#رمان_بدون_تو_هرگز #پارت_ششم داماد طلبه با شنیدن این جمله چشماش پرید ... می دونستم چه بلایے سرم میاد اما این آخرین شانس من بود ... اون شب وقتی به حال اومدم ... تمام شب خوابم نبرد ... هم درد، هم فکرهاے مختلف ... روے همه چیز فکر کردم ... یاس و خلا بزرگے رو درونم حس مے کردم ... برای اولین بار کم آورده بودم ... اشک، قطره قطره از چشم هام مے اومد و کنترلے براے نگهداشتن شون نداشتم ... بالاخره خوابم برد اما قبلش یه تصمیم مهم گرفته بودم ... به چهره نجیب علے نمی خورد اهل زدن باشه ... از طرفے این جمله اش درست بود ... من هیچ وقت بدون فکرے و تصمیم هاے احساسے نمے گرفتم ... حداقل تنها کسے بود که یه جمله درست در مورد من گفته بود ... و توی این مدت کوتاه، بیشتر از بقیه، من رو شناخته بود ... با خودم گفتم، زندگے با یه طلبه هر چقدر هم سخت و وحشتناک باشه از این زندگے بهتره ... اما چطور مے تونستم پدرم رو راضے کنم ؟ ... چند روز تمام روش فکر کردم تا تنها راهکار رو پیدا کردم ... یه روز که مادرم خونه نبود به هواے احوال پرسے به همه دوست ها، همسایه ها و اقوام زنگ زدم ... و غیر مستقیم حرف رو کشیدم سمتے که مے خواستم و در نهایت ... - واے یعنی شما جدے خبر نداشتید؟ ... ما اون شب شیرینے خوردیم ... بله، داماد طلبه است ... خیلے پسر خوبیه ... کمتر از دو ساعت بعد، سر و کله پدرم پیدا شد ... وقتے مادرم برگشت، من بی هوش روی زمین افتاده بودم ... اما خیلی زود خطبه عقد من و علے خونده شد ... البته در اولین زمانے که کبودے های صورت و بدنم خوب شد... فکر کنم نزدیک دو ماه بعد ... نویسنده متن👆همسر و فرزند سید علے حسینے #ادامه_دارد...