#کتاب_خووووب_بخواااانیم "دیوان حافظ" کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقی‌مانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی)و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم می‌خورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالب‌های شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست. زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان می‌دهد که او شاعر پرکاری نبوده‌است. شمار همهٔ غزل‌هایی که به‌طور کلی مورد پذیرش واقع شده‌اند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند. حافظ شناسان در انس داشتن حافظ با قرآن و تاثیرپذیری شعر او از آن اتفاق نظر دارند و معتقدند مهمترین عامل انتخاب واژه «حافظ» به عنوان تخلص او، حفظ قرآن و انس داشتن با آن است. تاثیرپذیری شعر حافظ از قرآن از لحاظ معنا یا محتوا: استفاده حافظ از معانی قرآنی سه گونه است که به دو گونه‌ی آن اشاره می کنیم ۱. ترجمه: منظوم کردن ترجمه برخی آیات قرآن مانند: *وَلَا تَزِرُ‌ وَازِرَ‌ةٌ وِزْرَ‌ أُخْرَ‌یٰ (سوره انعام، ۱۶۴): عیب رندان مکن‌ ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت *فَاذْکرُونِی أَذْکرْکمْ (سوره بقره، ۱۵۲) گرت هواست که معشوق نگسلد پیوند نگاه‌ دار سر رشته تا نگه دارد ۲. تلمیح: به معنای اشاره به قصص قرآنی مانند: *اشاره به داستان سرد شدن آتش بر حضرت ابراهیم(علیه السلام): یا رب این آتش که در جان من است سرد کن زان سان که کردی بر خلیل #بزرگداشت_حافظ #کتابخانه @Motevaseteh1_hoda