📌پنجمین سالی که ندارمت ای رفیق #اومدنا خوشحالمون میکنن و اما #واااای وااااای واااای که رفتنا ... وااای که ترس از رفتنا غمگین ، موندنا امیدوارمون میکنن ولی ترس رفتنا...؛ رفتنا؟! آره، #همین رفتنا ... وقتی اومدی از قبل نگفتی میآیی، خبر هم نداده بودی، نمی‌دونستم اولش که قراره قلبم خونه‌ی یه رفیق بشه که بعدِ اومدنش دیگه فقط یه رفیق نبود ؛ شده بود همه چیم : نفس عمر وجود و یا اکسیژن خون . حالا یه مثال برات بزنم که خوب به دلت بشینه ... بعضی از اومدنها شبیه با آشنا شدن یه نفریه که یه روز یا چند روز تو اتوبوس کنارت میشینه و باهات همسفر میشه، چون تو حال خودشه و سکوت مهره زبانشه ،تو هی خودتو جمع و جور می‌کنی که این کیه ؟!؟ تعارفت می‌کنه تو بر نمی داری ،میترسی که نکنه آره چیزی توش باشه ، اصلا اولش یه ترس کاذبی داری میگی نکنه که چیزی توش باشه یا که بخواد یه جورایی یه چیزایی ازت بلند کنه ولی بعد از نصف روز میبینی که نه ، و یه جورایی عاشق همسفریش میشی، و پیش خودت میگی که کاش از همون اولی باهاش رفیق میشدم ، این عجب آدم دست و دلوازیه، عجب روحیاتی داره عجب چقدر باحاله و کم کم یخت آب می‌شود و بهش نزدیک و نزدیکتر میشی و دوس داری که هرچه زودتر صمیمی باشی عاشقش بشی و دوستش بداری با اونیکه باهاش آشنا شده بودی، حالا شبیه به حسین منه کسی بود که حتئ یه غریبه هم بعد از یه مدت همسفری کوتاه عاشقش میشد و عجیب دوستش داشت . ❤️حسین ! وقتی اومدی، پروانه‌های دشتی که تو قلبم سالها گوشه ای تنها نشسته بودن پا شدن به رقصیدن، دنیای سیاه من رنگی شد ، وسطِ خاکسترِ روحم یه جوونه ی گل مریم پیدا شده بود، قلبم دیگه تیکه تیکه نبود، من دیگه آدمِ قبلِ اون آدم تنها نبودم. با اومدن تو انگار که نشسته بودم لبه‌ی بوم و خیره شده بودم به ماه. انگار که بعدِ ساعت‌ها راه رفتن رسیده بودم به یه کُلبه‌یِ چوبی، وسطِ جنگل. انگار که تو هوای طوفانی و بارونی، یه سرپناه پیدا کرده بودم. انگار شبیه به اینکه من بعدِ سالها دوری و مسافرت ، برگشته‌ بودم همون خونه‌ ی قدیمی خشت و گلی وسط آبادی خودمون‌‌ . انگار که روز‌ها هوا برفی بود و حالا خورشید از پشتِ ابرا اومده بود بیرون. انگار که درختِ انجیر پیرِ یادگار زنده یاد عموی تو همون حیاط خونه مون، بعدِ مدتها و تو سالهایِ آخرِ عمرش دوباره شکوفه و میوه داده بود. انگار که من دوباره به دنیا اومده بودم؛ وقتی اومدی نگفتی میآیی، ولی همیشه یه چیزی همه وقت و همه جوره اذیتم میکرد که نکنه یه شب بخوابم صبح پاشم ببینم : #رفت و همین هم شد #عصر هفتم سرد اسفند ماه پنج سال پیش ، رفتی و دلتنگی، غم، غصه‌، ناراحتی، انتظار، گریه، دل‌نگرانی، چشم انتظاری. خزونه، خزونه خزون عمرم شد ؛ #حال و هوایم همیشه همچون مادر پیری است که گوشه ی ایوون جلوی اطاقش نشسته و چشمانش سفید و خیره شده به در‌ب خونه و منتظر پسر سربازش است ،که رفت و دیگر باز نگشت ... 💔من اینجوری همچنان منتظرتم حسین، منتظرِ کسی که چندین شب قبلش باهمه اعضای خانواده و همسایه و دوستانش خداحافظی کرد و قول بازگشت و اومدن از بیمارستان رو داد ولی هنوز برنگشته ... #هفتم اسفند ماه پنجمین سال فراق و دوری و جدایی و هجران یوسف زیباسیرت و زیباصورت یگانه رفیق شفیقم : 🎓معلم علم و ادب و اخلاق زنده یاد جناب آقای محمدحسین احمدی تسلیت و تعزیت باد ، روحش شاد و عرشیایی و آسمونی . 💔دیوید اولین و بزرگترین رسـانه خبرے محمدآباد مرکزے را همراهی کنید.🌹👇 ➖➖➖➖➖➖ 🌐 رسانه خبری محمدآباد مرکزی 🆔 @Mohammadabad_online