صفحه ۵۶۳ مصحف شریف سوره مبارکه ملک #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 563 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

قرآن ترجمه المیزان سوره 67 سوره مبارکه الملك صفحه 563 وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (13) و سخن خود را پنهان بداريد يا آشکارش کنيد [براى خدا فرق ندارد]، همانا او به رازهاى سينه ها دانا است. (13) أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (14) آيا آن کس که آفريده است [احوال آفريده خود را ]نمى داند، با اين که او باريک بين و آگاه است؟ (14) هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ (15) او است آن که زمين را براى شما رام قرار داد، پس در روى شانه هاى آن راه برويد (همه گونه تصرّف در آن بکنيد) و از عطاى خداوند بهره مند گرديد; و برانگيخته شدن [همگان] فقط به سوى او است. (15) أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ (16) آيا از آن کس که در آسمان است ايمن هستيد که شما را در زمين فرو برد در حالى که آن يکباره به لرزه افتاده است؟ (16) أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (17) يا از آن کس که در آسمان است ايمن هستيد که تندبادى ريگ افشان بر شما بفرستد؟ آن وقت خواهيد دانست که اخطار من چگونه است. (17) وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (18) و همانا کسانى که پيش از اينان (کافران مکّه) بودند [پيامبران را] تکذيب کردند [و هلاکشان کردم] پس آيا انکار [و عقوبت] من چگونه بود؟ (18) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ ۚ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ (19) آيا [غافل اند و] به پرندگان بالاى سرشان نگاه نکرده اند که [بال ها را] مى گشايند و جمع مى کنند؟ آنها را جز [خداى ]رحمان [از سقوط] نگه نمى دارد; بى شک او به هر چيزى بينا است. (19) أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ (20) آيا اين گروهى که [بتوان گفت:] سپاهى براى شما است و شما را در برابر خداى رحمان يارى مى کند کدام گروه است; کافران جز در غرورى [عميق ]نيستند. (20) أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ (21) آيا اگر خداوند عطايش را بازدارد، کيست اين کسى [که بتوان گفت:] به شما عطا مى دهد؟ [نه] بلکه در سرکشى و رميدن [از حق] لجاجت مى کنند. (21) أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (22) پس آيا کسى که [در مسيرى ناهموار] راه مى رود در حالى که پى در پى به رو درمى افتد هدايت يافته تر است يا آن کس که راست قامت بر راهى مستقيم راه مى رود؟ (22) قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (23) بگو: او است آن که شما را آفريد و برايتان گوش و چشم و قلب قرار داد; شما اندکى سپاس مى گزاريد. (23) قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (24) بگو: او است آن که شما را در زمين خلق و تکثير کرد، و فقط به سوى او محشور خواهيد شد. (24) وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) و مى گويند: اگر راست مى گوييد اين وعده [قيامت ]کى خواهد بود؟ (25) قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (26) بگو: علم آن فقط نزد خداوند است، و من تنها اخطارکننده اى آشکار هستم. (26) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۳: . زمین؛ مَرکبی رام و هموار: تا زمانی که حرکت­ های متعدد زمین با دلایل قطعی ثابت نشده بود، کسی باور نمی­ کرد که زمین حرکت می­ کند. خود ما نیز تا هنگامی که این واقعیّت را در مدرسه یا از دیگران نشنیده بودیم، از آن اطّلاعی نداشتیم و خیال می­ کردیم که زمین ثابت است و خورشید و ماه، دور ما می­ چرخند؛ در حالی که زمین با سرعت 30 کیلومتر در ثانیه دور خورشید می­ چرخد؛ در هر شبانه­ روز، یک بار هم دور خودش چرخ می­ زند و همراه با منظومه­ ی شمسی در کهکشان راه شیری در حال حرکت است. این در حالی­ است که ساکنان زمین هیچ­یک از این حرکات را درک نمی­ کنند و از آن­ها آسیبی نمی­ بینند. تصوّر کنید انسان­ها انواع حرکت­ های زمین را احساس می­ کردند؛ چنان­که گویی همه‏ ی انسان­ها در سفینه‏ ی بسیار بزرگی سوار هستند و پیوسته به این سو و آن سو می­روند و می­ چرخند! در این صورت آیا زندگی بر روی زمین امکان­ پذیر بود؟ پاسخ روشن است؛ امّا لطف خدا چنین بوده که زمین را همچون مَرکب رامی قرار داده که سوارانش هیچ خبری از حرکت آن ندارند. از سوی دیگر، سطح زمین به گونه­ ای­ست که انسان­ها به راحت در آن راه می­ روند و به این سو و آن سو سفر می­ کنند. نه چنان سفت و خشن است که نتوان بر آن زندگی کرد، و نه چنان سست و نرم است که ساکنانش بر روی آن آرام و قرار نگیرند؛ بلکه کاملاً برای زندگی بشر هموار است. اگر بیشتر سطح زمین، باتلاق­ هایی بود که همه چیز در آن گم می­شد، یا ماسه­ های نرمی که پای انسان تا زانو در آن فرو می­ نشست، یا سنگ­ های تیز و خشنی که پای انسان با کمی راه رفتن بر روی آن، مجروح می­ شد، آن­ وقت ناآرامیِ زمین به چشم می­ آمد. از سوی دیگر، فاصله‏ ی زمین از خورشید نه چندان کم است که همه چیز از شدّت گرما بسوزد، و نه چندان زیاد که همه چیز از سرما بخشکد. فشار هوا بر کره‏ی زمین چنان است که آرامش انسان را تأمین می­ کند. جاذبه‏ ی زمین نه آن­قدر زیاد است که انسان نتواند پایش را از روی آن بلند کند، و نه آن­قدر کم است که با یک حرکت از جا کنده و در فضا پرتاب شود. خلاصه، زمین از هر نظر برای انسان­ها رام و هموار شده است. جالب توجّه این­که قرآن پس از بیان «ذَلول»(رام و هموار) بودن زمین، به انسان­ها دستور می­ دهد که «بر شانه­ های آن راه بروند» (فَامشوا فی مَناکِبِها)؛ گویی زمین مانند مَرکب بسیار بزرگ و آرامی­ است که سواران آن می­ توانند به راحت روی آن راه بروند و بر شانه­ هایش حرکت کنند و تعادل خود را با کمال آرامش حفظ کنند.[1] [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیة مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

صفحه ۵۶۴ مصحف شریف سوره مبارکه قلم #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 564 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام عجم - کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

قرآن ترجمه المیزان سوره 67 سوره مبارکه الملك صفحه 564 فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (27) پس چون آن [موعود] را نزديک بينند، چهره کسانى که کفر ورزيده اند [از ناراحتى] بد و گرفته شود و گفته مى شود: اين است آنچه شما درخواست مى کرديد. (27) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (28) بگو: به من خبر دهيد، اگر خدا مرا و کسانى را که با من هستند هلاک کند، يا مورد رحمت قرارمان دهد، چه کسى کافران را از عذابى دردآور پناه مى دهد؟ (28) قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (29) بگو: او است صاحب رحمت، به وى ايمان آورده ايم و فقط بر او توکّل کرده ايم; پس به زودى خواهيد دانست چه کسى است که او در گمراهى نمايانى قرار دارد. (29) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ (30) بگو: به من خبر دهيد، اگر آب شما [به زمين] فرورود چه کسى براى شما آبى روان [پديد] مى آورد؟ (30) سوره 68 سوره مبارکه القلم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) ن، قَسَم به قلم و آنچه مى نگارند; (1) مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) که تو به لطف پروردگارت قطعاً ديوانه نيستى. (2) وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3) و به يقين براى تو اجرى پايان ناپذير خواهد بود. (3) وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4) و بى شک تو بر آيينى عظيم استوارى. (4) فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5) پس به زودى خواهى ديد و خواهند ديد; (5) بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ (6) که کدامين شما دستخوش جنون است. (6) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7) همانا پروردگار تو خود داناتر است به کسى که از راه او منحرف شده و هم او به هدايت يافتگان داناتر است. (7) فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8) پس تو از تکذيب کنندگان اطاعت مکن; (8) وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) که دوست دارند کاش سازش مى کردى تا سازش کنند. (9) وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ (10) و از هر بسيار قسم خورنده فرومايه اى اطاعت مکن، (10) هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11) که بسيار عيبجو و براى سخن چينى همواره در رفت و آمد است; (11) مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) بسيار مانع خير و تجاوزکار و گناه پيشه است; (12) عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13) علاوه بر اينها درشتخوى و بى تبار است. (13) أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14) [آرى] به خاطر اين که داراى مالى [فراوان] و پسرانى [نيرومند] است [از او اطاعت مکن]. (14) إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15) وقتى که آيات ما بر او خوانده شود، مى گويد: [اينها ]افسانه هاى پيشينيان است. (15) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۴: . زمین؛ مَرکبی رام و هموار: تا زمانی که حرکت­های متعدد زمین با دلایل قطعی ثابت نشده بود، کسی باور نمی­ کرد که زمین حرکت می­ کند. خود ما نیز تا هنگامی که این واقعیّت را در مدرسه یا از دیگران نشنیده بودیم، از آن اطّلاعی نداشتیم و خیال می­ کردیم که زمین ثابت است و خورشید و ماه، دور ما می­ چرخند؛ در حالی که زمین با سرعت 30 کیلومتر در ثانیه دور خورشید می­ چرخد؛ در هر شبانه­ روز، یک بار هم دور خودش چرخ می­زند و همراه با منظومه­ ی شمسی در کهکشان راه شیری در حال حرکت است. این در حالی­ است که ساکنان زمین هیچ­یک از این حرکات را درک نمی­کنند و از آن­ها آسیبی نمی­ بینند. تصوّر کنید انسان­ها انواع حرکت­ های زمین را احساس می­ کردند؛ چنان­که گویی همه‏ ی انسان­ها در سفینه‏ ی بسیار بزرگی سوار هستند و پیوسته به این سو و آن سو می­روند و می­ چرخند! در این صورت آیا زندگی بر روی زمین امکان­ پذیر بود؟ پاسخ روشن است؛ امّا لطف خدا چنین بوده که زمین را همچون مَرکب رامی قرار داده که سوارانش هیچ خبری از حرکت آن ندارند. از سوی دیگر، سطح زمین به گونه­ ای­ست که انسان­ها به راحت در آن راه می­ روند و به این سو و آن سو سفر می­ کنند. نه چنان سفت و خشن است که نتوان بر آن زندگی کرد، و نه چنان سست و نرم است که ساکنانش بر روی آن آرام و قرار نگیرند؛ بلکه کاملاً برای زندگی بشر هموار است. اگر بیشتر سطح زمین، باتلاق­ هایی بود که همه چیز در آن گم می­ شد، یا ماسه­ های نرمی که پای انسان تا زانو در آن فرو می­ نشست، یا سنگ­ های تیز و خشنی که پای انسان با کمی راه رفتن بر روی آن، مجروح می­ شد، آن­وقت ناآرامیِ زمین به چشم می­آمد. از سوی دیگر، فاصله‏ ی زمین از خورشید نه چندان کم است که همه چیز از شدّت گرما بسوزد، و نه چندان زیاد که همه چیز از سرما بخشکد. فشار هوا بر کره‏ ی زمین چنان است که آرامش انسان را تأمین می­کند. جاذبه‏ ی زمین نه آن­قدر زیاد است که انسان نتواند پایش را از روی آن بلند کند، و نه آن­قدر کم است که با یک حرکت از جا کنده و در فضا پرتاب شود. خلاصه، زمین از هر نظر برای انسان­ها رام و هموار شده است. جالب توجّه این­که قرآن پس از بیان «ذَلول»(رام و هموار) بودن زمین، به انسان­ها دستور می­دهد که «بر شانه­ های آن راه بروند» (فَامشوا فی مَناکِبِها)؛ گویی زمین مانند مَرکب بسیار بزرگ و آرامی­ست که سواران آن می­توانند به راحت روی آن راه بروند و بر شانه­ هایش حرکت کنند و تعادل خود را با کمال آرامش حفظ کنند.[1] [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیة مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

📖تفسیر سوره‌ی مبارکه ملک 💠آیه۲۵و۲۶ 🎙با صدای استاد قرائتی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

صفحه ۵۶۵ مصحف شریف سوره مبارکه قلم #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 565 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

عربی و ترجمه صفحه ۵۶۵ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾ به زودی بر بینیِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوایی و خواری می نهیم. (۱۶) إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿١٧﴾ بی تردید ما آنان را [که در مکه بودند] آزمودیم همان گونه که صاحبان آن باغ را [در منطقه یمن] آزمودیم، هنگامی که سوگند خوردند که صبحگاهان حتماً میوه های باغ را بچینند، (۱۷) وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ و چیزی از آن را [برای تهیدستان و نیازمندان] استثنا نکردند. (۱۸) فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿١٩﴾ پس در حالی که صاحبان باغ در خواب بودند، بلایی فراگیر از سوی پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (۱۹) فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ﴿٢٠﴾ پس [آن باغ] به صورت شبی تاریک درآمد [و جز خاکستر چیزی در آن دیده نمی شد!] (۲۰) فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ ﴿٢١﴾ وهنگام صبح یکدیگر را آوازدادند، (۲۱) أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَارِمِينَ ﴿٢٢﴾ که اگر قصد چیدن میوه دارید بامدادان به سوی کشتزار و باغتان حرکت کنید؛ (۲۲) فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ﴿٢٣﴾ پس به راه افتادند در حالی که آهسته به هم می گفتند: (۲۳) أَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ ﴿٢٤﴾ امروز نباید نیازمندی در این باغ بر شما وارد شود (۲۴) وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ ﴿٢٥﴾ و بامدادان به قصد اینکه تهیدستان را محروم گذارند به سوی باغ روان شدند. (۲۵) فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ پس چون [به باغ رسیدند و آن را نابود] دیدند، گفتند: یقیناً ما گمراه بوده ایم [که چنان تصمیم خلاف حقّی درباره مستمندان و تهیدستان گرفتیم.] (۲۶) بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾ بلکه ما [از لطف خدا هم] محرومیم. (۲۷) قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم که چرا خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] یاد نمی کنید [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده می دانید؟!] (۲۸) قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٩﴾ گفتند: پروردگارا! تو را به پاکی می ستاییم، مسلماً ما ستمکار بوده ایم. (۲۹) فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ پس به یکدیگر رو کرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (۳۰) قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿٣١﴾ گفتند: وای بر ما که طغیان گر بوده ایم. (۳۱) عَسَىٰ رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾ امید است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چیزی دل بریدیم و] به پروردگارمان راغب و علاقه مندیم. (۳۲) كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾ چنین است عذاب [دنیا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهی داشتند، بزرگ تر است. (۳۳) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٣٤﴾ بی تردید برای پرهیزکاران نزد پروردگارشان بهشت های پرنعمت است. (۳۴) أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ﴿٣٥﴾ آیا ما تسلیم شدگان [به فرمان ها و احکام خود] را چون مجرمان قرار می دهیم؟ (۳۵) مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿٣٦﴾ شما را چه شده؟ چگونه داوری می کنید؟! (۳۶) أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾ آیا شما را کتابی [آسمانی از نزد خدا] ست که در آن می خوانید (۳۷) إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿٣٨﴾ که در آن جهان هر چه را شما بخواهید و انتخاب کنید برای شما خواهد بود؟! (۳۸) أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿٣٩﴾ یا شما را بر ما تا روز قیامت پیمان و سوگند استواری است که هر چه را به سود خود حکم کنید ویژه شماست؟! (۳۹) سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ ﴿٤٠﴾ از آنان بپرس کدامشان ضامن آن ادعاست [که مسلمان و مجرم یکسانند؟!!] (۴۰) أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ ﴿٤١﴾ یا شریکانی [در ربوبیت خدا] دارند [که از آنان نزد خدا شفاعت کنند که در اجر و ثواب با مسلمانان یکسان شوند؟] پس اگر راستگویند، شریکانشان را [به میدان] آورند. (۴۱) يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٤٢﴾ [یاد کن] روزی را که کار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز که جای هیچ تکلیف و عبادتی نیست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده کردن دعوت شوند، ولی در خود قدرت و استطاعت [سجده کردن] نیابند! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۵: آب روان: بدون هیچ شک و تردیدی مهم­ ترین ماده برای ادامه‏ ی زندگی ما انسان­ ها و همه­ ی جانداران روی زمین، «آب» است. به آب، «مایه‏ ی حیات» می­ گویند و از گذشته معروف است که «هر جا آب هست، آبادی هم وجود دارد». قرآن نیز بارها نعمت آب را به همگان یادآوری می­کند و بیان می­ فرماید که منشأ حیات و زندگی تمام جانداران، آب است[1]. اگر امّا کمی دقّت کنیم، متوجّه می­ شویم که آب­ های زمین به انواع گوناگون برای جانداران ذخیره شده­ اند تا آنان آرام آرام از آن بهره برند. دریاها، دریاچه­ ها و منابع زیرزمینی آب، هر یک مانند منبع عظیمی، آب را در خود ذخیره کرده­ اند؛ ولی اگر پوسته‏ ی زمین به صورتی بود که آب از آن عبور می­ کرد، چه اتّفاقی می­افتاد؟ در آن صورت، تمام آب­های روی زمین، به اعماق آن فرو می­رفت و جانداران، از نعمت آب محروم می­ شدند و خیلی زود نعمت زندگی را نیز از دست می­دادند. آری، این یکی از لطف­ های خدا به ماست که مهم­ ترین مایه‏ ی حیاتی ما را به اشکال گوناگونی در دل زمین یا بر روی لایه­ های رویین آن ذخیره کرده تا ما به راحت به آب­های روانِ رودها و چشمه­ ها و آب­های زلال چاه­ ها و قنات­ ها دسترسی داشته باشیم. خداوند در آیه‏ ی مورد بحث به این نعمت بزرگ اشاره می­ فرماید و بیان می­کند که این لطف، تنها از جانب خدا بوده و هست، و اگر او بخواهد، آب­ های گوارایی که ما از آن بهره می­ بریم، به اعماق زمین فرو می­رود و دیگر هیچ کسی نمی­ تواند آب گوارا در اختیارمان بگذارد. البته پیشوایان معصوم ما، بر اساس دانش الهی خود، فراتر از معنای ظاهری این آیه، معنایی باطنی نیز برای آن برشمرده­ اند. به فرموده‏ ی ایشان، همان­طور که آب، مایه‏ ی زندگی مادّی انسان است، «امام معصوم» نیز مایه­ ی زندگی معنوی انسان است که با بودن او، روح و جان انسان از دانش و معرفت سیراب می­ شود، و در صورت نبودن او، انسان­ها در تشنگی روحی و حیرت و پریشانی به سر خواهند برد. از این رو در روایات می­خوانیم که پیشوایان ما پس از خواندن این آیه فرموده­اند: اگر امام شما پنهان شود، چه کسی برایتان امامی می­فرستد که اخبار آسمان و زمین و حلال و حرام خدا را برایتان شرح دهد.[2] عمّار یاسر ـ یار باوفای پیامبر صلوات الله علیه و امام علی علیه السلام ـ از قول پیـامبر اسلام نقل کرده که آن حضرت فرموده است: «ای عمار، خدای بزرگ چنین فرمان داده که از نسل امام حسین علیه السلام ، نُه امام به وجود آیند، و نهمین آن­ها، از میان مردم غایب می­ شود، و این است معنای باطنی سخن خدا: «قُل اَرَأَیتمُ اِن اَصبَحَ ماِّءُکُم غَوراً فَمَن یَأتیکُم بِماِّءٍ مَعین»(بگو: اگر آب روانتان به زمین فرو رود، چه کسی برایتان آب گوارا می­ آورد.). او غیبتی طولانی دارد که گروهی از اعتقادِ به امامت او باز می­گردند و گروهی بر آن پایدار می­ مانند. در آخرالزمان قیام می­ کند و دنیا را پر از عدل و داد می­ کند؛ همان­طور که پر از ظلم و جور شده باشد».[3]   [1] - بر اساس آیة30 سورة انبیاء [2] - کنز­الدقائق، ج13، ص367   [3] - البرهان فی تفسیر القرآن، ج5، ص448 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

صفحه ۵۶۶ مصحف شریف سوره مبارکه قلم و الحاقه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 566 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام حجاز - بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

قرآن ترجمه المیزان سوره 68 سوره مبارکه القلم صفحه 566 خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ (43) چشمانشان خاشع است و ذلّتى [وصف ناپذير ]آنان را فرامى گيرد، چرا که [در دنيا ]به سجده دعوت مى شدند در حالى که سالم بودند [و اِبا مى کردند]. (43) فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (44) پس مرا با کسانى که اين سخن (قرآن) را تکذيب مى کنند واگذار، به تدريج از جايى که نمى دانند آنان را فرو خواهيم گرفت. (44) وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (45) و به آنان مهلت مى دهم، همانا تدبير من محکم است. (45) أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (46) يا مگر از آنان [در برابر رسالت] اجرى درخواست مى کنى و آنها از غرامتى [بزرگ ]سنگين بارند؟ (46) أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (47) يا مگر عالَم غيب در اختيار آنان است و آنها [هر چه بخواهند] ثبت مى کنند؟ (47) فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ (48) پس در برابر حکم پروردگارت صبر پيشه کن و مانند همدم آن ماهى (يونس) مباش آن گاه که با دلى پر اندوه [خدا را ]ندا کرد. (48) لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ (49) اگر عنايتى از پروردگارش او را درنمى يافت به بيابان افکنده مى شد، در حالى که مستحقّ مذمّت بود. (49) فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (50) پس پروردگارش وى را برگزيد و از صالحانش قرار داد. (50) وَإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ (51) و همانا آنان که کفر ورزيدند، چون قرآن را [از تو ]مى شنوند نزديک است تو را چشم بزنند و مى گويند: حتماً او ديوانه است; (51) وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (52) در حالى که قرآن جز وسيله بيدارى براى جهانيان نيست. (52) سوره 69 سوره مبارکه الحاقة بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان الْحَاقَّةُ (1) آن حادثه راستين؟ (1) مَا الْحَاقَّةُ (2) چيست آن حادثه راستين؟ (2) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ (3) و تو چه مى دانى که چيست آن حادثه راستين؟ (3) كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4) قوم ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذيب کردند [و نابود شدند]. (4) فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ (5) امّا قوم ثمود بهوسيله صاعقه طغيانگر هلاک شدند. (5) وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ (6) و امّا قوم عاد به وسيله بادى سرد و سرکش هلاک گشتند، (6) سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (7) که [خدا] آن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان مسلّط کرد، پس آن قوم را در آن مدّت از پا افتاده مى ديدى چنان که گويا آنان تنه هاى نخلِ سقوط کرده اند. (7) فَهَلْ تَرَىٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ (8) پس آيا هيچ بازمانده اى از آنان مى بينى؟ (8) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۶:  صاحبان باغ: درختان باغ به ثمر نشسته، میوه­ ها به­ خوبی رسیده و زمان چیدن میوه­ ها بود؛ امّا آن سال، با سال­های دیگر تفاوت داشت. صاحب باغ که پیرمردی مهربان و بخشنده بود، چشم از دنیا بسته بود و اکنون، باغِ سرسبز به پسران پیرمرد به ارث رسیده بود؛ ولی متأسّفانه پسران، مانند پدر، بخشنده و بزرگوار نبودند. از این رو هنگامی که تصمیم گرفتند میوه­ های باغ را بچینند، هم­ قسم شدند که صبح گاهان و دور از چشم نیازمندان به باغ بروند و محصولاتش را برداشت کنند. آنان، فقیر­نوازی و انفاق­ های پدرشان را نوعی ضرر می­ شمردند و گمان می­ کردند که هر چه دارند، ثمره­ ی لیاقت و شایستگی­ شان است، و اگر فقرا و نیازمندان چیزی ندارند، نتیجه­ ی بی­ لیاقتی خودشان است؛ غافل از این­که نه دارندگی این­ها از لیاقتشان است و نه فقر آنان از بی­ لیاقتی­شان، و هر دو در آزمونی مهم هستند؛ آزمون شکر نعمت و صبر بر مصیبت و سختی. به هر حال، این فکرِ آلوده که به آن تصمیم شوم منجر شد، خشم خدای بزرگ را برانگیخت، و بلایی آسمانی ـ که شاید صاعقه­ ای کوبنده بود ـ سراغ آن باغ سرسبز آمد و چیزی از آن باقی نگذاشت. تمام درختان باغ با آن­ همه برگ­های سبز و میوه­ های گوارا به مشتی خاکستر تبدیل شدند و آن باغِ خرم و دل­ انگیز، همچون شب تیره و تار، سیاه شد! صبحگاهان، صاحبان باغ، یکدیگر را صدا زدند و به هم گفتند که اگر می­ خواهید میوه­ هایتان را بچینید، زودتر حرکت کنید؛ شاید شب گذشته، خوابِ میوه­ های رنگارنگ و پول خوبی را که قرار بود از آن به دست آورند، دیده بودند. آنان که از رفتار پدرشان با نیازمندان در فصل چیدن میوه­ ها خبر داشتند، در راه، آهسته به هم می­ گفتند که مبادا امروز شخص فقیری سراغتان بیاید و شما از او پذیرایی کنید. آرام باشید تا اصلاً نیازمندان باخبر نشوند. آنان سرانجام به باغ رسیدند. البتّه باغی در کار نبود، و تا چشم کار می­ کرد، زغال و خاکستر بود. یکی از آن­ها گفت: می­ بایست بیشتر دقّت می­ کردیم؛ راه را اشتباه آمده­ ایم. دیگری گفت: نه؛ درست آمده­ ایم. باغِ خودمان است؛ امّا ما از سوی خدا محروم شده­ ایم. یکی از برادران که از همه عاقل­ تر بود و پیشتر نیز به آن­ها تذکّر داده بود، با سرزنش به آنان گفت: چقدر گفتم که خدا را فراموش نکنید؛ چقدر گفتم که از مخالفت با او بپرهیزید و شکر نعمت­ هایش را به جای آورید؛ چقدر شما را در مورد نیازمندان سفارش کردم و به من توجّه نکردید؟ در این هنگام، آه از نهاد صاحبانِ مغرور و غفلت­ زده‏ ی باغ برآمد و همگی با شرمساری گفتند: خدا را از هر بدی­ ای پاک می­ شمریم؛ ما به خود و دیگران ستم کردیم. آنگاه یکدیگر را سرزنش کردند و مانند تمام خلاف­کارانِ در دام افتاده، همدیگر را توبیخ کردند. آری، داستان صاحبان باغ، زنگ خطری برای تمام ثروتمندان است؛ آنان که خود را از هر کس و هر چیز و حتّی از لطف خدا بی­ نیاز می­ شمرند و غرور و غفلت، تمام زندگی­شان را فرا گرفته است. باید بدانیم که عذاب خدا در دنیا چنین است، و عذاب آخرت، بی­ شک بزرگ­تر است. ای­ کاش مردم می­دانستند.[1]   [1] - در نگارش این متن از تفسیر نمونه، ذیل آیة مورد بحث استفاده شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

صفحه ۵۶۷ مصحف شریف سوره مبارکه الحاقه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 567 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

قرآن ترجمه المیزان سوره 69 سوره مبارکه الحاقة صفحه 567 وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9) و فرعون و کسانى که پيش از او بودند و [مردم ]آبادى هاى واژگون شده [قوم لوط ]مرتکب خطا شدند; (9) فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً (10) و از دستورات فرستاده پروردگارشان سرپيچى کردند، در نتيجه [خداوند] آنان را به عقوبتى سخت بگرفت. (10) إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11) همانا ما [در زمان نوح] وقتى که آب طغيان کرد شما را در آن کشتىِ روان سوار کرديم [و طغيان گران را هلاک ساختيم]; (11) لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12) تا آن را وسيله تذکّرى براى شما قرار دهيم و گوشى که شنوا است آن را ضبط کند. (12) فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13) پس وقتى که در صور دميده شود، يک دميدن; (13) وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14) و زمين و کوه ها برداشته شوند و در هم کوبيده گردند، يک در هم کوبيدن; (14) فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15) در آن روز آن واقعه (قيامت) به وقوع مى پيوندد. (15) وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16) و آسمانى مى شکافد و در آن روز آسمان سست خواهد بود. (16) وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17) و فرشتگان بر اطراف آن قرار دارند و عرش پروردگارت را در آن روز هشت فرشته بالاى آنها حمل مى کنند. (17) يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ (18) در آن روز شما عرضه مى شويد، در حالى که هيچ چيزِ مخفى از [امور نهانى] شما پنهان نمى ماند. (18) فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19) پس هر کس نامه عملش به دست راستش داده شود [شادى کنان] مى گويد: بياييد کتاب مرا بخوانيد. (19) إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20) همانا من يقين داشتم که با حساب خويش روبه رو خواهم شد. (20) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (21) پس او در يک زندگى مورد رضايت خواهد بود; (21) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22) در بهشتى برين، (22) قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23) که ميوه هايش در دسترس است. (23) كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24) [به آنان مى گويند:] به سزاى اعمالى که در دوران گذشته انجام داديد [هر چه مى خواهيد] بخوريد و بنوشيد گوارايتان باد. (24) وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25) و هر کس نامه عملش به دست چپش داده شود مى گويد: اى کاش! نامه ام به من داده نشده بود; (25) وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26) و نمى دانستم حساب من چيست؟ (26) يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27) اى کاش! مرگ پايان کارم بود [و ديگر زنده نمى شدم]. (27) مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28) دارايى ام رفع نيازى از من نکرد. (28) هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29) و قدرتم از دستم برفت. (29) خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30) [گفته مى شود:] او را بگيريد و در غلّ بکشيد. (30) ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31) سپس او را در آتش شعلهور بسوزانيد. (31) ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32) آن گاه او را در زنجيرى که طولش هفتاد ذراع باشد (در زنجيرى بلند) درآوريد; (32) إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33) چرا که او قبلاً به خداى بزرگ ايمان نمى آورد; (33) وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34) و بر طعام دادن نيازمندان ترغيب نمى کرد. (34) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۷: املاء و استدراج: از آیات قرآن فهمیده می­ شود که انسان­ها در برابر انجام گناه، به سه گروه تقسیم می­ شوند: یکم: کسانی هستند که پس از انجام گناه، بلافاصله پشیمان می­ شوند و توبه می­ کنند. آیه‏ ی 135 سوره‏ ی آل­ عمران، این افراد را جزء پرهیزکاران برمی­ شمرد و در مورد آنان می­ فرماید: «و آنان که چون مرتکب کار زشتی می­ شوند یا به خودشان ستم می­ کنند، خدا را یاد می­ کنند و [از خدا] برای گناهانشان آمرزش می­ خواهند ـ و چه کسی جز خدا گناهان را می­ آمرزد؟ ـ و [دیگر] بر کاری که کرده­ اند، پافشاری نمی­ کنند؛ در حالی که می­ دانند [آن کار، نافرمانی خداست].» گروه دوّم: افرادی هستند که مرتکب گناهان می­ شوند و توبه نمی­ کنند و با گفتار یا رفتارشان، دعوت پیامبران را نادیده می­ گیرند. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 94 سوره‏ ی اعراف، خداوند چنین افرادی را در مرحله‏ ی نخست دچار سختی­ ها و مشکلات می­ کند تا از کفر و انکارِ خود دست بکشند و در برابر خدا سر فرود آورند. گروه سوّم: امّا افرادی از گروه دوم هستند که چوب سختی­ ها و مشکلات نیز بر آنان اثر ندارد و معلّم روزگار هم نمی­ تواند آنان را تربیت کند. چنین افرادی، به مجازاتی پنهان محکوم می­ شوند؛ مجازاتی که به ظاهر شیرین و در حقیقت بسیار دردناک است. بر اساس آیات قرآن، افراد سرکشی که با هیچ پند و موعظه یا سختی و مصیبتی ادب و آگاه نشوند، در نعمت­های مادّی دنیا غرق می­ شوند؛ چنان­که اشتباهاتشان را به کلی فراموش می­ کنند و حتّی خود را افراد درست­کار و حق­ به­ جانبی به حساب می­ آورند. در این وضعیّت، آنان پیوسته در گرداب کفر و گناه فرو می­ روند و دلبستگی­ شان به دنیای زودگذر بیشتر می­ شود؛ اما ناگهان فرمان خدا یعنی مرگشان فرا می­ رسد. مرگ، نخستین مجازات آشکار خدا و یکی از بزرگ­ترین عذاب­های او برای چنین افرادی­ست؛ زیرا آنان را از بهشت خیالی­شان در دنیا بیرون می­ کشد و به دوزخی که برای خود ساخته­ اند، وارد می­ کند. آیات مورد بحث، در باره‏ ی سوّمین گروه و عذاب آنان در دنیا سخن می­ گوید. بر اساس این آیات، این افراد دچار عذاب «استدراج و املاء» می­ شوند. استدراج بدین معناست که شخصی را پله پله پایین بکشند تا سرانجام به پایین­ ترین مرحله‏ ی شقاوت و بدبختی برسد؛ مانند دانه­ ای که برای مرغی می­ پاشند تا قدم به قدم به سوی دام صیاد نزدیک شود. «املاء» نیز به معنای فرصت دادن به کافران و گنه­کاران لجوج و سرکش است تا در مدّت عمر، مراحل شقاوت خود را تا به آخر طی کنند و به بدترین وضعیّت ممکن برسند.[1] در حدیثی از امام صادق علیه السلام می­ خوانیم: «هنگامی که خدا برای بنده­ ای [به سبب ایمان و توبه­ کاری­اش] خیر و خوبی بخواهد، اگر آن بنده گناهی کند، پس از آن گناه، خدا او را به سختی و گرفتاری دچار می­کند و استغفار را به یادش می­ آورد؛ و اگر خدا برای بنده­ ای [به سبب لجاجت و سرکشی­ اش] بدی بخواهد، اگر او گناهی کند، پس از آن گناه، به او نعمتی می­ دهد تا استغفار را از یاد او ببرد و به آن گناه ادامه دهد، و این معنای سخن خداست که می­فرماید: «سنستدرجهم من حیث لا یعلمون.» .»[2] [1] - معنای املاء و استدراج از تفسیر المیزان، ذیل آیة مورد بحث اقتباس شده است و در نگارش این متن از تفاسیر المیزان و نمونه، ذیل آیة مورد بحث استفاده شده است. [2] - الکافی، ج2، ص452 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

صفحه ۵۶۸ مصحف شریف سوره مبارکه الحاقه و معارج #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

🔸ترتیل صفحه 568 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

قرآن ترجمه المیزان سوره 69 سوره مبارکه الحاقة صفحه 568 فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35) پس، امروز در اين جا نه دوستى صميمى دارد; (35) وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36) و نه طعامى، مگر از غِسْلين (خونابه و چرک)، (36) لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37) که جز خطاکاران آن را نمى خورند. (37) فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38) پس قَسَم مى خورم به آنچه مى بينيد، (38) وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39) و آنچه نمى بينيد; (39) إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40) که بى گمان اين (قرآن) سخن رسولى گرامى است. (40) وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ (41) و آن سخن يک شاعر نيست، شما اندکى ايمان مى آوريد. (41) وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (42) و نه سخن يک کاهن است، شما اندکى متذکّر مى شويد. (42) تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (43) [قرآن] فروفرستاده اى از جانب خداوندگار جهانيان است. (43) وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44) و اگر [محمّد] بعضى از گفتارهاى ساختگى را به ما نسبت مى داد; (44) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45) او را به قوّت مى گرفتيم. (45) ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46) سپس رگ قلبش را قطع مى کرديم. (46) فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47) آن گاه هيچ يک از شما نمى توانست سپر او شود. (47) وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48) و به يقين اين (قرآن) وسيله تذکّرى براى تقواپيشگان است. (48) وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49) و همانا ما مى دانيم که برخى از شما، تکذيب کنندگان [قرآن]ايد. (49) وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50) و بى شک، آن براى کافران موجب حسرت است. (50) وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51) و قطعاً اين، حقِّ يقينى و مسلّم است. (51) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52) پس با ذکر نام پروردگار بزرگت به تسبيح و نيايش بپرداز. (52) سوره 70 سوره مبارکه المعارج بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1) درخواست کننده اى عذابى واقع شدنى را درخواست کرد; (1) لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2) که اختصاص به کافران دارد و هيچ بازدارنده اى براى آن نيست. (2) مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3) [و] از سوى خداوند صاحب معارج است. (3) تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4) فرشتگان و روح در روزى که مقدار آن پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى روند. (4) فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5) پس صبر کن صبرى نيکو. (5) إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6) همانا آنها آن روز را دور (ناممکن) مى بينند. (6) وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7) و ما آن را نزديک (ممکن) مى بينيم. (7) يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8) روزى که آسمان مانند فلزّ آب کرده شود. (8) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9) و کوه ها مانند پشم رنگ کرده [حلاّجى شده] گردد. (9) وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10) و هيچ خويشى حال خويشى را نپرسد; (10) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313

نکته تفسیری صفحه ۵۶۸: گوش­های شنوا: جهان هستی پر از نشانه­ های خدا و پدیده­ های عبرت­ آموز است. مخلوقات خدا در آسمان­ها و زمین، همگی دفتر خداشناسی هستند. حوادث تاریخی نیز پندآموز و عبرت­ انگیز است. این نشانه­ ها، در اختیار انسان­ ها قرار دارد و همگان می­ توانند از آن­ها بهره ببرند؛ درست مانند آیات نورانی قرآن که پیامبر خدا برای تمامی جهانیان خوانده و در اختیار همه‏ ی مردم دنیا قرار داده است؛ همچون قطرات زندگی­ بخش باران که بدون تبعیض، به تمام نقاط یک سرزمین می­ بارد؛ امّا همان­طور که تمام نقاط یک سرزمین به یک اندازه از باران بهره نمی­ برند، مردم نیز به یک اندازه از نشانه­ های خدا و آیات قرآن استفاده نمی­ کنند؛ زیرا مهم­ ترین شرط برای بهره بردن از آن، کنار گذاشتن هر گونه تعصّب و لجاجت، و باز کردن پنجره‏ ی قلب برای تابش خورشید حقیقت به دل و جان است، و تا زمانی که انسان، خود را از اسارت تعصّب­ های بی­ جا و هواپرستی و شهوت­ رانی رها نکند، از نشانه­ های خدا و آیات قرآن بهره­ ای نخواهد برد. آیه‏ ی مورد بحث، به همین نکته‏ ی ظریف اشاره کرده، می­ فرماید: «تعیها اذنٌ واعیه»؛ یعنی کسانی از نشانه­ های خدا بهره می­ برند و آن را در دل جای می­ دهند که برای شنیدن آن، «گوش شنوا» داشته باشند. آری، کسانی که ـ به قول معروف ـ «از یک گوش می­ شنوند و از گوش دیگر بیرون می­ افکنند»، با شنیدن قرآن هیچ اثری در وجود خود حس نمی­ کنند. در آیه‏ ی 16 سوره‏ ی محمد صلوات الله علیه می­ خوانیم: «برخی از آن­ها به [قرآن خواندن] تو گوش می­ کنند؛ پس هنگامی که از نزد تو بیرون می­ روند، به کسانی که خدا به آنان علم و دانش عطا کرده، می­ گویند: هم­ اکنون او چه گفت؟! آن­ها کسانی هستند که خدا [به سبب لجاجت و هواپرستی­ شان] بر دل­هایشان مهر نهاده [تا چیزی از حقایق قرآن را نفهمند] و [کسانی هستند که] از هوا و هوس خود پیروی می­ کنند.» از سوی دیگر، هر چه انسان از قید و بند هواپرستی آزادتر و در جست­وجوی حقیقت کوشاتر باشد، استفاده­ اش از قرآن بیشتر می­ شود و مفاهیم زندگی­ بخش قرآن را بیشتر در دل خود حفظ می­ کند. در روایات فراوانی که در توضیح آیه‏ ی مورد بحث نقل شده، می­ خوانیم که امام علی علیه السلام ، روشن­ ترین نمونه­ ی کسانی­ است که برای شنیدن آیات قرآن گوش شنوا داشته­ اند، و سینه­ اش، جایگاه علوم و معارف قرآن کریم بوده است[1]. در حدیثی از خود آن امام می­ خوانیم: «هیچ آیه­ ای از قرآن بر پیامبر صلوات الله علیه نازل نشد مگر این­که آن را برای من می­ خواند و می­ گفت تا آن را بنویسم، و من آن را با خط خودم می­ نوشتم. پیامبر، تأویل، تفسیر، ناسخ، منسوخ، محکم، متشابه، خاص و عام قرآن [علوم و معارف گوناگون قرآن کریم] را به من آموخت و از خدا خواست که توفیق فهم و حفظ آن را به من عنایت فرماید. به همین جهت، از آن زمان که پیامبر آن دعا را فرمود، من هیچ آیه­ ای از کتاب خدا و هیچ مطلبی را که برایم توضیح داده و من آن را نوشته­ ام، فراموش نکرده­ ام.»[2] [1] - ر.ک به تفاسیر المیزان و نمونه، ذیل آیة مورد بحث [2] - الکافی، ج1، ص64 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ @Montazranmahdi_313