نه اینکه با کار مشکلی داشته باشم. سر این کارِ "بخند" من واقعا هر روز صبح تابستونِ پارسال صبح بلند میشدم تا بوقِ سگ کار میکردم ولی چیزی که هست اون کار برای خودم بود و دوسش داشتم. این کار برای من نیست من در یک چهارچوبِ اجباری قرار گرفتم و کاری رو میکنم که بهش علاقه ای ندارم. این اذیتم میکنه. من ادمِ کارمند بشو نیستم. اینکه کاری رو بکنم که بهم میگن باید بکنی. میخوام کاری رو بکنم که حداقل میدونم چیه برای کیه هدفش چیه، اصلا هدفش رو دوست دارم؟ واقعا خوشحالم که یه پسر نیستم در جامعه تا مجبور باشم برای بقای زندگیم برم دنبال کار، جدا خوشحالم.

رئیسمون نشسته توی دفترش داره سلام‌ فرمانده میخونه و اینطوریم که ترو خدا نخون.

چیزی که واضحه اینه که غالبِ کسایی که از جلسه‌یِ کنکور اومدن بیرون میگن‌خوب ندادن.

یکی میگه ما براشون دعا میکنیم موفق باشن، یکی میگه نه کنکور همه چی نیست اروم باشید. ولی من به این فکر میکنم که دلم لعنت بفرستم به جد و ابادِ کسی که گفت کنکورِ معیار درستیه برا سنجش، کسی که اجازه نمیده چنین ساختارِ فرسوده و کثیفی از آموزشِ ایران برداشته بشه. لعنت به تمام کسایی که اون مافیاهای آمورش رو گنده تر تر میکنن و تبلیغاتاشونو توی تلویزیون و بیلبوردای شهر به نمایش میزارن، لعنت خدا به نماینده و مسئولی که میتونه کاری کنه ولی پول میگیره و دهنش رو میبنده یا حتی جرعت درگیری با مافیایِ اموزش رو نداره. لعنت.

من واقعا خودم سال دیگه با این غولِ بزرگ اضطراب مواجهم و نمیدونم از کی ولی سالهاست که ازش میترسم و سالهاست که همه به همه چیز توی این مملکت توجه میکنن جز آموزش.

آمورش درست بشه، خیلی چیزا درست میشه، فرهنگ درست میشه، اقتصاد درست میشه، سیاست درست میشه. اه.

چطوریاست که سس دوست ندارید؟ من اصلا بعضی غذاها رو میخورم‌ چون میتونم بهش سس بزنم، والا.

امروز اینقدر خوشگل شده بودم که واقعا برای همسر آیندم متاسفم که سریع تر اقدام نمیکنه، خاک برسرت.

من امروز نباید با اون تیپِ خوشگل و صورتِ شادم میرفتم خونه ملعون، باید دست تو رو مرفتم میرفتم کافه، نمیفهمی دیگه نمیفهمی.

جانِ جانِ من است او؛ سیو نکنیدش.

رفیق من :

من تو رفاقت واقعا همین شکلیم!