اگه یکم بیشتر با قلبِ آدما مهربونی میکردیم ، چشم هیچ آدمی پر از اشک نمیشد.

من دارم به این فکر میکنم که بیشتر با تو وقت بگذرونم و تو داری به این فکر میکنی که کجا بیشتر بهت خوش میگذره.

* لبخند و استرس و تپش قلب و هیجان و امید و ناامیدی و ذوق ... همه ی اینا با هم دارن این لحظه ها رو میسازن.

بین دعاهای قشنگ و بزرگتون به یادِ منم باشین :)))🌑 * یادتون نره واسه ی بابا مهدی دعا کنید :)))

دیشب یه لحظه حس کردم قلبم ، ذهنم و چشمام روبروی تو دارن زندگی میکنن. زندگی کردنشون رو برای خودت ، برایِ یه عمر تضمین میکنی؟

امروز بین اون صداهایِ مضخرف هر چی اسمتو صدا میزدم انگاری اصلا صدایی از دهنم بیرون نمیومد ، انگار حَنجرمو با سنگ پر کرده بودن. فقط فهمیدم که حتی اسمتم پر از لبخند و تپش قلبه :)))

از موقعی که وقتی عصبانی میشم بُروز نمیدم دیگه با تو ارتباطی ندارم.

اینکه من دیگه حرفی نمیزنم. یا دیگه نمیام تویِ جَمعتون ، یا باهات سرد شدم ، دلیلش این نیست که ازت ناراحتم ، نه. دلیلش اینه که من دیگه مثل قبل به تو و زندگی نگاه نمیکنم و راحت بگم تو منو حتی یه درصد هم‌ نمیشناسی .

از مدرسمون متنفرم.

واقعا معرفت گذاشتن انرژی میخواد ، پس بیاید یاد بگیریم معرفت دیگرانو زیر پا لِه نکنیم.

معلمی که توقع داره با سَر درد ، بی حالی ، معده درد ، گلو درد ، حالت تهوع ، بی خوابی ، کلیه درد و تَب داشتن ، بشینم و درس بخونم معلم‌ نیست ، قاتل زنجیره ایه .

قضیه اینطوری شده که وقتی یه حرفی میزنی به سختی لبخند میزنم‌ اونم دلیلش اینه که دفعه هایی قبلی تموم‌ انرژیام و شادیام و حِس های خوبمو میریختم تویِ اون لبخندام و بعد رویِ لَبام شکل میگرفتن ولی خب گفته بودم خیلی ناخواسته تغیر کردم و دیگه نمیتونم باورت کنم. ولی بخاطر تموم لبخندایِ امروز ازت ممنونم.