هو غزل عرفانی بی‌نقطه برای حضرت ولیّ عصر روحی‌فداه کرده مرا اهل درد ولولۀ روی او/آمده دام دلم سلسلۀ موی او روی دلارای او مِهر و مدار دلم/هر سحر آواره‌ام در هوس روی او مرهم آلام دل کی دهدم کام دل/موسِم اِحرام دل آمده در کوی او واله او مهر و ماه، حال مرا او گواه/عود رود در سه‌گاه در حرم موی او دل سرِ سودا رود، در ره او در رصد/سوی سُها می‌رسد لَمعه و سوسوی او مهر و عطا می‌دهد، درد و دوا می‌دهد/عالَم و آدم همه سائل داروی او مُلهِم و مولای ما، لؤلوی لالای ما/هم دل ما گَرد او هم سر ما گوی او محرم اسرار ما، لولی و دلدار ما/همدم اسحار ما عکس مه روی او در هوس وصل او می‌رود احوال عمر/در سر ما های او در دل ما هوی او هادمِ سرمای دی، عطر گل روی وی/دعویِ کسری و کِی، سامری کوی او سورۀ گل می‌رسد دورۀ مُل می‌رسد/مصلح کُل می‌رسد، روی همه سوی او هادی کلّ اُمم حامل لوح و عَلَم/سوی حِرا در رَسَم می‌رود آهوی او شاعر: محمدتقی عارفیان پی‌نوشت: ارزش‌های انسانی به طور کلی تحت #یک_عنوان خلاصه می‌شود که خود آن شعبی پیدا می‌کند... و آن عنوانی است که هم در اصطلاح #عرفای خود ما و هم در اصطلاح علمای جدید آمده است و بلکه قبل از آنکه در اصطلاح عرفا بیاید، در متون اسلامی آمده است... و آن این است که اصلا می‌شود گفت "معیار اصلی انسانیت"، درد داشتن و صاحب درد بودن است. انسان کامل، علامه‌شهید‌مطهری، ص ۵۹. #یاد_غریبترین_امام #انسان_شناسی #ارزش_درد #خزان 📜«مِعراجِ العُقُول»🕯 https://eitaa.com/NOOR_255