‌ مشکل ما اینه فیلم‌هامون به خصوص ژانر عاشقانه حد تعادل نداره هر کدوم از یه ور بوم افتادن🤦‍♀ از اینور حس عاشقانه فوق افراطی از اینور عاشقانه توام با نفرت و خشم ‌‌

‌ همه‌ی فیلم‌های عاشقانه بلااستثناء قول پایان خوبی رو میدن و صحنه‌های عاشقانه‌ای رو نشون می‌دن که قلب مخاطب رو می‌لرزونه، تصاویر خیال‌انگیزی رو به نمایش می‌ذارن که خلاقیت طرف رو بر‌می‌انگیزه و با شخصیت‌های جذاب و کامل آشنا می‌کنه که هیچ عیب یا نقصی ندارن🚶‍♀ ‌

‌ حالا فکر کن وقتی این عناصر همه با هم ترکیب می‌شن، نتیجه یه فیلم فانتزیه که برای چند دقیقه شما رو به دنیای خودش می‌کشونه🤕 ‌

‌ قطعا فیلم‌ها بهت نمی‌گن که شخصیت‌ها چطوری با خستگی و استرس روزانه سروکارشون قرار دادن نمی‌گن چطوری با مشکلات مالی و اجتماعی مواجه می‌شن نمی‌گن با اختلافات و بحرانای کوچیک و بزرگ درباره‌ی مسائل روزمره سروکار دارن و چطوری با پیچیدگی‌های یه رابطه کنار میان اینا رو نمی‌گن چون هدف‌شون همینه و فقط میان خلاصه‌ای از لحظات شیرین رو نشون‌مون می‌دن که تنها بخش کوچیکی از یه رابطه‌س🤌 ‌

‌ صحنه‌ها مثلا قصد دارن که به اصطلاح عمیق و معنادار باشن اما درواقع رفتارای نامناسب و نامعقول رو توجیه می‌کنن؛ اختلال عشق وسواسی رو نمیشهههه با رفتارای عاشقانه‌ی سالم اشتباه گرفت‌🤦‍♀ ‌

‌ مثلا تو فیلم؛ پسره خودشو به فرودگاه می‌کشونه تا به عشقش بگه که نمی‌خواد ازش جدا بشه یا بدون هیچ اطلاع قبلی جلوی خونه‌ی بدبخت مورد نظر می‌ره تا بهش بگه که عاشقش شده🚶‍♀ ‌

‌ یا مثلاً تو این فیلم اینکه رفتارهای پرخاشگرانه یا نقض حریم شخصی طرف رو عاشقانه نشون می‌ده در صورتی که با دنیای واقعی سازگار نیس و چنین رفتارایی معمولا به شکست منجر میشن علاوه بر این، بعضی از روابط عاشقانه‌ی فیلم‌ها از اول مشکل دارن و نسخه‌ای سمی و خطرناک از عشق رو ترویج می‌کنن🚶‍♀ ‌

حقیقتا الان تو مسیر دارم پست می‌ذارم رسیدم مابقی‌ش رو می‌گم خدمت‌تون🚶‍♀ ‌ ‌@mim_3ad

‌‌ خب یه نظریه‌ای وجود داره به نام نظریه کاشت وقتی چیزی به‌شدت تکرار می‌شه، این احتمال وجود داره که جایگزین واقعیت بشه یا اون رو تحت‌الشعاع قرار بده این نظریه درباره‌ی تاثیر پایدار و طولانی‌مدت رسانه بر شکل‌گیری تصویر ذهنی مخاطب از دنیای اطرافه و نشون می‌ده که رسانه چه تاثیری بر نگرش‌های بیننده داره🤷‍♀ ‌‌

‌ ‌کسی که برای مثال فیلم های عاشقانه‌ زیادی نگاه می‌کنه، ممکنه به طور نامحسوس به این باور برسه که عشق واقعی همون‌چیزیه که در فیلم‌ها می‌بینه ‌

‌ این سکه یه روی دیگه هم داره ناامیدی مطلق فیلم های عاشقانه باعث می‌شه تا بعضی از آدم‌ها احساس ناراحتی کنن و از تلاش برای عشق دست بکشن چون خودشون رو با شخصیت‌ها و رویدادهای سینمایی مقایسه می‌کنن و در این مقایسه‌ی نابرابر، آدم‌های معمولی هیچ جایگاهی ندارن🤷‍♀ ‌