#ام_البنین کنایهای از شرم عاشقی است
کز حجب، تاب نام دل آرای خود نداشت
▪️ذُخرُ الحُسَین
۱) نظام قضا و قدر بخش اصلی دین، برای فهم مدیریت و ربوبیت خداوند نسبت به عالم است.
ما "قضا و قدر" را جایی به کار میبریم که بلا و رخداد منفی اتفاق افتاده باشد.
اما قضا و قدر ادبیات دین درباره رابطه "علیت" است.
علیت بین عالم ماده و عالم ماوراء.
خداوند با قضا و قدر عالم ماده را مدیریت میکند.
معنای اجمالی "قَدَر" این است که هر کس، هر جا، هر جور هست یک "اندازه معین" و نقشه دقیق او را در آنجا قرار داده است.
خداوند متعال وقتی موسی علیه السلام را در کوه طور به پیامبری برگزید به او فرمود:
این که در نیل افتادی،
و این که فرعون تو را بزرگ کرد،
و سپس به خاطر کشتن آن قبطی از مصر فرار کردی،
بعد نزد شعیب رفتی،
بعدتر با دختر او ازدواج کردی،
و اکنون که با اهل و عیالت در حال برگشت به مصر هستی،
همهاش یک نقشه حساب شده و دقیق بود:
ثم جِئتَ علی "قَدَرٍ" یا موسی! (سوره طه، آیه ۴۰)
۲) یکی از جذابترین اتفاقها در زندگی آدم این است که "قَدَر" زندگی خودش را بداند.
به بیان سادهتر:
ماموریت من در این نظام حساب شده و دقیق چیست؟
خداوند با من چگونه میخواهد نقشهاش را تکمیل کند؟
"تنگه احد" من کجاست؟
۳) نقل است که در جنگ صفین اباالفضل العباس علیه السلام شجاعانه میجنگیدند در حالی که ۱۳ سال بیشتر نداشتند.
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند عباس را برگردانید "فإنَّه ذُخْرٌ للحسین"
عباس را ذخیره کردهام برای روز حسین!
حتی اگر این نقل صحیح نباشد قرائن و شواهد فراوانی وجود دارد که امیرالمؤمنین علیه السلام عباس را برای روز حسین میخواست.
ماموریت عباس علیه السلام در این عالم برادری برای حسین علیه السلام بود. برای روز عاشورا و تنهایی ارباب بیکفن.
اما تصورش سخت است عباس که همه عمر خود را آماده کرده بود روز عاشورا بجنگد مولا فرمان نداد برو بجنگ! فرمود برو آب بیاور!
عباس ذخیره برای حسین شده بود و حسین آن گونه که میخواست از عباس استفاده کرد.
عباس اگر هر کار دیگر میکرد این نمیشد که الان میشناسیم.
و عباس تربیت شده #ام_البنین است.