سیزدهمِ مهرماهِ چهارصد و دو. یک هفته بعد از شهادت سید مقاومت و چند روز بعد از حمله‌یِ موشکی ایران، ما در مقتدرانه ترین نماز جمعه و تجمع تاریخ ایران زمین.
خدایا شکرت که آقا رو به ما دادی، امیدوارم شکرگذار این نعمت باشیم.
#ولاکس
حسودی‌دونِ من خیلی کم گنجایشه. یهویی با یه عکس، با یه حرف، با یه تلنگر که "تو هیچی بلد نیستی حانیه، چقدر بی خاصیتی و چقدر دیری، چقدر دیری، چقدر دیری" میترکه. به همین سادگی. حالا بیاید دریاچه اشک های مرا جمع کنید.
من قطعا خیلی دوست دارم و قطعا میخوام ازت تعریف کنم و ویژگی های مثبتتو بهت یاد اوری کنم، ولی بلد نیستم که علاقمو آروم و مهربون نشونت بدم برای همین یهویی ممکنه با این پیام مواجه بشی:
سلام، ازت خیلی بدم میاد و متنی که نوشتی خیلی خوب شده.
لبخند : )