و روزیهایت از جانب تو به سوى مخلوقات فرود آینده است، و بهره هاى فزون به سویشان پیوسته است، و گناهان آمرزشجویان آمرزیده است، و حاجات خلق نزد تو برآورده است، و جایزه هاى خواستاران، پیش تو کامل گشته است، و عایدات افزون پیاپى است، و سفره هاى خواهندگان طعام آماده، و حوضهاى تشنگان لبریز است. خدایا دعایم را مستجاب کن، و ستایشم را بپذیر، و بین من و اولیایم جمع کن، به حق محمّد و على و فاطمه و حسن و حسین، تو ولى نعمت و نهایت آرزو و هدف امید منى در بازگشتگاه و محلّ اقامتم
در کتاب «کامل الزیارات» پس از متن زیارت این جملات آمده است:
أَنْتَ إِلَهِی وَ سَیِّدِی وَ مَوْلایَ اغْفِرْ لِأَوْلِیَائِنَا وَ کُفَّ عَنَّا أَعْدَاءَنَا وَ اشْغَلْهُمْ عَنْ أَذَانَا وَ أَظْهِرْ کَلِمَةَ الْحَقِّ وَ اجْعَلْهَا الْعُلْیَا وَ أَدْحِضْ کَلِمَةَ الْبَاطِلِ وَ اجْعَلْهَا السُّفْلَى إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
تو معبود و آقاو مولاى منى، دوستانمان را بیامرز، دشمنانمان را از ما بازدار، و از آزار ما غافلشان گردان، و کلمه حق را نمایان و و آن را بر‌تر کن، و کلمه باطل را بلغزان و آن را پستتر قرار ده، تو بر هرچیز توانایى
آنگاه امام باقر علیه السّلام فرمود: هرکه از شیعیان ما این زیارت و دعا را در کنار قبر امیرالمؤمنین علیه السّلام، یا نزد قبر یکى از ائمه علیهم السّلام بخواند، البته حق تعالى این زیارت و دعاى او را در نامه اى از نور بالا برد و مهر حضرت محمّد صلّى الله و علیه و آله را بر آن بزند و به این صورت محفوظ باشد، تا به قائم آل محمّد (عج) تسلیم کنند، پس صاحبش را به بشارت و تحیّت و کرامت استقبال نماید ان شاء الله تعالى. مؤلّف گوید: این زیارت شریفههم از زیارات مطلقه به حساب مى آید، و هم از زیارات مخصوصه روز غدیر، و هم از زیارات جامعه، که در جمیع روضات مقدسه ائمه خوانده مى شود.
♥️ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم ♥️
@Monajatodoa
May 11
#دعای_عدیله
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى اش همیشگى است
شَهِدَ اللهُ أَنَّهُ لا إِلَهَ اِلّا هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قَائِما بِالْقِسْطِ لا إِلَهَ اِلّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللهِ الْإِسْلامُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الضَّعِیفُ الْمُذْنِبُ الْعَاصِی الْمُحْتَاجُ الْحَقِیرُ أَشْهَدُ لِمُنْعِمِی وَ خَالِقِی وَ رَازِقِی وَ مُکْرِمِی کَمَا شَهِدَ لِذَاتِهِ وَ شَهِدَتْ لَهُ الْمَلائِکَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ مِنْ عِبَادِهِ بِأَنَّهُ لا إِلَهَ اِلّا هُوَ ذُو النِّعَمِ وَ الْإِحْسَانِ وَ الْکَرَمِ وَ الامْتِنَانِ قَادِرٌ أَزَلِیٌّ عَالِمٌ أَبَدِیٌّ حَیٌّ أَحَدِیٌّ مَوْجُودٌ سَرْمَدِیٌّ سَمِیعٌ بَصِیرٌ
خدا برپا دارنده عدلوداد گواهى داد که معبودى جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش نیز گواهند که معبودى جز او نیست هم او که عزّتمند و حکمتمدار است، همانا دین راستین نزد خدا اسلام است و من بنده ناتوان گنهکار نافرمان نیازمند ناچیز تو گواهى مى دهم به نعمت دهنده و آفریننده و روزى بخش و اکرام کننده خویش، چنان که خود گواهى، داد بر یگانگى ذاتش و هم گواهى دادند فرشتگان و صاحبان دانش از بندگانش بر اینکه معبودى جز او نیست،هم او که صاحب نعمت ها و احسان و کرم و بخشش است،آن تواناى بى ابتدا داناى بى انتها،زنده یکتا، موجود همیشگى، شنواى بینا
مُرِیدٌ کَارِهٌ مُدْرِکٌ صَمَدِیٌّ یَسْتَحِقُّ هَذِهِ الصِّفَاتِ وَ هُوَ عَلَى مَا هُوَ عَلَیْهِ فِی عِزِّ صِفَاتِهِ کَانَ قَوِیّا قَبْلَ وُجُودِ الْقُدْرَةِ وَ الْقُوَّةِ وَ کَانَ عَلِیما قَبْلَ إِیجَادِ الْعِلْمِ وَ الْعِلَّةِ لَمْ یَزَلْ سُلْطَانا إِذْ لا مَمْلَکَةَ وَ لا مَالَ وَ لَمْ یَزَلْ سُبْحَانا عَلَى جَمِیعِ الْأَحْوَالِ وُجُودُهُ قَبْلَ الْقَبْلِ فِی أَزَلِ الْآزَالِ وَ بَقَاؤُهُ بَعْدَ الْبَعْدِ مِنْ غَیْرِ انْتِقَالٍ وَ لا زَوَالٍ غَنِیٌّ فِی الْأَوَّلِ وَ الْآخِرِ مُسْتَغْنٍ فِی الْبَاطِنِ وَ الظَّاهِرِ لا جَوْرَ فِی قَضِیَّتِهِ وَ لا مَیْلَ فِی مَشِیَّتِهِ وَ لا ظُلْمَ فِی تَقْدِیرِهِ وَ لا مَهْرَبَ مِنْ حُکُومَتِهِ وَ لا مَلْجَأَ مِنْ سَطَوَاتِهِ وَ لا مَنْجَى مِنْ نَقِمَاتِهِ
خواهان ناخواه، دریابنده بى نیازى،که او شایسته این صفات است و او در پرده عزّ صفات خویش آنگونه است که تنها خود داند توانا بود پیش از پیدایش توانایى و نیرو، دانا بود پیش از آفریدن دانش و آفرینش،همواره پادشاه بود آنگاه که نه کشورى بود و نه مالى، و همیشه منزّه بود در همه حال،وجودش پیش از پیش بود در آغاز محض، و بقایش بعد از بعد است بدون جابجایى و دگرگونى، توانگر است در آغاز و انجام،بى نیاز است در باطن و ظاهر، در داورى اش ستمى نیست و در اراده اش انحرافى وجود ندارد،و در تقدیرش بیدادى به چشم نمى خورد، و از حکومتش راه گریزى نیست،و از شدّت خشمش پناهگاهى وجود ندارد و از انتقامش راه نجاتى نمى باشد
سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ وَ لا یَفُوتُهُ أَحَدٌ إِذَا طَلَبَهُ أَزَاحَ الْعِلَلَ فِی التَّکْلِیفِ وَ سَوَّى التَّوْفِیقَ بَیْنَ الضَّعِیفِ وَ الشَّرِیفِ مَکَّنَ أَدَاءَ الْمَأْمُورِ وَ سَهَّلَ سَبِیلَ اجْتِنَابِ الْمَحْظُورِ لَمْ یُکَلِّفِ الطَّاعَةَ اِلّا دُونَ الْوُسْعِ وَ الطَّاقَةِ سُبْحَانَهُ مَا أَبْیَنَ کَرَمَهُ وَ أَعْلَى شَأْنَهُ سُبْحَانَهُ مَا أَجَلَّ نَیْلَهُ وَ أَعْظَمَ إِحْسَانَهُ بَعَثَ الْأَنْبِیَاءَ لِیُبَیِّنَ عَدْلَهُ وَ نَصَبَ الْأَوْصِیَاءَ لَیُظْهِرَ طَوْلَهُ وَ فَضْلَهُ وَ جَعَلَنَا مِنْ أُمَّةِ سَیِّدِ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَیْرِ الْأَوْلِیَاءِ وَ أَفْضَلِ الْأَصْفِیَاءِ وَ أَعْلَى الْأَزْکِیَاءِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ
رحمتش بر خشمش پیشى گرفت، آن را که بخواهد از چنگش نرهدموانع تکلیف را برطرف ساخته و توفیق را یکسان قرار داده است بین ناتوان و شریف، ممکن نمود اداى وظیفه را و راه دورى جستن از حرام را هموار ساخت، طاعت را تکلیف ننمود جز به کن‌تر از ظرفیت و طاقت، منزّه است او چه آشکار است کرمش و چه والا‌تر است مقامش، منزّه است او چه، بزرگ است عطایش و چه بزرگ است احسانش پیامبران را برانگیخت تا دادگرى اش را بیان کنند و جانشینان آنان را بگماشت تا نمایان سازد عطاى بى حد و فضلش را و ما را از امت سرور انبیاء و بهترین اولیاء و بر‌ترین برگزیده ها و والا‌ترین پاکان محمّد،(درود خدا بر او و خاندانش) قرار داد
آمَنَّا بِهِ وَ بِمَا دَعَانَا إِلَیْهِ وَ بِالْقُرْآنِ الَّذِی أَنْزَلَهُ عَلَیْهِ وَ بِوَصِیِّهِ الَّذِی نَصَبَهُ یَوْمَ الْغَدِیرِ وَ أَشَارَ بِقَوْلِهِ هَذَا عَلِیٌّ إِلَیْهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ الْأَبْرَارَ وَ الْخُلَفَاءَ الْأَخْیَارَ بَعْدَ الرَّسُولِ الْمُخْتَارِ
عَلِیٌ قَامِعُ الْکُفَّارِ وَ مِنْ بَعْدِهِ سَیِّدُ أَوْلادِهِ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ ثُمَّ أَخُوهُ السِّبْطُ التَّابِعُ لِمَرْضَاةِ اللهِ الْحُسَیْنُ ثُمَّ الْعَابِدُ عَلِیٌّ ثُمَّ الْبَاقِرُ مُحَمَّدٌ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرٌ،
به او ایمان آوردیم و به آنچه ما را بسوى آن دعوت کرد و به قرآنى که خدا بر او نازل نمود و به جانشینش که در روز غدیر معین کرد و با گفته اش به او اشاره نمود و فرمود:» این على است «. و شهادت مى دهم که امامان نیکو کردار و جانشیان نیکوکار پس از رسول برگزیده خدا، على سرکوبگر کافران است و پس از او سرور فرزندانش حسن بن على، سپس برادرش نواده پیامبر، پیرو رضاى خدا: حسین، سپس عبادت کننده على، سپس باقر محمّد، سپس صادق جعفر
ثُمَّ الْکَاظِمُ مُوسَى ثُمَّ الرِّضَا عَلِیٌّ ثُمَّ التَّقِیُّ مُحَمَّدٌ ثُمَّ النَّقِیُّ عَلِیٌّ ثُمَّ الزَّکِیُّ الْعَسْکَرِیُّ الْحَسَنُ ثُمَّ الْحُجَّةُ الْخَلَفُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِیُّ الْمُرْجَى الَّذِی بِبَقَائِهِ بَقِیَتِ الدُّنْیَا وَ بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى وَ بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ وَ بِهِ یَمْلَأُ اللهُ الْأَرْضَ قِسْطا وَ عَدْلا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا.
سپس کاظم موسى، سپس رضا على سپس تقى محمّد، سپس نقى على، سپس زکىّ عسگرى حسن، سپس حجّت، جانشین بر حق، قائم منتظر مهدى، آن امیدبخشى که به بقایش دنیا باقیست، و از برکتش بندگان روزى یافته اند و به وجودش زمین و آسمان استوار گشته است و خدا به وسیله او زمین را از عدلوداد پر مى کند، پس از آنکه از ستم و بیداد پر شده
وَ أَشْهَدُ أَنَّ أَقْوَالَهُمْ حُجَّةٌ وَ امْتِثَالَهُمْ فَرِیضَةٌ وَ طَاعَتَهُمْ مَفْرُوضَةٌ وَ مَوَدَّتَهُمْ لازِمَةٌ مَقْضِیَّةٌ وَ الاقْتِدَاءَ بِهِمْ مُنْجِیَةٌ وَ مُخَالَفَتَهُمْ مُرْدِیَةٌ وَ هُمْ سَادَاتُ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَجْمَعِینَ وَ شُفَعَاءُ یَوْمِ الدِّینِ وَ أَئِمَّةُ أَهْلِ الْأَرْضِ عَلَى الْیَقِینِ وَ أَفْضَلُ الْأَوْصِیَاءِ الْمَرْضِیِّینَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ وَ مُسَاءَلَةَ الْقَبْرِ حَقٌّ وَ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ النُّشُورَ حَقٌّ وَ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْکِتَابَ حَقٌّ وَ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیهَا وَ أَنَّ اللهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ.
و شهادت مى دهم که گفتار آنان حجّت، و پیروى از آنان واجب و اطاعتشان بایسته، و دوستى با آنان لازم و ختم و اقتدارى به آنان نجات بخش و مخالفتشان سرنگون کننده است، و ایشان سروران همه اهل بهشت و شفیعان روز جزا و امامان اهل زمین بطور یقین، و بر‌ترین جانشینا پسندیده، و شهادت مى دهم که مرگ حق است و سؤال قبر و برانگیخته شدن حق و ورود خلایق به محشر و صراط و میزان، و حساب حق و کتاب و بهشت و جهنم همه و و همه بر حق است و ساعت موعود آمدنى است، هیچ تردیدى در آن نیست و اینکه خدا آنان که در قبرها هستند را برخواهد انگیخت
اللهُمَّ فَضْلُکَ رَجَائِی وَ کَرَمُکَ وَ رَحْمَتُکَ أَمَلِی لا عَمَلَ لِی أَسْتَحِقُّ بِهِ الْجَنَّةَ وَ لا طَاعَةَ لِی أَسْتَوْجِبُ بِهَا الرِّضْوَانَ اِلّا أَنِّی اعْتَقَدْتُ تَوْحِیدَکَ وَ عَدْلَکَ وَ ارْتَجَیْتُ إِحْسَانَکَ وَ فَضْلَکَ وَ تَشَفَّعْتُ إِلَیْکَ بِالنَّبِیِّ وَ آلِهِ مِنْ أَحِبَّتِکَ وَ أَنْتَ أَکْرَمُ الْأَکْرَمِینَ وَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللهُ عَلَى نَبِیِّنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما کَثِیرا کَثِیرا وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ اللهُمَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ إِنِّی أَوْدَعْتُکَ یَقِینِی هَذَا وَ ثَبَاتَ دِینِی وَ أَنْتَ خَیْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ الْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَیَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِی بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا! بخششت امید من و کرم و رحمتت آرزوى من است، عملى که به آن سزاوار بهشت باشم ندارم و طاعتى که به آن شایسته خشنودى گردم در پرونده ام نیست،جز اینکه یگانگى و دادگرى ات را باور دارم، و به احسان و فضلت دل بستم و از محبوبانت: پیامبر و خاندانش را در بارگاه تو شفیع آوردم و تو کریم ترین کریمانى و مهربان ترین مهربانانى و درود خدا بر پیامبران محمّد و همه خاندانش آن پاکان و پاکیزگان و سلام بسیار او بر آنان باد، و جنبش و نیرویى نیست جز به عنایت خداى والاى بزرگ، خدایا اى مهربان ترین مهربانان، این یقین و استوارى در دینم را به تو سپردم و تو بهترین امانتدارى، چه تو خودما را به حفظ امانتها فرمان دادى، پس این امانت مرا‌گاه فرارسیدن مرگم به من برگردان،به رحمتت اى مهربان ترین مهربانان
مؤلف گوید:در دعاهاى روایت شده
چنین آمده:
اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْعَدِیلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ و عدیله عند الموت
خدایا من از عدیله به هنگام مرگ به تو پناه مى آورم
و عدیله به هنگام مرگ یعنى عدول کردن از حق به سوى باطل به‌گاه جان دادن، و عدول از حق چنین است که شیطان هنگام مرگ نزد انسان حاضر مى شود و او را وسوسه کرده و نسبت به باورهاى دینى به شک مى اندازد، تا جایى که او را از مدار ایمان بیون کند و به همین دلیل است که در دعاها از این عدول به خدا پناه برده شده. و جناب فخر المحققین رحمة الله چنین فرموده: هرکه مى خواهد از این وسوسه هاى به هنگام مرگ در امان باشد، دلایل ایمان و اصول پنجگانه را با برهان هاى قطعى و صفاى باطن، در ضمیرش حاضر نموده و آنها را به حق تعالى بسپارد که هنگام مرگ به او بازگرداند، بدینسان که پس از اظهار عقاید بر حق بگوید:
اللهُمَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ إِنِّی قَدْ أَوْدَعْتُکَ یَقِینِی هَذَا وَ ثَبَاتَ دِینِی وَ أَنْتَ خَیْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ الْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَیَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِی
خدایا! اى مهربان ترین مهربانان همانا من این یقین و استوارى دینم را به تو سپردم و تو بهترین امانتدار هستى چه تو خودما را به حفظ امانتها فرمان دادى، پس آن را به‌گاه فرارسیدن مرگم به من بازگردان
نا‌بر گفته فخر المحققین رحمة الله خواند دعاى شریف عدیله و به یاد سپردم معناى آن در ذهن براى به سلامت رستن از خطر «عدیله عند الموت» سودمند است. و امّا این دعاى مذکور روایت معصوم است یا انشاى علماى شیعه؟ باید گفت: بنا بر گواهى عالم برجسته در علم حدیثشناسى و بررسى کننده روایات و گرد آورنده تمام اخبار ائمه ع دانشمند زبردست و خبره و محدّث ناقد و بصیر، شیخنا الاکرم و المحدث الأعظم مولانا الحاج میرزا حسین نورى» نور الله مرقده «این دعا از معصومین نیست، چنانکه فرموده است: دعاى عدیله معروف از نوشته هاى بعضى از اهل علم است و از معصومین ع روایت نشده است و در کتاب هاى حاملان حدیث و نقّادان روایت موجود نیست. بدانکه شیخ طوسى از محمّد بن سلیمان دیلمى روایت کرده است که به محضر حضرت صادق علیه السّلام عرضه داشتم: شیعیان شما مى گویند: ایمان بر دو گونه است: نخستین ایمان مستّقر و دیگر آنکه به امانت نهاده شده و از بین می‌رود، بنابراین دعایى را به من بیاموز که هرگاه آن را بخوانم ایمانم کامل شود و از بین نرود، ایشان فرمود پس از هر نماز واجب بگو:
رَضِیتُ بِاللهِ رَبّا وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ نَبِیّا وَ بِالْإِسْلامِ دِینا وَ بِالْقُرْآنِ کِتَابا وَ بِالْکَعْبَةِ قِبْلَةً وَ بِعَلِیٍّ وَلِیّا وَ إِمَاما وَ بِالْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْهِمْ أَئِمَّةً اللهُمَّ إِنِّی رَضِیتُ بِهِمْ أَئِمَّةً فَارْضَنِی لَهُمْ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
خشنودم به اینکه خدا پروردگارم باشد و محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) پیامبرم، و اسلام آیینم و قرآن کتابم، و کعبه قبله ام، و على ولى و امامم، و حسن و حسین و على بن الحسین و محمّد بن على و جعفر بن محمّد و موسى بن جعفر و على بن موسى، و محمّد بن على و على بن محمّد و حسن بن على و حجة بن الحسن که درود خدا بر همه آنان باد پیشوایانم باشند. خدایا! خشنودم به اینکه آنان امامانم باشند، پس مرا مورد پسند و خشنودى ایشان قرار ده زیرا تو بر هر کارى توانایى
♥️ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم ♥️
@Monajatodoa
دعای‌عدیله۩اباذرحلواجی.mp3
5.76M
💀 #دعای_عدیله
عدیله به هنگام مرگ یعنى عدول کردن از حق به سوى باطل به‌گاه جان دادن، و عدول از حق چنین است که شیطان هنگام مرگ نزد انسان حاضر مىشود و او را وسوسه کرده و نسبت به باورهاى دینى به شک مىاندازد، تا جایى که او را از مدار ایمان بیرون کند و به همین دلیل است که در دعاها از این عدول به خدا پناه برده شده.
این دعا توصیه شده که وقتی فرد در صحت و سلامتی است خوانده بشود و فرد یک دوره با خلوص اعتقاداتش را مرور بکند و این دعا را بعنوان امانت به خدا بسپارد که در هنگام سختی پروردگار آن را به او برگرداند. همچنین خواندن این دعا را بر بالین محتضر سفارش شده است که بخوانید بخصوص اگر شخص محتضر هم بتواند آنرا بخواند و دنبال بکند. این دعا در مفاتیح قبل از دعای جوشن کبیر است .
📌 کلمه‌ی عدیله به معنی عدول از حق به باطل است. برای اینکه چنین اتفاقی رخ ندهد این دعا خوانده می شود. یعنی این دعا مانع ازعدول به سمت باطل بشود.
🎤 با صدای اباذر حلواجی
متن دعا و ترجمه👇
https://eitaa.com/Monajatodoa/253
♥️ اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم ♥️
@Monajatodoa
اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ الْحَسَنِ وَ وَصِیِّهِ وَ وَارِثِهِ الْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ الْغَائِبِ فِی خَلْقِکَ وَ الْمُنْتَظِرِ لِإِذْنِکَ اللهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَ أَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ أَوْفِ عَهْدَهُ وَ اکْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجَابَ الْغَیْبَةِ وَ أَظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحَائِفَ الْمِحْنَةِ وَ قَدِّمْ أَمَامَهُ الرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ وَ أَیِّدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمِینَ وَ سَلِّطْهُ عَلَى أَعْدَاءِ دِینِکَ أَجْمَعِینَ وَ أَلْهِمْهُ أَنْ لا یَدَعَ مِنْهُمْ رُکْنا اِلّا هَدَّهُ وَ لا هَاما اِلّا قَدَّهُ وَ لا کَیْدا اِلّا رَدَّهُ وَ لا فَاسِقا اِلّا حَدَّهُ
خدایا بر محمد و اهل بیتش درود فرست، و بر نماینده و جانشین و وارث حسن درود فرست، آن قیام کننده به فرمانت و پنهان در میان بندگانت، و چشمانتظار اجازه ات، خدایا بر او درود فرست، و دورى اش را نزدیک ساز، و وعده اش را به انجام رسان و عهدش را وفا کن، و از سطوتش پرده غیبت را برطرف فرما، و به ظهورش اوراق محنت را پشت سر انداز، و ترس در دل دشمنان را پیش رویش پیش انداز، و دل را به او آرامش ده، و جنگ با سرکشان را به او بر پاکن، و به لشگرى از فرشتگان نشان دار تأییدش نما و بر تمام دشمنان دینت، چیره اش ساز، و به او الهام کن، که پایه اى از دشمنان را نگذارد جز اینکه درهم کوبد، و سرى را مگر دو نیم کند، و نیرنگى را مگر بازگرداند، و بدکارى را مگر حدّ بزند
وَ لا فِرْعَوْنَ اِلّا أَهْلَکَهُ وَ لا سِتْرا اِلّا هَتَکَهُ وَ لا عَلَما اِلّا نَکَّسَهُ وَ لا سُلْطَانا اِلّا کَسَبَهُ وَ لا رُمْحا اِلّا قَصَفَهُ وَ لا مِطْرَدا اِلّا خَرَقَهُ وَ لا جُنْدا اِلّا فَرَّقَهُ وَ لا مِنْبَرا اِلّا أَحْرَقَهُ وَ لا سَیْفا اِلّا کَسَرَهُ وَ لا صَنَما اِلّا رَضَّهُ وَ لا دَما اِلّا أَرَاقَهُ وَ لا جَوْرا اِلّا أَبَادَهُ وَ لا حِصْنا اِلّا هَدَمَهُ وَ لا بَابا اِلّا رَدَمَهُ وَ لا قَصْرا اِلّا خَرَّبَهُ [أَخْرَبَهُ] وَ لا مَسْکَنا اِلّا فَتَّشَهُ وَ لا سَهْلا اِلّا أَوْطَأَهُ وَ لا جَبَلا اِلّا صَعِدَهُ وَ لا کَنْزا اِلّا أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و فرعون مسلکى را مگر هلاک کند، و پرده اى را مگر بدرد، و پرچمى را مگر سرنگون نماید، و قدرتى را مگر به دست گیرد، و نیزه اى را مگر دو نیم کند، و زد بینى را مگر پاره کند، و لشگرى را مگر پارکنده سازد، و منبرى را مگر بسوزاند، و شمشیرى را مگر بشکند، و بتى را مگر لگدکوب نماید، و خونى را مگر بریزد، و ستمى را مگر از میان بردارد، و قلعه اى را مگر ویران کند، و درى را مگر ببندد، و کاخى را مگر خراب کند، و مسکنى را مگر بازرسى نماید، و زمین هموارى را مگر زیر پا گذارد، و کوهى را مگر بالا رود، و گنجى را مگر بیرون آورد، به مهربانى ات اى مهربان ترین مهربانان
مؤلّف گوید: شیخ مفید پس از نقل زیارت سابق که اول آن «الله اکبر الله اکبر لا اله الا الله و الله اکبر» است فرموده: به روایت دیگر نقل است: پس از وارد شدن در سرداب مقدس چنین مى خوانى: «السّلام على الحقّ الجدید» و سپس آن زیارت را تا انجام نماز زیارت نقل کرد و فرمود: دوازده رکعت نماز زیارت مى خوانى، هر دو رکعت به یک سلام و پس از آن دعایى را که از ان حضرت روایت شده است مى خوانى:
اللهُمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مَنَعَتِ السَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ ذَلِکَ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ وَ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی
خدایا بلا بزرگ شد، و پنهان آشکار گشت، و پرده بر افتاد، و زمین تنگ شد، و آسمان خوددارى کرد به درگاه تو شکایت است اى پروردگار، و در سختى و آسانى بر تو اعتماد است. خدایا بر محمّد و خاندانش درود فرست آنان که اطاعتشان را بر ما واجب کردى، و به این وسیله مقامشان را به ما شناساندى، به حق ایشان به ما گشایشى ده، گشایشى فورى، چون چشم به هم زدن، یا نزدیک تر از آن، اى محمّد اى على، اى على اى محمّد، مرا یارى دهید که شما یاور من هستید و کفایتم کنید، که شما کفایت کننده من مى باشید، اى مولایم اى صاحب الزمان، فریاد، فریاد، فریاد، مرا دریاب، دریاب، دریاب
@Monajatodoa
موُلف گوید : این دعا دعاى شریفى است، و خواندن آن در سرداب، به طور مکرّر، و در غیر آنجا، سزاوار است، و ما این دعا را با اندکى تفاوت، در باب او ل ذکر نمودیم