چقدر این سدخارجی لامصبه. و من بازم موقع رسیدن به شهادت تو، بین خاطرات سال گریه کردم سید ابراهیم. فکر کنم هیچ داغی رو بزرگتر از تو، توی زندگیم تجربه نکردم. کاش هنوزم بودی، کاش.

حالا دیگه فکر کنم فهمیدم که توی بهترین زمان و مکان و شرایط قرارم دادی اوس‌کریم. ممنونم برای همه نعمت هایی که دادی توی یک سال گذشته و معذرت میخوام که به قدر نعمت ها و لطف های تو بنده خوب و قدر شناسی نبودم و خیلی غرغر کردم. امیدوارم امسال اون سالی بشه که، تو دلم بگم دیدی تونستم با اون حانیه‌ای که دوسش ندارم بجنگم؟

این از اون تجربه هاست که یادآوریش باعث میشه عضلات صورتم رو از انزجار جمع کنم. بچه‌ها جون، بین خودمون بمونه، کاش من اون روز مرده بودم :))).

سه شنبه‌یِ خوب؛

کاشکی انقدر از من نمیخوندی.

تولدت مبارک؛ کریم ترین و غریب ترین و عزیز ترین. خوش اومدی💚!

چالش امروز مهرماهی رو من گذاشتم چند روز دیگه انجامش بدم، ولی مینویسم اینجا که یادم بمونه باید انجامش بدم!