‍ 📚دفاع از حریم شعر در کلام اهل بیت (ع) به رغم آن که ادعا شده پیامبر (ص) هرگز شعری را حکایت نکرده ، به گواهی تاریخ در برخی از موارد این حکایت گری از ایشان نقل شده است، به عنوان مثال "براء بن عادب" می گوید : در جنگ احزاب، پیامبر (ص) را دیدم که خاک خندق را جا به جا می کرو به گونه ای که لایه ای از خاک، شکم ایشان را پوشانده بود و اشعار "عبدالله بن رواحه" را ترنُّم داشت. همچنین حضرت علی علیه السلام، چنانکه در نهج البلاغه منعکس است، در موارد متعددی به اشعار شاعرانی نامی استشهاد کرده است، نظیر این شعر : ⚘امرتکم امری بمنعرج اللّوی ⚘فلم تستبینوا النّصح إ لّا ضحی الغد ⚘من در منعرج اللّوی، رأی خود با شما در میان نهادم ، ولی شما در چاشتگاه روز دیگر، به فایده آن آگاه شدید. و شعر ذل به خود ایشان منسوب است : ⚘فَاِنْ کُنْتَ بالشوری مَلَکْتَ اُمُورَهُمْ ⚘فَکَیْفَ بهذا والمُشِیرونَ غُیَّبٌ ⚘وَ اِنْ کُنْتَ بالْقُربی حَجَجْتَ خَصِیمَهُم ⚘فَغَیْرُکَ اَوْلی بِالنَّبِیِّ وَ اَقْرَبُ به استناد این گفتار، شعر ذاتا مجاز است و نهی از آن، به خاطر گفتار باطل، همچون مدح ستمگران و توصیفات بی نزاکت عاشقانه در مورد زنان و مواردی دیگر است که به جهت اطاله کلام از آن صرف نظر می شود. ✍حسین محدثی 📌پی نوشت ها : #نهج_البلاغه_خطبه_۳۵_ترجمه_حسین_انصاریان #همان_کلمات_قصار_۱۹۰ https://t.me/HMohaddessi https://eitaa.com/Mypoemsandheartnotesmohaddesi