eitaa logo
کانال علوم قرآنی منتظر کمال
159 دنبال‌کننده
39 عکس
29 ویدیو
1 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم وَ نَزَّلْنَا عَلَيْك الْكِتَب تِبیاناً لِّكلِّ شىْءٍ ...۸۹ نحل نا+دانستنی+ های وحی؛ را اینجا یاد میگیریم. با امید به مدد الهی و تاییدات حضرت ولیعصر عج الله تعالی فرجه الشریف. زینب یارمحمدی حافظ کل، مدرس حفظ @Yarmzeynab
مشاهده در ایتا
دانلود
🕋🕋🕋🕋 کعبه بنایی در میان مسجدالحرام در شهر مکه در کشور عربستان سعودی است و مقدس‌ترین مکان در دین اسلام به شمار می‌رود؛ خانه‌ای که استحکام کامل دارد و تاکنون پابرجا و استوار مانده ‌است. 🕋🕋🕋🕋 ساختمان کنونی کعبه از زمان حجاج بن یوسف ثقفی و بازسازی همان ساختمان در دوران خلافت سلطان مراد چهارم از پادشاهان عثمانی است که در سال 1040 (قمری) در اثر سیل در مسجد الحرام و تخریب آن، از نو بازسازی شد. این ساختمان استحکام کامل دارد، به طوری که تاکنون به‌همین شکل پابرجا و استوار مانده ‌است. @MontazereKamal
🕋🕋🕋🕋 بیرون آمدن زمین از زیر آب. : 🌍منظور از دحو الارض این است که زمین از زیر کعبه گسترانیده شد. پس از آنکه تمام سطح کره زمین را آب فراگرفته بود، خداوند اراده کرد زمین را از زیر آب بیرون آورد تا آن را برای زندگی موجودات زنده آماده کند. خدای سبحان در آیه 30 از سوره مبارکه نازعات می‌فرماید: «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها» البته در آیات قبل از این آیه در خصوص آفرینش و خلقت زمین مطالبی را عنوان می‌فرماید و سپس به موضوع دحو الارض و گسترده شدن زمین برای حیات اشاره می‌فرماید. بسیاری از مفسران قرآن کریم این آیه از قرآن کریم را در ارتباط با موضوع دحو الارض می‌دانند. علامه حسن زاده آملی در این باره مطلبی را نوشته است که البته علم امروز آن را تایید می‌کند. اینکه کره زمین از دو طرف قطب کمی فرورفتگی دارد و قسمت‌های استوایی مانند مکه مکرمه کمی برجستگی دارند. به این ترتیب در زمان دحو الارض آب همه کره زمین را فراگرفته بود و وقتی که فرونشست، طبیعتاً جای برآمده زمین که قبه آن است و برجستگی آن بیشتر از جاهای دیگر است، در ابتدا بیرون آمد. این منطقه اولی همان محل کعبه و بیت الله الحرام بود. وقتی آب‌های روی زمین به مرور فروکش کردند و کم شدند، قسمت‌های پدید آمده زمین به تدریج گسترش پیدا کرد که از آن تعبیر به دحوالارض شده است. بنابراین دحو باید قبه به معنی برآمده‌ترین جای زمین مکه مکرمه باشد. @MontazereKamal
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🕋🕋🕋🕋 جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ خدا کعبه را خانه حرام قرار داد برای نگهبانی مردم، و نیز ماه حرام را قرار داد و نیز هَدْی و قلائد (قربانی نشان‌دار و بی‌نشان) را قرار داد، تا بدانید که خدا به هر چه در آسمانها و زمین است آگاه است و خدا به همه چیز داناست. @MontazereKamal
🕋🕋🕋🕋 1- چرا کعبه را، کعبه نامیدند؟ در علت نامگذارى «کعبه» بدین اسم، دو وجه ذکر شده است: 1- چون کعبه داراى ارتفاع و بلندى از سطح زمین مى‏باشد، همچنانکه کعبه در لغت نیز به معناى ارتفاع آمده است. 2- زیرا خانه خدا به شکل مربّع است و عرب این اسم را به هر خانه‏اى که چهار گوش باشد اطلاق مى‏کند. ولیکن با کثرت استعمال (وضع تعیّنى) براى خانه خدا عَلَم گردید. بنابراین هر گاه اسم کعبه برده مى‏شود، به خانه خدا انصراف دارد. البته «واژه کعبه» در قرآن در بعضى موارد به تنهایى، و در بخشى از آیات، همراه با کلمه «البیت‏الحرام» آمده است. مانند: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ ... هَدْیاً بالِغَ الْکَعْبَةِ». «یعنى اى کسانى که ایمان آورده‏اید، هرگاه در احرام باشید شکار را مکشید، هرکه صید را به عمد بکشد، جزاى او قربانى کردن حیوانى است‏. همانند آنچه کشته است، بشرط آنکه دو عادل به آن گواهى دهند و قربانى را به کعبه رساند» و در آیه دیگر چنین مى‏فرماید: «جَعَلَ اللَّهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرامَ قِیاماً لِلنَّاسِ ...» «خدا، کعبه بیت‏الحرام را، با ماه حرام و قربانى بى‏قلاده و با قلاده، قوام کار مردم گردانید.» @MontazereKamal
🕋🕋🕋🕋 2- به کعبه، «بیت» هم گفته مى‏شود: در بسیارى از آیات، اسم بیت بر کعبه اطلاق شده است: الف- «ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکاءً وَ تَصْدِیَةً.» «و دعایشان در نزد خانه کعبه جز صفیر کشیدن و دست زدن، هیچ نبود». ب- «فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیْتِ.» «پس باید پروردگار این خانه را بپرستد». ج- «إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ ...» «صفا و مروه از شعائر خداست، پس کسانى که حج خانه خدا بجاى مى‏آورند یا عمره‏ مى‏گذارند، اگر بر آن دو کوه طواف کنند مرتکب گناهى نشده‏اند». صفا و مروه اسم دو کوهى است که بین آنها فاصله‏اى وجود دارد و سعى میان آن دو از ارکان حج است. در عصر جاهلى بر کوه صفا بتى بنام «اساف»، و بر کوه مروه بت دیگرى بنام «نائله» بود. مسلمانان از سعى میان آن دو کوه که زیارتگاه مشرکین بوده بیم داشتند ولیکن در این آیه سعى میان این دو کوه از شعائر خداى یکتا خوانده شده تا دیگر بیمى بر جاى نماند. د- «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ...» «و کعبه را جایگاه اجتماع و مکان امن مردم ساختیم. مقام ابراهیم را نمازگاه خویش گیرید ...» ه- «وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهِیمَ مَکانَ الْبَیْتِ ...» «و مکان خانه را براى ابراهیم آشکار کردیم و گفتیم: هیچ چیز را شریک من مساز و خانه مرا براى طواف کنندگان و برپاى ایستادگان و راکعان و ساجادان پاکیزه بدار». و- «وَ إِذْ یَرْفَعُ إِبْراهِیمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَیْتِ ...» «هنگامى که ابراهیم و اسماعیل پایه‏هاى خانه را بالا بالا بردند. گفتند: اى پروردگار ما، از ما بپذیر که تو شنوان و دانا هستى». ز- «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا... @MontazereKamal