حکمت شماره دو : 👇🏻🌹👇🏻 💠 قال علی علیه السلام : ✅ أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَرَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ. ✅ آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پست کرده، و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، و آن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است. ✅ شرح مختصری بر حکمت شماره2 :👇🏻🌹👇🏻 امام(علیه السلام) در این کلام نورانى اش به پیامدها و آثار سوء سه رذیله اخلاقى در عباراتى کوتاه و فشرده اشاره فرموده است. نخست مى فرماید: «هر کس طمع را پیشه کند خود را حقیر ساخته است». (أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ). واژه «طمع» به معناى بیش از حق خود طالب بودن و گرفتن مواهب زندگى از دست دیگران است و تعبیر به «استشعر» که به معناى پوشیدن لباس زیرین است اشاره به این است که طمع را به خود چسبانده و از آن جدا نمى شود; بدیهى است که افراد طماع براى رسیدن به مقصود خود باید تن به هر ذلتى بدهند و دست سؤال به سوى هرکس دراز کنند و شخصیت خود را براى نیل به اهداف طمعکارانه خود بشکنند. در سخنان رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ طَمَعٌ یَقُودُهُ إِلَى طَبَع; در حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره خطر این صفت مذموم مخصوصاً براى علما وارد شده است که فرمود: «إن الصّفاة الزّلال الذی لا تَثْبُتُ عَلَیْهِ أقْدامُ و عجیب این که هنگامى که طمع فزونى یابد کارهایى از انسان سر مى زند که کاملاً احمقانه است; شبیه آنچه درباره طماع معروف عرب به نام «اشعب» نقل شده که بسیارى از اوقات هنگامى که راه مى رفت دامن خود را به دست مى گرفت و آن را در برابر آسمان باز نگه مى داشت و مى گفت: شنیده ام بعضى از پرندگان در حال پرواز تخم مى گذارند شاید تخم آن پرنده در دامن من بیفتد. و یا نقل مى کنند هنگامى که گروهى از کودکان او را در کوچه و بازار آزار مى دادند براى پراکنده ساختن آنها گفت: شنیده ام در فلان خانه حلوا پخش مى کنند بچه ها به سوى آن خانه دویدند ناگهان دیدند خود اشعب نیز به سوى آن خانه مى دود گفتند: تو چرا؟ گفت: شاید حرف من درست باشد. این داستان ها خواه واقعیت داشته باشد یا نه اشاره به کارهاى ننگ آورى است که انسان به جهت طمع انجام مى دهد. نقطه مقابل طمع قناعت است که سبب عزت آدمى مى شود همان گونه که امیرمؤمنان فرمود: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ; آن کس که قناعت پیشه کند عزیز خواهد بود». و به گفته شاعر: آز بگذار و پادشاهى کن * گردن بى طمع بلند بود! در دومین نکته مى فرماید: «کسى که سفره دل خویش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضایت به ذلت خود داده است»; (وَرَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ). روشن است هرگاه انسان نزد طبیب درد خود را بگوید و از وى راه درمان بطلبد یا پیش قاضى ظلمى را که بر او رفته بیان سازد و از او احقاق حق بخواهد یا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگوید کار خلافى نکرده و به دنبال مشکل گشایى بوده; اما طرح مشکلات نزد کسانى که هیچ گونه توانایى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافکندگى انسان نخواهد داشت. در این گونه موارد باید خویشتن دار بود و لب به شکایت نگشود. آن گاه امام(علیه السلام) در جمله سوم مى فرماید: «کسى که زبانش را بر خود امیر سازد شخصیت او تحقیر مى شود»; (وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ). منظور از امیر شدن زبان آن است که از تحت کنترل عقل و فکر خارج شود و هرچه بر زبانش آمد بگوید. بدیهى است سخنانى که از فکر و عقل و تقوا سرچشمه نمى گیرد در بسیارى از موارد خطرهایى ایجاد مى کند که انسان قادر بر جبران آن نیست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ایجاد اختلاف در میان مردم و کینه و دشمنى نسبت به گوینده و دیگران مى شود و چه زیبا مى گوید شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسانَکَ اَیُّهَا الاْنْسانُ * لا یَلْدَغَنَّکَ إنَّهُ ثُعْبانٌ کَمْ فِى الْمَقابِرِ مِنْ قَتیلِ لِسانِهِ *** کانَتْ تُهابُ لِقاءُهُ الاْقْرانُ اى انسان زبان خود را حفظ کن ـ مراقب باش تو را نگزد که اژدهایى است. چه بسیارند کسانى که در گورستان ها خفته اند و کشته زبان خویشند ـ همان کسانى که همطرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. در حدیث دیگرى در سلسله همین کلمات قصار مى خوانیم: «مَنْ کَثُرَ کَلاَمُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ; کسى که زیاد سخن گوید اشتباهات زیادى خواهد کرد». و این خطاى بسیار باعت تحقیر و بى ارزش شدن او در نظرها مى شود. کوتاه سخن این که انسان عاقل باید زبانش را در اختیار عقلش قرار دهد نه این که عقلش را در اختیار زبان که اولى مایه سعادت است و دومى اسباب حقارت. شایان توجه است صفات سه گانه نکوهیده اى را که امام در این بیان

کوتاه ذکر کرده (طمع، فاش کردن ناراحتى ها نزد هرکس و امیر ساختن زبان بر خود) هرسه در این جهت مشترکند که سبب ذلت و خوارى مى شوند و این هماهنگى در اثر سبب شده است که امام(علیه السلام)هر سه را کنار هم قرار دهد.

#حکمت دوم نهج البلاغه📖 🔸️اخلاق 🔹️از نگاه امیرالمومنین(علیه السلام) 🔊به بیان #حجت‌الاسلام لشنی زند (حفظه الله) #پیشنهاد دانلود🔥🔥 🔹️🔸️🍃🌺🍃🔸️🔹️ 🕊باما #نهج_البلاغه ای شوید🙂👇 ☘@Nahjolbalaghehali110 ☘

💠پای درس نهج البلاغة - حکمت2 🔹️قسمت اول 🔸️موضوع: طمع 🔅قال الامام امیرالمؤمنین علی ابن ابیطالب علیهما السلام: أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ... هر کس که لباس طمع به تن کند خودش را حقیر کرده است... ⚠️توضیح کوتاه: شِعار: یعنی لباسی که به بدن می چسبد بر خلاف دِثار که لباس روپوش را می گویند. ⚠️طمع : یعنی میل انسان برای به چنگ آوردن آنچه که در دست مردم است. از آن جا که طمع از اخلاق پست به شمار می‌آید و اخلاق، چه زشت و چه زیبا، ملازم و همراه انسان است، حضرت امام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام، طمع را به لباس زیر و چسبان به بدن تشبیه فرموده‌اند. 💠✍استاد حجت‌الاسلام لشنی زند💠 🔷🔶🍃🌺🍃🔶🔷 💠🕊با ما #نهج_البلاغه ای شوید 😊 ♡═@Nahjolbalaghehali110═♡ ╚═══๑♥️⃝⃖⸙ᬼ ᬼ⃝⃖♥️๑═══╝

💠پای درس نهج البلاغة- حکمت ۲ 🔹️قسمت دوم 🔸️موضوع: ذلّت نفس 🔅قال الامام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام: ... وَ رَضیَ بِالذّلّ مَن کَشَفَ عَن ضُرّه... ...و آن کس که از گرفتاری خود پرده برداری کند راضی به ذلت و خواری شده است... ⚠️توضیح کوتاه: سختیهای زندگی از ناحیه ی حضرت حق تعالی جهت رشد است به هر میزان که انسان در مقابل آنها صبور باشد عزیز می شود.هرکس که از گرفتاریهای خود پیش مردم شکایت کند در واقع از خداوند متعال شکایت کرده است و ⚠️نتیجه ی این شکایت، به صورت ذلت و خواری در نزد مردم به انسان بر می گردد. 💠✍استاد حجت‌الاسلام لشنی زند💠 🔷️🔶️🍃🌺🍃🔶️🔷️ 💠🕊با ما #نهج_البلاغه ای شوید 😊   ♡═@@Nahjolbalaghehali110═♡ ╚═══ ๑♥️⃝⃖⸙ᬼ ᬼ⃝⃖♥️๑ ═══╝

پیامبر اکرم (ص ) درباره مقام مادر و ارزش آن فرموده اند: دعای مادر از موانع اجابت دعا می گذرد. «مشکات الانوار:272» کسی که پای مادرش را ببوسد؛مثل این است که آستانه خانه خدا را بوسیده است. «گنجینه جواهر » کسی که قبر والدین خود را در هر جمعه زیارت کند، گناهانش بخشیده می شود و از نیکوکاران نوشته شود. «مستدرک الوسائل، ج » نسبت‏ به پدر و مادر نیکوکار باش تا پاداش تو بهشت‏ باشد ولی اگر عاق آنها شوی جهنمی خواهی بود. «اصول کافی، ج ۲، ص ۳۴۸» کسی که دستور الهی را در مورد پدر و مادر اطاعت کند، دو درب از بهشت‏ برویش باز خواهد شد، اگر فرمان خدا را در مورد یکی از آنها انجام دهد یک درب گشوده می‏ شود.«کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۶۷» بنده‏ ای که مطیع پدر و مادر و پروردگارش باشد، روز قیامت در بالاترین جایگاه است. «کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۶۷» کسی که به نیت پدر و مادرش حج انجام دهد یا بدهکاری آن ها را بپردازد، خداوند او را در روز قیامت‏ با نیکان بر می‏ انگیزد.«کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۶۸٫» آن که پدر و مادرش را خشنود کند، خدا را خشنود کرده و کسی که پدر و مادر خود را به خشم آورد، خدا را به خشم آورده است. «کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۷۰» کسی که دوست دارد عمرش طولانی و روزی اش زیاد شود، نسبت‏ به پدر و مادرش نیکی کند و صله رحم بجای آورد. «کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۷۵٫» به پدرانتان نیکی کنید تا فرزندانتان به شما نیکی کنند، از زنان مردم چشم‏ پوشی کنید تا دیگران نسبت‏ به زن های شما چشم‏ پوشی کنند. «کنز العمال، ج ۱۶، ص ۴۶۶٫» نگاه محبت‏ آمیز فرزند به پدر و مادرش عبادت است.«بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۸۰٫» @Nahjolbalaghehali110

#یا_ابا_عبداللہ_ع🌷 باتو اے #حضرٺ_آقا بہ خدا خوشبختم 🔸با توأم، با تو و بےچون و چرا خوشبختم عشق یعنے بخورم حسرٺ #شش_گوشہ فقط 🔸باهمین آرزوے ڪرب وبلا خوشبختم #اللهم_ارزقنا_ڪربلا❤️ #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله🌷 #شب_جمعه✨🌙 @Nahjolbalaghehali110

🌹 #السلام‌علیڪ_یا_اباعبدالله🍃 ما را #خرید از کَرمش سَر به سَر، حسین راهِ نجاتِ ماست همین گریه بر، حسین زهرا رسید #کرب_وبلا زار میزنیم شبهایِ جمعه نالهٔ ما مستَمَر، حسین #شب_جمعه ✨ #شب_زیارتے_ارباب @Nahjolbalaghehali110