#اختصاصی‌رسانه‌محمدآبادیها 🔺محمد مروج حسینی که بود؟ 🖊مصاحبه ای با محمد مروج حسینی: ✍ با نام این انسان وارسته در سایت خانه ی احسان #کاشان آشنا شدم.انسانی که چند جوان فرهنگی رانده شده را در می یابد و خانه ی احسان را می خرد و در اختیارشان میگذارد قابل احترام و قدردانی است .آرزویی که در #آران‌وبیدگل برای جوانان کتابخانه ی کوچک خیابان معین آباد تحقق نیافت. داستانش خواندنیست .بیدارشهر. شما یکی از کارآفرینان قدیمی در صنعت نساجی هستید. در ابتدا بفرمایید اهل کجایید و دوران کودکی خود را چگونه گذراندید؟ اهل شيراز و متولد ۱۳۲۱ هستم. تا دیپلم شیراز بودم. دیپلمم را در رشته رياضي گرفتم. سال ۱۳۳۹ در رشته مكانيك دانشگاه پلي تكنيك قبول شدم و در سال ۱۳۴۳ مدرک کارشناسی ام را در این رشته گرفتم. فارغ‌التحصيلان جوان تا بتوانند كار مناسب خود را پيدا کنند، معمولا چندين جا عوض مي‌كنند. من هم در آن سال ها در كارخانه های جيپ رامبلر (پارس خودرو فعلي)، كارخانه ارج، نورد اهواز و... كار كردم و در گروه صنعتي بهشهر ماندگار شدم. من در کارخانه روغن شاه‌پسند که از زیر مجموعه‌های گروه صنعتی بهشهر بود، کار می‌کردم. در طي سه سالي كه آنجا بودم به علت اختلافي كه بین مدير تاسيسات کارخانه شاه‌پسند (آقاي خسروشاهي) پيش آمد، ايشان به كارخانه مينو رفت و من هم به همراه شش نفر ديگر به اين كارخانه رفتيم. در كارخانه شاه‌پسند روغن نباتي توليد مي‌كرديم و من در قسمت توليد قوطي سازی بودم. مدتي مسئول كارتن‌سازي و مدتي هم مسئول تعميرات شركت پاكسان بودم. بعد از حدود دو سال، دوباره به گروه صنعتي بهشهر برگشتم، اما اين بار به عنوان مسئول اولين پروژه قاليبافي ايران آمدم. قرار بود گروه صنعتی بهشهر يك واحد قاليبافي در #كاشان به راه بیندازد و من هم به كاشان رفتم و مسئول پروژه قالي راوند شدم و بدین صورت به عرصه صنعت نساجي آمدم. ▪️قرار بود در این کارخانه چه کنید؟ قرار بود كارخانه را بسازيم و ماشين‌آلات را نصب كنيم و به آقاي مهندس رضا حميدي (بنیان‌گذار فرش مشهد) تحويل دهيم. ايشان آن زمان با مخمل كاشان كار مي‌كردند كه آنجا را ترك كردند. كارخانه راوند هم به مرحله بهره‌برداري رسيده بود كه ايشان از گروه بهشهر جدا شدند و در خراسان كارشان را شروع كردند؛ به همين دليل به من پيشنهاد دادند كه به جاي ايشان اين كار را انجام دهم. اين كارخانه اولين كارخانه فرش ماشيني ايران بود. ▪️#فرش_راوند ظاهرا اولین کارخانه فرش ماشینی کشور است بله. البته قبل از آن چندين ماشين را در #مخمل_كاشان امتحان كرده بودند و مشخص بود كه بازار خوبي خواهد داشت؛ به همين منظور پروژه‌اي تعريف كردند كه همه توليدات را به بلژيك منتقل كنند. چون دولت اجازه توليد فرش ماشيني را صادر نمي‌كرد تا تولید فرش دستباف آسیب نبیند. شركت براساس اجازه صادرات مجوز كار گرفته بود. قرار هم نبود كه براي بازار داخل توليدي داشته باشيم، اما آنقدر در داخل استقبال شد كه هيچكدام از فرش‌ها را صادر نكرديم. اثري كه اين كارخانه داشت اين بود كه بعضي، محصولات كفپوش‌هاي ارزان مانند بوريا را از توليد خارج كرد. (بوريا ني‌هایي بود كه از جنوب مي‌آوردند و بعد از كوبيدن با آنها فرش مي‌بافتند) در منازل هم بوريا به عنوان يك پوشش براي زير قالي استفاده مي‌شد؛ چون كف اتاق‌ها معمولا يا خاكي يا گچ بود. بعد از حصير به گليم و بعد به زيلو مي‌رسيديم كه الان زيلو فقط در بيت رهبري ديده مي‌شود و يك كار دستباف و البته گرانقيمتي است. قبلا در مساجد سطح بالا از زيلو استفاده مي‌شد. زماني كه فرش ماشيني وارد شد جايگزين بوريا، حصير، گليم و زيلو شد. ▪️تكنولوژي از كدام كشور وارد ايران شد؟ ماشين آلات توليد نخ و ريسندگي متعلق به انگلستان و ماشين‌آلات بافندگي مربوط به بلژيك بود. ▪️آیا آن زمان فرش ماشيني در دنيا توليد مي‌شد؟ بله، ترك‌ها حدود ۱۵ سال زودتر از ما كار را شروع كرده بودند و بلژيك، آلمان و هلند هم، فرش ماشيني داشتند. اما آن زمان عمدتا فرش‌ها پشمي بود. بعد از چند سال به علت گراني پشم، همه بافتن فرش اكريليك را شروع كردند. (اكريليك ليف مصنوعي است كه ويژگي‌هايش به پشم نزديك است. پوشش پلي استر هم که به پنبه نزديك است، براي لباس استفاده مي‌شود) بنابراين من از سالي كه وارد نساجي شدم (۱۳۵۱) تا مهر ماه ۱۳۵۷ در اين پروژه كار كردم و كارخانه را به مرحله بهره‌برداري رساندم. بعد از آن كارخانه، فرش پارس در قزوين، فرش شهباز (كه بعدها به نام فرش گيلان تغییر یافت) و فرش رشت راه‌اندازي شد. تا زمان انقلاب اسلامي ما ۱۴ واحد فرش ماشيني داشتيم كه از ميان این ۶ کارخانه خصوصي ماند و ۸ واحد دولتي (ملی) شد. فرش پارس متعلق به حاج آقا برخوردار، بنیان گذار کارخانجات لوازم خانگی پارس بود. ادامه مطلب 👇 https://eitaa.com/Mohammadabadiiha/40806