انتشار یادداشت امروز در خبرگزاری مهر به مناسبت سالروز امامت حضرت ولی عصر (ارواحنا فداهم) لینک خبر👇 http://mehrnews.com/x38Vft 📲 @MohammadJavadNajafi

امامت مهدوی؛ استمرار تاریخ هدایت و راهبرد آینده بشریت سالگرد آغاز امامت حضرت مهدی (عج) را نمی‌توان تنها یک واقعه تقویمی دانست، بلکه باید آن را نقطه‌ای بنیادین در تداوم سنت الهی هدایت به شمار آورد. در واپسین سال‌های قرن سوم هجری، شیعیان با شرایطی پیچیده و دشوار روبه‌رو بودند: کنترل شدید دستگاه عباسی در سامرا، شهادت پیاپی امامان و محدودیت ارتباط میان مردم و رهبران دینی، فضایی از تردید و نگرانی پدید آورده بود. در چنین شرایطی، با شهادت امام حسن عسکری (ع) و معرفی فرزند خردسال ایشان به‌عنوان امام بعدی، این حقیقت بار دیگر روشن شد که معیار رهبری الهی سن و سال نیست، بلکه نصب و تأیید الهی است. همان‌گونه که قرآن کریم از سخن گفتن عیسی (ع) در گهواره (مریم: ۳۰) و نبوت یحیی (ع) در کودکی (مریم: ۱۲) یاد می‌کند، امامت حضرت مهدی (عج) نیز در همان سنت الهی جای می‌گیرد. منابعی چون کمال‌الدین شیخ صدوق و الغیبة شیخ طوسی با دقت این رویداد و ابعاد آن را ثبت کرده‌اند. از همان زمان، اندیشه مهدویت فراتر از یک باور فردی، به ستون اصلی هویت جمعی شیعیان تبدیل شد. دوره غیبت صغری (۲۶۰–۳۲۹ ق) که در آثار تاریخی و روایی به تفصیل بازتاب یافته، به جامعه شیعه آموخت چگونه در نبود دسترسی مستقیم به امام، حیات دینی و سیاسی خود را با تکیه بر عقل و اجتهاد فقیهان استمرار دهد. در حقیقت، فرهنگ مهدویت سازوکاری تاریخی برای حفظ هویت دینی و سیاسی بود؛ سازوکاری که هم توانست شیعه را از بحران‌های پی‌درپی عبور دهد و هم بذر امید و پایداری را در نسل‌های بعدی بکارد. اهمیت این واقعه، البته محدود به گذشته نیست. امروز نیز یادآوری آغاز امامت آن حضرت، برای ما یک پیام راهبردی دارد. در جهانی که قدرت‌های سلطه‌گر تلاش می‌کنند نظم‌های سیاسی را به سود خود بازسازی کنند، فرهنگ مهدویت، مفهوم «انتظار» را به‌عنوان یک کنش فعال و تمدنی به ما عرضه می‌کند. در نگاه روایات، انتظار به معنای آماده‌سازی فرد و جامعه است؛ همان‌گونه که امام صادق (ع) فرموده‌اند: «هر کس می‌خواهد از یاران قائم باشد، باید منتظر بماند و در این مدت به ورع و اخلاق نیکو عمل کند» (الغیبة نعمانی، ص ۲۰۰). این سخن روشن می‌سازد که انتظار، مساوی با انفعال و سکوت نیست، بلکه مسئولیتی بزرگ برای ایجاد بسترهای ظهور است: گسترش عدالت، مبارزه با فساد، تولید علم و فرهنگ، و آمادگی برای ورود به مرحله‌ای نوین از تاریخ بشر. از این منظر، سالگرد امامت حضرت مهدی (عج) پیوندی زنده میان گذشته و آینده است. این روز، ما را به تأمل در سیر تاریخ شیعه و نیز به بازاندیشی در وظایف امروزمان فرامی‌خواند. همان‌گونه که پیشینیان با امید به ظهور توانستند هویت دینی خویش را در سخت‌ترین شرایط حفظ کنند، امروز نیز ما وظیفه داریم با عمل، بصیرت و تلاش تمدنی، بستر تحقق آن وعده الهی را فراهم آوریم. چنین است که امامت مهدوی، هم استمرار تاریخ هدایت الهی است و هم نقشه راهی برای آینده بشر. ✍ دکتر محمدجواد نجفی ۱۰ شهریور ۴۰۴ https://eitaa.com/MohammadJavadNajafi

طرز نشستن در دیپلماسی؛ زبان خاموش قدرت در عرصه دیپلماسی، انتقال پیام تنها در کلمات خلاصه نمی‌شود. زبان بدن و به‌ویژه شیوه‌ی نشستن، خود به مثابه‌ بیانیه‌ای خاموش عمل می‌کند. نشستن، ایستادن، زاویه‌ی بدن، فاصله‌ی طرفین و حتی حالت دست‌ها و پاها، همگی حامل معنا و نشان‌دهنده‌ی نوعی توازن یا عدم توازن در روابط‌اند. به تعبیر رایج در مطالعات ارتباطات: «هیچ‌کس نمی‌تواند حرف نزند؛ حتی سکوت نیز صدا دارد.» یکی از مهم‌ترین جلوه‌ها، نشستن در سطح برابر یا نابرابر است. هنگامی که دو مذاکره‌کننده روی صندلی‌هایی با ارتفاع متفاوت قرار می‌گیرند، به‌طور ناخودآگاه احساس برتری یا سلطه از سوی طرف بالاتر القا می‌شود. از این‌رو، دیپلمات‌ها همواره مراقب‌اند تا ارتفاع صندلی‌ها یکسان باشد و احترام متقابل در شکل ظاهری نیز حفظ گردد. به طور مثال در دهه ۱۹۵۰، هنگام دیدار جمال عبدالناصر با یکی از رهبران غربی، رسانه‌ها متوجه تفاوت ارتفاع صندلی‌ها شدند و این موضوع را نشانه‌ای از نابرابری و پذیرش سلطه تفسیر کردند و یا در دیدار ولادیمیر پوتین با برخی رهبران اروپایی، استفاده از میزهای بسیار بلند و فاصله زیاد صندلی‌ها، پیام روشنی از بی‌اعتمادی و فاصله‌ی سیاسی تلقی شد. بُعد دیگر، فاصله و جهت بدن است. فاصله‌ی اندک و زاویه‌ی باز بدن، پیام صمیمیت و اعتماد می‌دهد، در حالی که فاصله زیاد یا نشستن با بدن نیمه‌چرخیده، نوعی بی‌اعتمادی و سردی روابط را القا می‌کند. به طور مثال در تصاویر دیدار ملک عبدالله دوم با مقامات اروپایی، نشستن نزدیک و بدن رو به جلو نشانه‌ای از روابط گرم تعبیر شده بود. همچنین، وضعیت دست‌ها و پاها در دیپلماسی بی‌معنا نیست. دست‌های گره‌کرده یا پاهای ضربدری غالبا علامت حالت تدافعی و بسته است، در حالی که قرار گرفتن بدن در وضعیتی متوازن و آرام، همراه با کف دست‌های باز، نشانه‌ای از اعتمادبه‌نفس و آمادگی برای گفت‌وگو تلقی می‌شود. در دیدارهای رسمی امام خمینی(ره) و پس از ایشان رهبر انقلاب اسلامی با مقامات خارجی، همواره زاویه‌ی باز بدن، نگاه مستقیم و نشستن متین دیده می‌شود؛ امری که در رسانه‌ها به‌عنوان پیام آرامش، اقتدار و ثبات تفسیر شده است. در نهایت باید به بُعد رسانه‌ای نشستن‌ها اشاره کرد. بسیاری از ژست‌ها آگاهانه طراحی می‌شوند تا در قاب رسانه‌ها پیام خاصی منتقل کنند؛ گاهی نشست‌های غیررسمی در حاشیه دیدارها، یا عکس‌های ایستاده در راهروها، عامدانه انتخاب می‌شوند تا انعطاف یا صمیمیت بیشتری القا کنند. به طور مثال در حاشیه اجلاس گروه ۲۰ و یا اجلاس جدید بریکس برخی رهبران عمدا گفت‌وگوهای ایستاده در راهرو را در مقابل دوربین‌ها انجام دادند تا نشان دهند روابطی فراتر از چارچوب‌های رسمی دارند. به طور کلی در دیپلماسی، نشستن صرفا یک رفتار فیزیکی نیست، بلکه زبان خاموش قدرت و احترام متقابل است. بی‌توجهی به این زبان می‌تواند سبب شود که معنای ظاهری یک دیدار، برخلاف مضمون گفت‌وگو، به ضعف یا تسلیم تعبیر گردد. ✍ دکتر محمدجواد نجفی ۱۰ شهریور ۴۰۴ https://eitaa.com/MohammadJavadNajafi

دیپلماسی، از تشریفات تا تحقق هدف دیپلماسی نباید به مراسم ختم گفت‌وگوها تبدیل شود. دیپلماسی هدف‌محور، چیزی فراتر از لبخند، تشریفات، شام کاری یا عکس یادگاری‌ست. آن‌چه دیپلماسی را مؤثر می‌سازد، وضوح در اهداف و پایداری در مسیر رسیدن به آن‌هاست؛ چه این اهداف کوتاه‌مدت باشند و چه بلندمدت، چه آشکار باشند و چه محرمانه. گفت‌وگو بدون هدف روشن، همانند شمشیری‌ست که در دست گرفته‌ای ولی چشمانت را بسته‌ای؛ خطرناک و بی‌جهت. در این مسیر، تمام مقدمات – از نحوه‌ی نشستن در جلسات رسمی گرفته تا بیان واژگان و حتی سکوت‌ها – همه باید در جهت هدف باشند، نه صرفا انجام یک وظیفه اداری. دیپلماسی فقط «نشستن در کنار هم» و «غذا خوردن با هم» نیست. این‌ها اگر به خلق نتیجه نیانجامد، چیزی جز یک دیپلماسی حداقلی نخواهد بود؛ نمایشی بی‌اثر. دیپلماسی کنش و واکنش است؛ نه انتظار و انفعال. دیپلماسی مانند یک بازی شطرنج چندلایه است. اگر شما را از در رسمی راه ندادند، باید راه‌های دیگر را بلد باشید؛ گاهی باید از پنجره‌ی افکار عمومی وارد شوید، گاهی از کوچه‌ی دیپلماسی فرهنگی، و گاهی از مسیر قدرت نرم. دیپلماسی بازسازی‌شونده است؛ نه ایستا. در دنیای امروز، دیپلماسی از قالب سنتی خود فراتر رفته و رسانه، افکار عمومی، شبکه‌های اجتماعی و تعاملات فرهنگی را نیز در خود جای داده. رهبر عزیز و حکیم انقلاب در سال‌های اخیر بارها با موضع‌گیری‌های سنجیده، لحظه‌شمار و پیام‌ساز، در صحنه‌ی دیپلماسی عمومی ایفای نقش کرده‌اند؛ از ارسال پیام به جوانان اروپا گرفته تا ورود مؤثر در نبرد روایت‌ها. دیپلماسی، اگر بخواهد اثر بگذارد،باید طراحی‌شده، چندلایه، و نتیجه‌محور باشد. دنیا عرصه‌ی رقابت اهداف است، نه تعارف‌ها. 📲 @MohammadJavadNajafi

🎥 این سخنرانی ۳۹ دقیقه ای تازه منتشر شده حاج قاسم به اندازه چندین کتاب، اطلاعات مهم دارد. 🔹حاج قاسم در این سخنرانی، تحلیل کاملی درباره تاریخ فلسطین و خیانت کسانی که با ظاهر خودی به فلسطین خیانت کردند ارائه میدهد ☑️ کانال صابرین نیوز👇 https://eitaa.com/joinchat/4034331211C5aef0cd257

📘 معرفی چند منبع ارزشمند در حوزه مدیریت و تفکر استراتژیک برای آن‌هایی که دغدغه توسعه نگاه راهبردی و مدیریت کلان دارند، آشنایی با منابع معتبر و مطالعات علمی در این حوزه ضروری است. در این فهرست، مجموعه‌ای از کتاب‌ها و پژوهش‌های مهم در زمینه تفکر استراتژیک و مدیریت معرفی شده که می‌تواند به عمق نگاه و قدرت تحلیل خوانندگان در مسائل راهبردی کمک کند: ویکی، امیرسالار (۱۳۹۳)، تفکر استراتژیک، تهران: انتشارات آریا دیوید کالیس (۱۳۹۹)، تفکر استراتژیک (الگوها، روندهای استراتژی، هدف‌گذاری، اولویت‌بندی)، ترجمه مسعود سلطانی، انتشارات آریا لیندا ال‌لور و ریچارد پل (۱۳۹۸)، آشنایی با هنر تفکر راهبردی، ترجمه امین شامحمدی، تهران: انتشارات تفکر استرتر، جی. اچ. (۱۳۸۲)، سبک‌های تفکر، ترجمه علاءالدین اعتمادی اهرری و علی‌اکبر خسروجردی، تهران: نشر پژوهش کردناچی، اسدالله (۱۳۹۶)، تفکر و مدیریت استراتژیک؛ تئوری و عمل، تهران: دانشگاه تربیت مدرس ایجی اووی (۱۳۸۱)، تفکر استراتژیک، ترجمه داود مسگران، تهران: سازمان مدیریت صنعتی ایران‌زاده و همکاران (۱۳۸۷)، تفکر استراتژیک، تبریز: انتشارات فروزنده جعفری محمد (۱۳۸۹)، تفکر استراتژیک و مدیریت تحول، تهران: نشر رساظ عقیلی و مجید کیانی‌علی (۱۳۸۳)، پنج فرمان برای تفکر استراتژیک، تهران: نشر فرا احمدی دیزجی، ناصر (۱۳۹۴)، بررسی رابطه بین تفکر استراتژیک و عملکرد سازمانی در بانک پارسیان (شعب تهران)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران امیرکافی، فرهاد (۱۳۹۱)، تعیین رابطه تفکر استراتژیک مدیران و عملکرد شغلی آنان (مطالعه موردی: بانک ملی ایران)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران مونکز، کریستین وی (۱۳۹۶)، برنامه‌ریزی استراتژیک مبتنی بر سناریو؛ توسعه استراتژی‌ها در یک دنیای نامطمئن، ترجمه فرهاد مشایخ، دکتر محمد مسعود احمدی، تهران: نشر فرهامه استراتژیست، جی. لمپل، چی مینتر، گری ال (۱۳۹۲)، جنگل استراتژی (چاپ چهارم)، ترجمه محمد احمدپور داریانی، تهران: انتشارات جاجرمی آذر پورسما، محمد ایوبی اردکان، آذین فن‌ی‌پور (۱۳۹۴)، ارتباط تفکر استراتژیک و نوع شخصیت مدیران در سازمان‌های رسانه‌ای، فصلنامه علمی مدیریت ایران، سال ۱۰، شماره ۴۰ تمادی، مهدی و خدامی، علاءالدین (۱۳۹۵)، بررسی تفکر استراتژیک در پیاده‌سازی مدل EFQM به‌واسطه یادگیری سازمانی در حوزه ساخت و شرکت‌های تابعه، فصلنامه مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد سنندج، سال ۱۱، شماره ۲ 📲 @MohammadJavadNajafi

انتشار یادداشت تحلیلی با عنوان اقلیت کوچک، اثرگذاری بزرگ: تحلیل جایگاه یهودیان در معادلات اقتصادی جهان امروز در خبرگزاری جام جم صورت گرفت... لینک خبر👇 https://jamejamonline.ir/006MdP 📲 @MohammadJavadNajafi

اقلیت کوچک، اثرگذاری بزرگ: تحلیل جایگاه یهودیان در معادلات اقتصادی جهان 🔍 برآوردهای تازه نشان می‌دهد که جمعیت یهودیان جهان در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۵/۷ میلیون نفر بوده است؛ یعنی کمتر از ۰/۲ درصد جمعیت کل کره زمین (Jewish Agency for Israel, 2023). این سهم اندک در نگاه نخست می‌تواند نشان‌دهنده نقشی حاشیه‌ای در روندهای جهانی باشد؛ اما شواهد تاریخی و آماری نشان می‌دهد که این اقلیت کوچک، حضوری فراتر از وزن جمعیتی خود در حوزه‌های علمی، اقتصادی و رسانه‌ای داشته است. ✳️ یکی از نمونه‌های روشن این وضعیت، سهم یهودیان در تولید علم است. با وجود جمعیت اندک، آنان حدود ۲۰ درصد جوایز نوبل علمی را به خود اختصاص داده‌اند (Nobel Prize, 2021). این دستاورد نشان می‌دهد که راهبرد سرمایه‌گذاری مستمر بر آموزش و پژوهش، جایگاهی ویژه برای آنان در نظام دانشی و در نهایت در نظام اقتصادی بین‌الملل فراهم کرده است. 📊 در عرصه انرژی، تناقض آشکاری دیده می‌شود. طبق آمارهای OPEC (2022)، بیش از ۶۰ درصد ذخایر اثبات‌شده نفت و گاز جهان در قلمرو کشورهای اسلامی قرار دارد؛ با این حال سهم این کشورها از سود نهایی و تصمیم‌سازی‌های کلان در زنجیره ارزش انرژی بسیار ناچیز است. بازارهای جهانی انرژی و سازوکارهای قیمت‌گذاری عمدتاً در مراکز مالی نیویورک، لندن و توکیو شکل می‌گیرند، جایی که نفوذ لابی‌های غربی و یهودی محسوس است. 🔸 بررسی‌ها نشان می‌دهد که در فهرست شرکت‌های بزرگ جهانی نظیر Fortune 500 یا Forbes Global 2000، شمار قابل توجهی از مدیران و سرمایه‌گذاران برجسته یهودی‌تبار حضور دارند. گرچه نمی‌توان سهم دقیق و قطعی آنان را بدون داده‌های تفصیلی تعیین کرد، اما همین حضور نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری بلندمدت در حوزه‌های مالی و صنعتی، این اقلیت را به بازیگری فراتر از ظرفیت جمعیتی‌اش بدل کرده است (Forbes, 2022). 🔹 در کنار این عوامل، رسانه و لابی‌گری سیاسی نیز اهمیت دارد. رسانه‌های جریان اصلی نظیر CNN، نیویورک تایمز و بسیاری از کمپانی‌های هالیوود، به‌طور تاریخی تحت مدیریت یا نفوذ چهره‌های یهودی بوده‌اند. همچنین لابی‌هایی مانند AIPAC در ایالات متحده نقش تعیین‌کننده‌ای در پیوند میان اقتصاد و سیاست ایفا کرده‌اند. ❗️ پرسش اصلی در اینجا شکل می‌گیرد: چگونه جمعیتی کمتر از دو دهم درصد توانسته چنین سطحی از نفوذ و اثرگذاری به دست آورد، در حالی‌که بیش از یک‌ونیم میلیارد مسلمان با در اختیار داشتن منابع عظیم استراتژیک، همچنان در حاشیه نظام اقتصادی بین‌الملل قرار دارند؟ 🧭 پاسخ را باید در چند متغیر کلیدی جست‌وجو کرد: انسجام شبکه‌ای، تمرکز بر آموزش و پژوهش، بهره‌گیری هوشمندانه از ابزارهای رسانه‌ای و مالی، و نگاه بلندمدت به سرمایه‌گذاری. در مقابل، جهان اسلام اغلب به درآمدهای کوتاه‌مدت منابع طبیعی بسنده کرده و کمتر توانسته شبکه‌ای علمی و رسانه‌ای با اثرگذاری جهانی پدید آورد. 📌 نتیجه آن است که در عصر کنونی، قدرت اقتصادی صرفاً به میزان ذخایر طبیعی وابسته نیست، بلکه بیش از هر چیز به مدیریت منابع انسانی، انسجام راهبردی و حضور فعال در عرصه‌های دانش، رسانه و بازارهای مالی گره خورده است. برای کشورهای اسلامی، درس این تجربه روشن است: طراحی شبکه‌های علمی، مالی و رسانه‌ای مشترک، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای دستیابی به سهم واقعی و مستقل در معادلات اقتصادی آینده است. منابع: Forbes. (2022). Global 2000: The World’s Largest Public Companies. Retrieved from https://www.forbes.com Jewish Agency for Israel. (2023). Jewish population rises to 15.7 million worldwide. Retrieved from https://www.jewishagency.org Nobel Prize. (2021). Nobel Prize statistics. Retrieved from https://www.nobelprize.org OPEC. (2022). Annual statistical bulletin. Organization of the Petroleum Exporting Countries. ✍ دکتر محمدجواد نجفی ۱۵ شهریور ۴۰۴ https://eitaa.com/MohammadJavadNajafi

پیرو مطلب دیروز ، به نظرم رسید صحبتم رو با مطالب دیگه ای در این زمینه تا حدودی تکمیل کنم، هر چند حرف زیاد است، در حقیقت این ضرب المثل در دنیای سیاست هم مصداقیت فراوان پیدا کرده که هر که پول دهد، فرمان دهد... نمونه بارز و اعلای اون همین صهیونیست ها.. یهودیان صهیونیست با آنکه جمعیتی اندک دارند، اما سال‌هاست که با تسلط بر اقتصاد جهانی، مسیر قدرت و سیاست را نیز در دست گرفته‌اند. فرمول کار روشن است: علم را تبدیل می‌کنی به فناوری، فناوری را به محصول، محصول را به ثروت... و ثروت، اگر درست هدایت شود، تبدیل به قدرت می‌شود. امروز در جهان، کسی که قدرت اقتصادی دارد، عملاً سیاست را هم می‌نویسد. در آمریکا، رؤسای جمهور قبل از آنکه در انتخابات پیروز شوند، باید رضایت شرکت‌های بزرگ و لابی‌های سرمایه‌دار را جلب کنند. این یعنی سیاستمدار، پیاده‌نظام کمپانی‌هاست؛ نه بالعکس. همان‌طور که رهبر معظم انقلاب نیز در بیانات متعدد این حدیث را فرموده اند، "العلم سلطان؛ هر کس علم را به‌دست آورد، سلطه خواهد داشت." علم وقتی در مسیر تولید قدرت قرار گرفت، دیگر فقط دانایی نیست؛ ابزار اداره جهان است. صهیونیست‌ها با درک این قاعده، علم را از نخبگان می‌خرند، آن را تبدیل به تکنولوژی و بازار می‌کنند، از آن سود و تسلط می‌سازند، و بعد با همان پول، رسانه، دانشگاه، سیاستمدار و حتی جنگ را می‌خرند. در این میان، جهان اسلام با وجود منابع عظیم انسانی و طبیعی، اگر نتواند وارد چرخه تولید علم و قدرت شود، همچنان در حاشیه خواهد ماند؛ حتی اگر نفت داشته باشد، حتی اگر بیشترین انرژی جهان زیر پایش باشد. آنچه نیاز امروز ماست، نه صرفا اعتراض به وضع موجود، بلکه بازطراحی مدل حکمرانی علمی، اقتصادی و فرهنگی درون‌زا و مقاوم است؛ مدلی که نگذارد پول، سیاست را گروگان بگیرد. ✍ دکتر محمدجواد نجفی ۱۶ شهریور ۴۰۴ https://eitaa.com/MohammadJavadNajafi

🎥 رهبر انقلاب: مسئولان راوی قدرت و قوت و امکانات کشور باشندt نه راوی ضعف‌ها. 🔸صاحبان قلم و بیان نقاط قوت را بیان کنند. @Farsna

ان‌شاءالله فردا در خصوص این جمله و مطلب حکیمانه رهبر فرزانه انقلاب، یادداشتی تحلیلی و تبیینی را در این کانال ارائه خواهم کرد.

بازتاب یادداشت تحلیلی دیروز با عنوان اقلیت کوچک، اثرگذاری بزرگ انتشار در صفحه دوم روزنامه جام جم مورخ امروز یک شنبه ۱۶ شهریور ۱۴۰۴ 📲 @MohammadJavadNajafi