•●❥  ❥●• #قسمت_آخر افسوس.. افسوس که فرصت ها رو از دست داده بودم.. نه تنها فرصت برای به موقع مادر شدن رو از دست داده بودم بلکه دچار خطا شده بودم و دیگه هیچ جایی تو دل کیوان نداشتم..! برای آخرین بار رفتم سراغ کیوان... باهاش حرف زدم.. گفتم منو ببخش! اینهمه گناه میکنیم خدا ما رو میبخشه و به رومون نمیاره... حالا من فقط یکبار خطا کردم! نمیگم خطام کوچیک بوده نه..!! اما قول دادم که تکرارش نکنم...همون یه بارم باور کن هیچ حسی از جانب من در کار نبود.. ببخش کیوان..! دلم تنگ شده برا صدات.. دلم تنگ شده برا شنیدم اسمم از روی لبات.. دلم تنگ شده برای جان گفتنات.. دلم برات تنگ شده کیوان.. تروخدا ببخش.. کیوان سکوت کرد و لام تا کام حرفی نزد دیگه طاقت این بی محلی و سکوت رو نداشتم گفتم پس حالا که نمیبخشی طلاقم بده من دیگه این وضع رو نمیتونم تحمل کنم.. گفت طلاق میخوای؟! باشه...فردا میرم دادگاه تقاضای طلاق میدم فقط تا روز جدایی حق نداری به کسی چیزی بگی.. خیره شدم به گلای قالی...اشک از چشمام سرازیر شد و گفتم باشه! نمیدونستم چی توی سرش میگذره! میخواست منو بترسونه یا جدی جدی دیگه میخواست طلاق بده!!! بالاخره تقاضای طلاق داد.. یه پامون تو دادگاه بود و یه پامون تو خونه... از ترس اون به هیچکس چیزی نگفتم بالاخره روز موعود فرا رسید.. لباسامو توی چمدون آماده کرده بودم که بعد محضر برگردم بردارم و برم خونه پدری.. رفتیم محضر.. بزور دو تا شاهد پیدا کردیم نشستیم تا نوبتمون بشه دل توی دلم نبود.. رنگ به رخ نداشتم!! همش با خودم میگفتم کاشکی همه چی یه خواب باشه... و از خواب بیدار بشم.. اما خوابی وجود نداشت بعد یکسال تاوان گندی رو که زده بودم باید پس میدادم و آبروم جلوی خانواده ها میرفت.. اسممونو صدا زدن،رفتیم تو.. نشستیم روی صندلی کنار هم.. اول اسم منو صدا زدن چشمهام بارونی شد و روی گونه ها غلتید؛دستام میلرزید.. به هر جون کندن که بود امضاء کردم و برگشتم سر جام نشستم... حس خفگی بهم دست داده بود..دلم مرگ میخواست! چه راحت زندگیمو باخته بودم.. چه راحت از کسی که دوسش داشتم جدا شدم.. همش با خودم میگفتم خدایا من که بهت قول دادم.. من که به عهدم وفا کردم...پس چرا کمکم نکردی...چرا به دل کیوان نداختی منو ببخشه.. پس کو رحمانیتت..کو بزرگیت..پس کجایی خداااا...صدای دل شکستم رو چرا نشنیدی خدا..!!! نوبت کیوان شد.. رفت که امضا بزنه.. لرزش دستاشو حس میکردم خودکارو گرفت دستش،برد سمت دفتر..! یه نگاه به من.. یه نگاه به دفتر.. یه دفعه خودکار رو گذاشت روی میز... ازش پرسیدن _چی شد؟! امضا کنید لطفا! +نمیتونم.. _مگه شما نمیخواستی همسرتو طلاق بدی؟ +چرا.. _خب پس امضا کن دیگه برادر من! +نمیتونم..! _چرا آقای محترم؟ +چون دوسش دارم.. زل زد تو چشمام و گفت: وقتی خدا گفته "باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت پرستی باز آ که این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار گر توبه شکستی باز آ " پس من چه کارم.. می بخشمش.. پایان #دایرکتی_ها

بسم رب الشهدا والصدیقین🙂 #آسمان_نزدیک_تر #قسمت_آخر #نویسنده_گمنام ••از زبان مائده•• ••یک روز بعد•• بلاخره ۱۲ ساعت انتظارم به سر رسید و بعد از چند هفته برگشت... با کلی خواهش و اصرار و.. گذاشتن فقط پنج دقیقه تنها ببینمش.. سعی میکردم جلوی بقیه محکم وایستم جوری که خودش میخواست.. آروم رفتم سمتش.. همین که نگاهم بهش خورد کل بدنم یخ کرد همونجا نشستم و خیره نگاهش میکردم نمیدونم چقدر گذشت که آروم بلند شدم و رفتم کنارش.. با صدای لرزون و آرومی گفتم +..محمد؟چرا اینطوری شدی.. نمیگی میترسم!محمد.. خیلی دیر کردی.. قرار بود زود برگردی.. محمد.. اسم آقا پسرتو به نیت امیرالمونین،با اجازت میذارم علی.. محمد.. قول میدی همیشه به خوابم بیای؟ قول میدی؟ انگشت کوچیکشو گرفتم و دور انگشت خودم قفل کردم.. +قول دادیا! آروم خم شدم و چشمای نیمه بازش رو نگاه کردم.. یهو همه خاطره هام باهاش از روز اولی که دیدمش تا آخرین خدافظیش جلو چشمم اومد.. لیوان آبی کنارم بود.. برداشتم و کمی ازش خوردم که صدا زدن سریع باید ببرنش.. به سختی ازش دل کندم و بلند شدم رفتم.... با مقاومتی که موقع تدفینش داشتم خودمم تعجب کرده بودم..فقط خیره نگاهشون میکردم یهو چشمم به عکسی که با لباس پاسداری گرفته بود و بالای مزارش گذاشته بودن خورد.. قطره اشکی افتاد روی دستم که سریع پاکش کردم.. چون خیلی شلوغ بود و همه تو حال خودشون بودن.. نگاهی به پیکرش انداختم که داشتن میذاشتن زمین، لبخندی زدم و آروم گفتم +قول دادیااا نگاهی به راضیه خانم کردم.. اونم فقط نگاهش میکرد و مامانم کنارش بود.. مرتضی رو دیدم که برخلاف همیشه موهاش ریخته بود جلوی پیشونیش و داخل قبر داشت چیزی میذاشت.. مونا هم گفت تحمل نداره ببینه نیومد زینب هم هر از گاهی میومد سمتم و حالم رو میپرسید همین که کارای تدفین تموم شد اذان ظهر رو گفتن.. از قبل وضو داشتم و بی توجه به اطراف رفتم توی نمازخونه پیامی به زینب زدم که میمونم مهری برداشتم و نمازمو خوندم.. بعد خوندن نمازم یه تیکه کاغذ و خودکار از توی کیفم برداشتم و با لبخندی شروع کردم به نوشتن: مسیرِ نگاهت، من را از تمام دل بستگے ها؎ دنیایےام دور مےکند و مهتاب لبخندت مرا به آسمان، نزدیڪ تر... #پایان_رمان 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org

#قصــہ‌_دلبــرے #قسمت_آخر صدای « این گل پرپر از کجا آمده » نزدیک تر می شد ... سعی کردم احساساتم را کنترل کنم . می خواستم واقعا آن اشکی که داخل قبر میریزم ، اشک بر روضه امام حسین علیه السلام باشد نه اشک از دست دادن محمدحسین! هرچه روضه به ذهنم می رسید ، می خواندم و گریه می کردم .. دست و پاهایم کرخت شده بود و نمی توانستم تکان بخورم 😭 یاد روز خواستگاری افتادم که پاهایم خواب رفته بود و به من می گفت : « شما زودتر برو بیرون! » نگاهی به قبر انداختم ، باید میرفتم . فقط صداهای درهم و برهمی می شنیدم که از من می خواستند بروم بالا اما نمی توانستم .. تازه داشت گرم میشد ، دایی ام آمد و به زور من را برد بیرون!😭 مو به مو همه وصیت هایش را انجام داده بودم .. درست مثل همان بازی ها. سخت بود در آن همه شلوغی و گریه زاری با کسی صحبت کنم .. اقایی رفت پایین قبر .. در تابوت را باز کردند . وداع برایم سخت بود ، ولی دل کندن سخت تر😭😭 چشم هایش کامل بسته نمیشد .‌ می بستند ، دوباره باز می شد! وقتی بدن را فرستادند در سراشیبی قبر ، پاهایم بی حس شد. کنار قبر زانو زدم ، همه جانم را آوردم در دهانم که به آن آقا حالی کنم که با او کار دارم ... از داخل کیفم لباس مشکی اش را بیرون آوردم ، همان که محرم ها می پوشید . چفیه مشکی هم بود . صدایم می لرزید ، به آن آقا گفتم : « این لباس و این چفیه رو قشنگ بکشید روی بدنش! » خدا خیرش بدهد ، در آن قیامت ، با وسواس پیراهن را کشید روی تنش وچفیه را انداخت دور گردنش... فقط مانده بود یک کار دیگر .. به آن آقا گفتم : « شهید می خواست براش سينه بزنم . شما میتونید ؟ » بغضش ترکید . دست و پایش را گم کرده بود ، نمی توانست حرف بزند . چند دفعه زد روی سینه اش ... بهش گفتم : « نوحه هم بخونید!» برگشت نگاهم کرد ، صورتش خیس خیس بود .. نمیدانم اشک بود یا آب باران . پرسید : « چی بخونم؟! » گفتم : « هرچی به زبونتون اومد!» گفت : « خودت بگو!» نفسم بالا نمی آمد . انگار یکی دست انداخته بود و گلویم را فشار میداد😣 خیلی زور زدم تا نفس عمیق بکشم ، گفتم : « از حرم تا قتلگه زینب صدامیزد حسین / دست و پا میزد حسین زينب صدا میزد حسین!» سینه میزد برای محمد حسین و شانه هایش تکان می خورد . برگشت . با اشاره به من فهماند که: « همه را انجام دادم ! » خیالم راحت شد که پیش پای ارباب ، تازه سینه زده بود ..😭😭 #به_پایان_آمد_این_دفتر_حکایت_همچنان_باقیست 𝐣𝐨𝐢𝐧🤍⤦ @Namira_org