکر نمی کرد سنگی که به نانوا با آن نان هم نداده بود این مقدار ارزش هم داشته باشد با من و من و لکنت زبان گفت: به خدا من دزدی نکرده ام. من با شیخ بهایی نشسته بودم که او این سنگ را به من داد تا برای وام گرفتن به این جا بیاورم. اگر باور نمی کنید با من به مدرسه بیایید تا به نزد شیخ برویم.
ماموران پسر جوان را با ناباوری گرفتند و نزد شیخ بهایی آوردند. ماموران پس از ادای احترام به شیخ بهایی، قضیه مرد جوان را به او گفتند. او ماموران را مرخص کرد و گفت: آری این مرد راست می گوید. من این سنگ قیمتی را به او داده بودم تا گرو گذاشته، برایم قدری پول نقد بگیرد.
پس از رفتن ماموران، طلبه جوان با شگفتی و خنده گفت: ای شیخ! قضیه چیست؟ امروز با این سنگ، عجب بلاهایی سر من آمده است! مگر این سنگ چیست که با آن کاه و جو ندادند ولی مرد صراف بابت آن ده هزار سکه می پردازد.
شیخ بهایی گفت: مرد جوان! این سنگ قیمتی که می بینی، گوهر شب چراغ است و این گوهر کمیاب، در شب تاریک چون چراغ می درخشد و نور می دهد. همان طور که دیدی، قدر زر را زرگر می شناسد و قدر گوهر را گوهری می داند.
نانوا و قصاب، تفاوت بین سنگ و گوهر را تشخیص نمی دهند و همگان ارزش آن را نمی دانند. وضع ما هم همین طور است. ارزش علم و عالم را انسان های عاقل و فرزانه می دانند و هر بقال و عطاری نمی داند ارزش طلب علم و گوهر دانش چقدر است و فایده آن چیست. حال خود دانی خواهی پی تجارت برو و خواهی به تحصیل علم بپرداز. پسر جوان از این که می خواست از طلب علم دست بکشد، پشیمان شد و به آموزش علم ادامه داد تا به مقام استادی بزرگ رسید.
📥منبع:yon.ir/vHCCL
#عبرت_های_تاریخی
🏮با ما همراه باشید کانال منهاج🏮
🆔Sapp.ir/Menhaj313
✴Eitaa.com/Menhaj313
💻SappMenhaj313.Blog.ir
🔸لب و جوھر حادثه عاشورا این است که در دنیایی که ھمه جای آن را ظلمت و فساد و سـتم گرفته بود، حسـین بن علی علیهالسـلام برای نجات اسلام قیام کرد و در این دنیای بزرگ، ھیـچکس به او کمک نکرد! حتی دوسـتان آن بزرگوار، یعنی کسانی که ھر یک میتوانسـتند جمعیتی را به این میـدان و به مبارزه با یزیـد بکشانند، ھر کـدام با عـذری، از میدان خارج شدند و گریختند! ابن عباس یکطور؛ عبدالله بن جعفر یکطور؛ عبدالله بن زبیر یکطور؛ بزرگان باقیمانده از صـحابه و تابعین یکطور...
شخصـیت ھای معروف و نام و نشاندار و کسانی که میتوانسـتند تاثیری بگذارنـد و میدان مبارزه را گرم کنند، ھر کدام یکطور از میدان خارج شدند. این، در حالی بود
که ھنگام حرف زدن، ھمه از دفاع از اسـلام میگفتند. اما وقتی نوبت عمل رسـید و دیدند که دسـتگاه یزید، دستگاه خشنی است؛ رحم نمیکند و تصمیم بر شدت عمل دارد، ھرکدام از گوشهای فرار کردند و امام حسین علیه السلام را در صحنه تنھا گذاشتند. حتی برای اینکه کار خودشان را توجیه کنند، خدمت حسین بن علی علیه السلام آمدند و به آن بزرگوار اصرار کردند که «آقا، شما ھم قیام نکنید! به جنگ با یزید نروید!»
این، یک عبرت عجیب در تاریخ است. آنجا که بزرگان میترسند، آنجا که دشمن چھره بسیار خشنی را از خود نشان میدھد، آنجا که ھمه احساس میکنند اگر وارد میـدان شونـد میـدان غریبـانه ای آنھـا را در خود خواھـد گرفت؛ آنجـاست که جوھرھـا و بـاطن افراد شـناخته میشود. در تمام دنیای اسـلامی آن روز - که دنیای بزرگی بود و کشورھای اسلامی زیادی که امروز مستقل و جدا ھستند، آن روز یک کشور بودند - با جمعیت بسیار زیاد، کسی که این تصمیم، عزم و جرات را داشت
که در مقابل دشمن بایستد، حسین بن علی علیه السلام بود. بدیھی بود که وقتی مثل امام حسینی حرکت و قیام کند، عدهای از مردم ھم دور او را خواھند گرفت و
گرفتنـد. اگر چه آنھا ھم، وقتی معلوم شد که کار چقدر سـخت است و چقدر شدت عمل وجود دارد، یکی یکی از دور آن حضـرت پراکنده شدند، و از ھزار و اندی آدمی
که بـا امام حسـین علیهالسـلام، از مکه به راه افتاده، یا در بین راه به حضـرت پیوسـته بودنـد، در شب عاشورا تعـدا انـدکی ماندنـد که با مجموع آنچه که روز عاشورا خودشان را به حضرت رساندند، ھفتاد و دو نفر شدند!
این، مظلومیت است. این مظلومیت، به معنـای کوچکی و ذلت نیست. امـام حسـین علیه السـلام، عظیمترین مبارز و مجاھـد تاریـخ اسـلام است؛ چون او در چنین میـدانی ایسـتاد و نترسـید و مجاھـدت کرد.
📥منبع:دیدار با اقشار مختلف مردم / ١٠/٠۴/١٣٧١
#عبرت_های_تاریخی
🏮با ما همراه باشید کانال منهاج🏮
🆔Sapp.ir/Menhaj313
✴Eitaa.com/Menhaj313
💻SappMenhaj313.Blog.ir
✅بستگان ناشایست امام (ع)
🔻جعفر، یکی از فرزندان حضرت امام علی بن محمد الهادی(ع)، برادر حضرت امام حسن عسکری(ع) و عموی حضرت حجه ابن الحسن مهدی موعود(عج) است که در سال 226 قمری متولد شد.
او گرچه دوران کودکی و نوجوانی خود را تحت تربیت امام معصوم و در بیت عصمت سپری کرد و بخوبی با تعالیم خاندان وحی آشنا بود، اما در آستانه ی جوانی به معاشرت با برخی کارگزاران حکومت عباسی مبتلا شده و نفوذ عناصر قدرت طلب و فاسد دربار عباسی در جعفر، اندک اندک، کار او را به جایی رساند که آشکارا از ساده زیستی و ارزشهای خاندان امامت دور شده و روشی بر خلاف پدر بزرگوارش را در پیش گرفت و حس دنیاطلبی و قدرت خواهی تا آنجا در وی قوت گرفت که در هنگام شهادت پدرش حضرت امام هادی(ع)، ادعای امامت کرد، اما بدلیل جایگاه رفیع برادرش حضرت امام حسن عسکری(ع) و شناخت و بصیرت شیعیان، ادعای او چندان مورد توجه قرار نگرفت.
جعفر که خود را سهیم در خاندان امامت می دانست، بعد از شهادت برادرش امام عسکری(ع) نیز بلافاصله ادعای امامت کرد و با حمایت کارگزاران عباسی و پولهای دربار، عده ای را نیز به سوی خود جذب نمود اما در هنگامی که خود را آماده ی اقامه ی نماز بر پیکر امام عسکری(ع) کرده بود، به یکباره، خورشید نورانی وجود مقدس امام عصر(ع) بر پیکر پدر خویش حاضر شده و ردای جعفر را کشیده و فرمود: ای عمو ! پس بایست که من سزاوارترم به نماز بر پدر خود از تو . و جعفر از نفوذ معنوی کلام حضرت مهدی(عج) عقب ایستاد و رنگش متغیر شد. و بدین ترتیب، حضرت امام عصر(عج) بر پدر بزرگوار خود نماز خواندند.
با این وجود، جعفر دست از توطئه بر نداشت و ضمن تحریک حکومت عباسین برای حمله به منزل امام یازدهم و دستگیری امام عصر(عج)، با ادعای وراثت خاندان امامت و کمک کارگزاران عباسی، اموال امام عسکری(ع) را نیز تصرف نمود و البته چند سال بعد در سن 47 سالگی در نهایت انزوا پشیمانی و توبه درگذشت.
ماجرای جعفر کذاب، نمونه ای دیگر از تشابهات تاریخی همچون پسر نوح(ع) و برادران یوسف(ع) و ابولهب و... است که برای همه ی اهل بصیرت، حامل این پیام مهم است که اصل و نسب و انتساب به خانواده ی بزرگان، گرچه می تواند یک امتیاز و مایه ی افتخار باشد، اماشرط کافی برای فلاح و رستگاری افراد، تمسک به روش خوبان و دوری از ناپاکان و مفسدین و فتنه گران است.
#عبرت_های_تاریخی
🏮با ما همراه باشید کانال منهاج🏮
🆔Eitaa.com/Menhaj313
💻SappMenhaj313.Blog.ir
✅#عبرت_های_تاریخی
🔻اولین عـبرتی که در #قضـیه_ی_عـاشورا مـا را به خود متوجه میکنـد، این است که بـبینیم چه شـد که پنجـاه سـال بعـد از درگـذشت پیغمبر صـلوات الله علیه، جامعه ی اسـلامی به آن حدی رسـید که کسی مثل امام حسین علیه السلام، ناچار شد برای نجات جامعه ی اسلامی، چنین فداکاری ای بکند؟ #عبرت اینجـاست.
قرآن جواب ما را داده است. قرآن، آن درد را به مسـلمین معرفی میکنـد.
آن آیه این است که میفرمایـد: «فخلف من بعـدھم خلف اضاعوا الصـلاه و اتبعوا الشـھوات فسوف یلقون غیا.» دو عامل، عامل اصـلی این گمراھی و انحراف عمومی است:
🔸یکی دور شـدن از #ذکر_خـدا که مظھر آن #نماز است. فراموش کردن خـدا و معنویت؛ حساب معنویت را از زنـدگی جدا کردن و توجه و ذکر و دعا و توسل و طلب ازخـدای متعـال و توکل به خـدا و محاسـبات خـدایی را از زنـدگی کنار گذاشـتن.
🔸دوم «و اتبعوا الشـھوات»؛ دنبال #شـھوت_رانی ھا رفتن؛ دنبال ھوس ها رفتن و در یک جمله:#دنیا_طلبی. به فکر جمع آوری ثروت، جمع آوری مال و التذاذ به شـھوات دنیا افتادن. اینھا را اصل دانسـتن و آرمانھا را فراموش کردن. این، درد اساسـی و بزرگ است.
🏮با ما همراه باشید، منهاج٣١٣🏮
🆔Eitaa.com/Menhaj313
💻SappMenhaj313.Blog.ir
🔸#عبرت_های_تاریخی
🔻از اول انقلاب تـاکنون، در ھر سـال و مـاه و ھفته، حـادثه ای را مشاھـده میکنیم که معمولا اینگونه وقایع در سـرگذشت ملتھا کمتر رخ میدھـد، و به ھمین جھت است که ملت ما از لحاظ معارف انقلاب غنی است؛ چون در دوران انقلاب، با حوادث آموزنده ی بسیاری مواجه شده است، و این ھم لطف خداست.
🏮با ما همراه باشید، منهاج٣١٣🏮
🆔Eitaa.com/Menhaj313
💻SappMenhaj313.Blog.ir