عطیه ای الهی پس از ۲۷ سال 《 نوزادی چراغ زندگی》 ، ۲۶ سال از ازدواج مرد و زنی میگذشت که تمام برنامه های پزشکی و اقدامات تجربی را انجام داده بودند و زندگی آنها با تولد فرزندی که چشم و چراغ زندگی آنها باشد روشنائی نیافته بود و پزشکان از بچه دار شدن آنها مایوس گردیده بودند . خانم خانواده یاد شده، در ایام فاطمیه (۱۴۱۵ قمری ) در آخرین روزهای جلسه روضه و عزاداری در منزل نویسندۀ کمترین (۱) حاضر شده ، و برای این که فرزندی به او عطا شود، متوسل به ذیل عنایت حضرت زهراء ان گردیده بود و به قصد استشفاء ، از صبحانه جلسه عزاداری میل نموده بود . پس از مدت زمانی، علائمی را در خود احساس کرده بود، و پس از بررسی و آزمایش معلوم شده بود که بعد از گذشت ۲۶ سال از ازدواج آنان ، و بی ثمر بودن همه گونه درمان قدیم و جدید، باردار گردیده است. در تاریخ شنبه ۱۸ جمادی الاولی ۱۴۱۶ قمری برابر با ۱۳۷۴/۷/۲۲ شمسی ، در یکی از مجالس عزاداری حضرت زهرا سلام الله علیها یکی از دوستان مرا صدا زد و بشارت داد امروز خانم فلانی ( با عنایت حضرت زهراه پس از ۲۷ سال که از ازدواج او سپری شده ( دختری زائیده که مایل است نام او را شما بگذارید و دقیقاً روز تولد این نوزاد مطابق بود با روزی که در سال گذشته ، به قصد توسل و استشفاء در مجلس عزاداری فاطمه زهراء ان شرکت نموده و متوسل شده بود. در تاریخ ۲۰ جمادی الاولی به منزل آنها رفتم و مجلس عجیبی بود ، همه با اشک شوق و شادمانی در اطراف مادری که پس از ۲۷ سال فرزندی سالم به دنیا آورده، اجتماع کرده بودند و اینجانب که تماشاگر صحنه ای عجیب و کرامتی بزرگ از فاطمه زهراء بودم اشک چشمانم قطع نمی شد. و در هنگامی که نوزاد را به من دادند که با گفتن آذان و اقامه، نام او را بگذارم، دیدم چه قدر نورانی است و با قیافهای جذاب و گیرا، نشان می داد که عطیهای الهی با عنایت حضرت زهراء لا نصیب خانواده و پدر و مادر او شده است . نام او را زهراه و نام دیگر او را عطیه ) بخشیده شده) نهادم و خدای را بر این کرامت بزرگ سپاس گفتم #کرامت_فاطمی قسمت ۱