قانون هفتم در این زندگانی، اگر تک و تنها در گوشه‌ی انزوا بمانی و فقط پژواک صدای خود را بشنوی، نمی‌توانی حقیقت را کشف کنی، فقط در آینه‌ی انسانی دیگر است که می‌توانی خودت را کامل ببینی. کتاب پیشنهادی : جنایات و مکافات تقدیم به شما: @Nocenile از طرف: پیچیدگی عرفانی

قانون هشتم هیچ گاه نومید مشو. اگر همه‌ی درها هم به رویت بسته شوند، سرانجام او کوره راهی مخفی را که از چشم همه پنهان مانده، به رویت باز می‌کند! حتی اگر هم‌اکنون قادر به دیدنش نباشی، بدان که در پس گذرگاه‌های دشوار، باغ‌های بهشتی قرار دارد. شکر کن! پس از رسیدن به خواسته‌ات، شکر کردن آسان است. صوفی آن است که حتی وقتی خواسته‌اش محقق نشده، شکر گوید… کتاب پیشنهادی: ملت عشق تقدیم به شما: @Ne01lin✨ از طرف: پیچیدگی عرفانی

قانون بیست و هفتم این دنیا به کوه می‌ماند. هر فریادی که بزنی، پژواک همان را می‌شنوی. اگر سخنی خیر از دهانت برآید، سخنی خیر پژواک می‌یابد. اگر سخنی شر بر زبان برانی، همان شر به سراغت می‌آید. پس هر که درباره‌ات سخنی زشت بر زبان راند، تو چهل شبانه روز درباره‌ی آن انسان سخن نیکو بگو. در پایان چهلمین روز می‌بینی همه‌چیز عوض شده. اگر دلت دگرگون شود، دنیا دگرگون می‌شود! کتاب پیشنهادی: هردو در نهایت می‌میرند تقدیم به شما: @Rohamirrrrr از طرف: پیچیدگی عرفانی

کتاب پیشنهادی: مغازه جادویی تقدیم به شما: ناگفته‌ها... @na_gofteh_ha از طرف: پیچیدگی عرفانی

قانون بیست و هشتم گذشته، مِهی است که روی ذهن‌مان را پوشانده است. آینده نیز پسِ پرده‌ی خیال است. نه آینده‌مان مشخص است، نه گذشته‌مان را می‌توانیم عوض کنیم؛ صوفی همیشه حقیقت زمان حال را در می‌یابد. کتاب پیشنهادی: تکه‌هایی از یک کل منسجم تقدیم به شما: کتابخانه اسرار از طرف : پیچیدگی عرفانی

قانون چهاردهم به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خدا برایت رقم زده است، تسلیم شو. بگذار زندگی با تو جریان یابد، نه بی تو. نگران این نباش که زندگی‌ات زیر و رو شود. از کجا معلوم زیر زندگی‌ات بهتر از رویش نباشد. کتاب پیشنهادی: مغازه خودکشی تقدیم به شما: @MW_untouchable از طرف: پیچیدگی عرفانی

قانون بیستم اندیشیدن به پایانِ راه، کاری بیهوده است. وظیفه‌ی تو فقط اندیشیدن به نخستین گامی است که بر می‌داری. ادامه‌اش خود به خود می‌آید! کتاب پیشنهادی: پیرمرد و دریا تقدیم به شما: @MW_tired از طرف: پیچیدگی عرفانی

#فقط‌یه‌عکس‌؟

کاش ما آن دو پرستو بودیم که همه عمر سفر می کردیم از بهاری به بهار دیگر #فروغ_فرخزاد #شعر

: زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم... #bio

مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام تو فارغی و به افسوس می‌رود ایام... #سعدی #شعر