💠 فرق های نماز و روزه 🔻 بین نماز و روزه چند تفاوت وجود دارد: 1️⃣ کسی که مریض یا در سفر است نباید روزه بگیرد ولی با سفر و مرض نماز از انسان ساقط نمی شود. 2️⃣ کسی که نماز قضا بر عهده اوست می تواند نماز مستحبی بخواند ولی کسی که روزه قضا بر عهده اوست نباید روزه مستحبی بگیرد.(۱) 3️⃣ خانمها در حال حیض و نفاس نباید روزه بگیرند و نباید نماز بخوانند ولی بعد از پاک شدن، قضای روزه ها را باید بگیرند اما قضای نمازها لازم نیست. (۲) 4️⃣ گر چه ترک نماز و روزه بدون عذر گناه زیاد دارد ولی ترک نماز کفاره ندارد اما ترک روزه کفاره دارد. 5️⃣ خوابیدن حتی برای یک لحظه نماز را باطل می کند ولی روزه را باطل نمی کند حتی اگر شب قبل تصمیم داشته باشد فردا را روزه بگیرد و روز بعد تمام روز را خواب باشد روزه اش صحیح است.(۳) ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. توضیح المسائل محشی، ج۱، ص۸۸۵. ۲. همان، ۲۶۷. ۳. نجاة العباد، ص ۱۵۲. ✍️ سید جعفر ربانی #نماز #روزه #گلشن_احکام #کانال_فرهنگ_کوثر https://eitaa.com/joinchat/1869217811Cc996288c94

💠 میرزا مهدی الهی قمشه ای 🔸 نام پدر: ملا ابوالحسن 🔸 ولادت: ۱۳۲۰ق. 🔸 رحلت : ۲۵ اردیبهشت ۱۳۵۲ش. 🔸 مدفن: قم، وادی السلام حجره ۱۹. #میرزامهدی_الهی_قمشه‌ای #ستارگان_حرم #کانال_فرهنگ_کوثر https://eitaa.com/joinchat/1869217811Cc996288c94

آنها اشاره می شود: 1. وی در علوم فقهی، اصولی، حکمت و تفسیر مردی ممتاز و صاحب نظر بود. 2. در فن سخنوری و خطابه کم نظیر بود. 3. از لحاظ شجاعت، جسارت و شهامت در گفتار و عمل به دانسته ها سرآمد و منحصر به فرد بود. 4. خوش محضر، خوش رفتار، خوش لباس و نظیف و پاکیزه بود و آراستگی ظاهری و باطنی او زبانزد عام و خاص بود. 5. در امر به معروف و نهی از منکر جدی و قاطع بود و در اظهار حقایق و افشای مظالم بی باک و جسور بود و از هیچ قدرت و مقامی هراس نداشت. سخنان اشراقی در مدرسه فیضیّه که می گفت: «ای شاه! پارلمانت هم خراب است.» هنوز هم در اذهان عمومی باقی است. 6. در فن نویسندگی و توانایی قلم زدن و شیوایی همانند سخنرانی کم نظیر بود. خلاصه آنکه مرحوم اشراقی دارای کمالاتی چون: تقوا و خداترسی، علم، عمل، ابتکار نوین در سخنوری، خوش خلقی، مهمان نوازی، تواضع، شجاعت و رک گویی، بهره جستن از کتاب و سنت و سیره اهل بیت علیهم السلام و احساسات و حرارتهای مذهبی بود و مبارزات بی امان و خداپسندانه با منکرات و آگاه نمودن اقشار جامعه از اهداف و توطئه های شوم استعمار و ایادی وابسته به آنها از فعالیتهای مداوم او بود. سخنانش در قلب و روح خواص و عوام اثر می گذاشت. یکی از سخنرانیهای پر فایده او در مجموعه گفتار وعاظ آمده است. تشویق خطبای جوان آیة اللّه میرزا محمد باقر همدانی از علمای محترم قم درباره اوصاف ویژه مرحوم اشراقی می گوید: «او گاهی در مدرسه فیضیه و یا مسجد امام قم می نشست و یکی از شاگردان جوان خود را به منبر می فرستاد و آنان در حضور وی سخنرانی می کردند و بدین وسیله، استعداد گویندگی آنان را با تشویقهای مکررش شکوفا می ساخت.» یکی از شاگردان آن بزرگوار در این باره می گوید: «استادمان مرحوم اشراقی در محافل گوناگون، شاگردان ممتاز و با استعداد خود نظیر مرحوم حاج شیخ حسن حجتی و صدرایی اشکوری و... را با خود می برد و در بالای منبرها به مردم معرفی می کرد و متواضعانه در پای منابر آنان می نشست واز اینکه توانسته چنین شاگردانی را تربیت نماید، مباهات می کرد. روزی وی، مرحوم حجتی واعظ را در مدرسه فیضیه بالای منبر فرستاد و او هم انصافاً منبر بسیار جالبی را تحویل داد و آن گاه این شخصیت با عظمت علمی با همه تواضع و وقارش به عرشه منبر رفت و در تشویق شاگردش فرمود: «آقای حجّتی، آیینه تمام نمای من است.» او به شاگردانش عشق می ورزید و در مقابل، شاگردانش او را دوست می داشتند و هیچ گاه یاد و خاطره او را از یادها نبردند. واعظِ فضلاء و مجتهدین مرحوم اشراقی در مدرسه فیضیه و یا مسجد بالا سر حرم مطهر وقتی منبر می رفتند، بسیاری از علما و بزرگان به ویژه آیات عظام: حائری، حجت، خوانساری، صدر و بروجردی مقید بودند که پای منابر وی بنشینند و از بیانات سودمند و سحرآمیز وی بهره ببرند. حجة الاسلام و المسلمین آقای تاج لنگرودی واعظ در این باره می نویسد: «... همان اشراقی واعظی که وقتی در مدرسه فیضیّه بر کرسی خطابه قرار می گرفت، حدود چهار هزار طلبه و مجتهد حضور داشتند و حتی مرحوم آیة الله العظمی حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی مقید بودند به منبر و سخنرانی مرحوم اشراقی گوش فرا دهند.» بارقه امید یا رؤیای صادقه شدت عمل رضاخان در برخورد با روحانیت و ممنوعیت لباس و تنگناهایی که دیگران به وجود آوردند، باعث تأثر شدید مؤسس حوزه علمیه قم گردیده بود؛ ولی رؤیای صادقه مرحوم اشراقی بارقه امیدی در آن مرد الهی ایجاد نمود که داستان آن بسیار شنیدنی است: «مرحوم آقای اشراقی در یکی از سخنرانیهایش در مدرسه فیضیه می گفت که یک شب در عالم رؤیا دیدم، وارد مدرسه فیضیه شدم. در حیاط مدرسه فیضیه طلاب زیادی صف کشیده بودند و این صف تا مدرسه دارالشفاء هم ادامه پیدا کرده بود. کمی جلوتر و در سمت مدرسه باقریه که قبلا وجود داشت، سه نفر دیگر را دیدم که یکی از آنها ایستاده بود و دو نفر دیگر کار می کردند. پیش طلبه ها رفتم و پرسیدم اینجا چه خبر است؟ گفتند: حضرت امیر المؤمنین علیه السلام تشریف آورده و در آنجا ایستاده اند. من دستهایم را داخل آستین عبایم کرده، به طرف حضرت رفتم. موقعی که خدمتشان رسیدم، پرسیدم: چه کار دارید انجام می دهید؟ فرمود: مقداری تخم گل آورده ام و مشغول کاشتن آنها در این باغ هستم. بعد از اینکه کار حضرت تمام شد، همراه ایشان به طرف حجره های متصل به کتابخانه در جنوب مدرسه حرکت کردیم و وارد حجره دوم یا سوم شدیم. سپس حضرت امیر علیه السلام از عسلی که همراه داشت، به ما داد که من مقداری از آن تناول کردم. مرحوم اشراقی می گفت: بعد از بیدار شدن از خواب، خدمت مرحوم حاج شیخ عبدالکریم رسیدم و آنچه را در خواب دیده بودم، برای ایشان تعریف کردم که ایشان خیلی متأثر شد و گریه کرد و فرمود: امیدوارم به خواست خدا، پرورش دهنده آن گلها و شکوفا کننده آنها من باشم.» آری دشمنان استعمارگر با نقشه های شیطانی اگر چه درختهای کهن و ریشه دار