⚡️نقدی بر سخنان مرحوم #احمد_قابل پیرامون قیام #امام_حسین(ع) 💥اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 کانال تلگرامی "نامه های حوزوی" درهفته گذشته، بخشی از سخنرانی مرحوم احمد قابل را منتشر کرد. مضمون سخنان مرحوم قابل چنین است： "هدف امام حسین(ع) قیام برضد یزید و تشکیل حکومت نبود. ایشان فقط قصد امر به معروف و نهی ازمنکر داشتند؛ لکن تهدید حکومت باعث شد ایشان برای تأمین امنیت به مکه و سپس کوفه فرار کنند." نقد کامل و داوری نهایی درباره این فرضیه نیازمند فرصتی مبسوط است. لکن با مراجعه به برخی منابع تاریخی نکات بسیار مهمی پیرامون سخنان مرحوم قابل به دست می آید： 🔷 پس از شهادت امام مجتبی(ع)، برخی افراد از امام حسین(ع) درباره قیام بر ضد معاویه کسب تکلیف می کنند. حضرت ضمن دعوت آنها به صبر تا زمان مرگ معاویه، می فرمایند： "…إنّي لأرجو أن يكون رأي أخي _ رحمه الله _ في الموادعة و رأيي في جهاد الظلمة رشدا و سدادا…：…امیدوارم نظر برادرم _ خدایش رحمت کند _ در مورد صلح و نظر من در مورد جهاد با ستمگران، صحیح و بی نقص باشد…". (موسوعة الامام الحسين ع/ج۱/ص۲۷به نقل از：انساب الأشراف/بلاذری و…) این نقل نشان می دهد حضرت از مدتها قبل تصمیم به جهاد پس از مرگ معاویه داشته اند. 🔷 سیدالشهداء(ع) در نامه ای به معاویه می نویسند： "…و ماأردت لك محاربة ولا عليك خلافا و ماأظنّ لي عندالله عذرا في ترك جهادك…：…من قصد جنگ با تو و مخالفت با تو ندارم و [لکن] گمان نمی کنم نزد خداوند عذری برای ترک جهاد بر ضدتو داشته باشم…". (همان/ص۳۸ به نقل از：البدایه و النهایه/ابن کثیر و…) این نقل نشان می دهد حضرت علاوه بر نهی از منکر، جهاد با معاویه را هم وظیفه الهی می دانسته اند. 🔷 امام حسین(ع) در زمان معاویه کاروانی از یمن که حامل بیت المال بود و از راه مدینه به دمشق می رفت را مصادره فرموده و در میان مستمندان تقسیم کردند. (سیره پیشوایان/ص۱۶۰ به نقل از：حياة الامام الحسين/باقر شريف القرشي به نقل از：شرح نهج البلاغه/ابن أبی الحدید) این نقل نشان می دهد که حضرت حتی در زمان صلح با معاویه هم فقط نهی از منکر نمی کردند؛ بلکه گاهی با استفاده از قوه قهریه، اقدام عملی نیز انجام می دادند. 🔷 حضرت در وصیت به محمد حنفیه، علاوه بر امر به معروف و نهی از منکر، عمل به سیره پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) را نیز به عنوان هدف بیان می دارند. توجه به اینکه "مبارزه با طاغوت" و "تشکیل حکومت" سیره قطعی این دو بزرگوار است؛ ممکن است ناقض فرضیه مرحوم قابل باشد. 🔷 اهل كوفه در نامه هایشان تصریح می کنند که： ۱.در نمازهای عید و نمازجمعه حاکم کوفه شرکت نمی کنند. ۲.حاضرند او را از کوفه اخراج کنند. ۳.حاضرند حکومت حضرت را بپذیرند. (موسوعة الامام الحسين ع/ج١/ص۳۷۵ به نقل از：الإمامه و السیاسه/ابن قتیبه) 🔷 اباعبدالله(ع) دعوت مردم کوفه را می پذیرند سپس شروطی برای حاکم ذکر می فرمایند که خودشان مصداق آن هستند： "…ما الإمام إلّا الحاكم بالكتاب، القائم بالقسط، الدائن بدین الحق، الحابس نفسه علی ذات الله والسلام." (همان/ص۴۱۲ به نقل از：الإرشاد/مفید و…) 🔷 امام(ع) در نامه به اهالی بصره نه تنها سخنی از تأمین امنیت خودشان به میان نمی آورند؛ بلکه خود را سزاوارترین فرد برای جانشینی رسول الله(ص) معرفی می کنند و در نهایت آنها را به "اطاعت از خود" دعوت می کنند.(همان/ص۴۲۲ به نقل از：التاریخ/طبری و…) 🔷 برخی منابع نقل می کنند که حضرت از بزرگان بصره کمک خواستند و آنها را به "قیام" همراه خودشان دعوت نمودند.(همان/ص۴۲۳ به نقل از：فتوح/ابن اعثم) 🔶پی افزود احمد قابل از روشنفکران دینی ضد انقلاب و از شاگردان برجسته و مورد توجه خاص آیت الله منتظری بود. اطرافیان آقای منتظری پیشتر نیز ارائه تحلیل های عاشورایی مخالف مشهور و مجادله برانگیز در کارنامه داشته اند. کتاب شهید جاوید به قلم شیخ نعمت الله صالحی نجف ابادی٬ یک نمونه از چنین آثاری است که با تایید مکتوب آقای منتظری چاپ شد و انتقادهای شدیدی به محوریت آیت الله العظمی گلپایگانی برانگیخت. جالب آنکه چنین تحلیل های تحریف آمیزی توسط برخی کانالهای حوزوی بازنشر می شود. مدیر کانال نامه های حوزوی عضو تحریریه نشریه خیمه و با دانشگاه مفید٬ و رسانه هایی چون مباحثات٬ تقریرات و... همکاری رسانه ای دارد. @rozaneebefarda‌