#دلنوشته کسانی را میشناسم در حوالی همین کاشانه ها ... نگار هایی از جنس درّ نایاب که انعکاس وجودشان عرش را استوار می سازد . نگاه هایی از رنگ باران ،که مایه رحمت خداوند به زمینیان میشود . و نشان هایی از شمع سوزان که سر گذشت امثالشان را به رخ می‌کشد گرما بخش خانه مان سلام! در این زمان خوش اقبال ، تصمیم گرفته ام تا کمی برایت شیرین زبانی بکنم مثل سال های اول کودکیم همان روز ها که دوربینت را جلوی صورتم می‌گرفتی و تکرار میکردی : بگو مامان ! شاید این نامه،به همان مقدار که سخنت را بر زبان جاری میکردم ، دلچسب باشد ! در ابتدایی ترین جملات میخواهم عظمت وجودی ات را از چشم خودم بازگو بکنم . به نظرم مادر شدن شما ،حکمتی دارد که ما زمینیان از آن نا مطلعیم . چرا که خصلت هایی که در وجود بی انتهایتت پرورش داده ای ، خارج از فکر من است گاهی با خود میگویم ،که چطور یک وجود زمینی ،میتواند به این اندازه بلند پروازی کند و در خصال های آسمانی چرخ بزند . ساده تر بگویم تو مهربانی پر شوری صبوری بخشنده ای محجوبی ومحبوب ! مهربانی ات را حس کرده ام ،آن زمان که تب کرده ام و تو بیدار مانده ای تا مداوایم کنی آن زمان که قهر کودکانه کرده ام و تو دلجویی کرده ای تا دلشادم کنی صبوریت را هم ،به نوع دیگری چشیده ام شب بیداری هایمان را در چند سال پیش به یاد داری ؟ همان بی خوابی هایی که ناشی از رویت تصاویر ترسناک در کودکی ام بود ، همان در آغوش فشردن هایی که همراه با نصحیت بود!.. و پر شوری ات .. امان از شیطنت های مادر دختری که هنوز عطر خوش آیندش ،زیر بینیم میپیچد . دسیسه هایی که میچیدیم و بر سر بزرگ خانواده مان اجرا میکردیم را به یاد آور راستی ، آخرین تفریحی که خنده هایمان فضا را شادمان کرده بود چه ،خاطرت هست ؟ ملکه خوش قلب وجودم آنقدر لطف و کرمت زبان زد عام و خاص شده،که نیاز به تعریف و تحلیل من نیست.. از دارایی ات بگیر تا ذره های هویتت ،همه را در راه رضای خدا بخشیده ای و توقعی نکرده ای .. سخنانم رو به پایان است . ولیکن در پایانی ترین جملاتم ، دو ویژگی قابل ستایشت را میگویم و وقت گرانبهایت را بیش از این ،صرف نمیکنم روزانه پنج وعده احضار میشویم به محضر آفریدگارمان برای دست بوسی باید اقرار کنم که گاهی اوقات ،از روی بچگی و نادانی ،دست و رو نشسته و در نزده وارد ارگ همایونی میشوم و دستپاچه عرض ادبی کرده و باز میگردم اما تو؛ تا به حال سیاهی چشمانم ، نماز بدون معرفتت را ندیده است تا جایی که یاد دارم ، همیشه محجوب بودی در درگاهش و مقبول بودی در نگاهش شاید ؛ راز عشق ریشه دوانده در دل افراد اطرافت ، محبت تو به معبودت بوده که حال ،محبتت در دل عالمیان فتاده است و محبوب، زینت بخش نامت شده است .. خدایا تو را سوگند قوتی در دلم بکار که تا عمر دارم ، خدمت گزار این تمثال پر شکوه باشم زهرا رضایی نصر دو #بوسه_ای_بر_بهشت #دبیرستان_دوره_اول_هدی @Motevaseteh1_hoda