دقت کنیم...🤚 🔵سکانس اول تا به امروز صحبت های حجت الاسلام رئیسی و آقای جلیلی را از رسانه ملی شنیده و خیلی از دلسوزان کشور از اینکه چنین افراد دانا، مومن و وفادار به خط امام و انقلاب و رهبری برای بدست گرفتن سکان کشور نامزد شدند؛ به خود بالیدند. الحق روشنگرانه و فنی به مشکلات و راه حلها اشاره نمودند. به این فکر میکردم چه میشد همه عزیزان کاندیدا؛ در همه انتخابات، بجای حاشیه سازی و استفاده ناصواب از روشهای بعضا تخریب غربی؛ از خودشان و از برنامه شان دفاع نموده تا امت بزرگوار ایرانی با خیال راحت و به دور از فضای هیجانی کاذب یکی از این بزرگواران را انتخاب نماید؟ چه میشد همه به این فضا احترام گذاشته و بجای پرداختن به امور سطحی روبنایی بی ارزش؛سعی کنند به زیربنا و عمق پرداخته تا مردم خوب کشورمان از بین خوبان، خوبترین را انتخاب کنند؟ براستی؛اگر جلسه مناظره و گفتگو تبدیل به صحنه تهمت و افتراو کذب علیه رقیب شود؛ فرصتی برای فهم مشکلات و راهکارهایی که ارائه میدهند؛بدست خواهد امد؟ 🔵سکانس دوم وقتی به روزهای پر التهاب انتخاب ریاست جمهوری چند سال قبل فکر میکنم؛صحنه هایی بسیار سطحی و عوامانه از جلو چشم عبور میکند که خاطره هر سوژه و موضوعی درد آور است. ملامت کردن درست نیست اما هموطنان به یاد دارند با چه حرفها و چه وعده و شعاری از ما رای گرفتند؟ انصافا؛مشکل ایران عزیز، شادی و کنسرت و..بود؟ هرچند؛شادی و غم جزء لاینفک روح و روان آدمیزاد بوده. "آنرا که که به دل نیست غمی؛شادی نیست" را شنیده اید؟ آدمیزاد؛وقتی به دام سختی روزگار میافتد؛اگر جرقه نوید و امید ببیند؛ انگار دنیا را به او داده اند!. آنکه همیشه در شادی و خوشی باشد؛ لبخندش انرژی زا و روحیه بخش نیست و زندگی یکنواخت و کسل کننده میشود. 🔵سکانس سوم زمانی که مرد یا نان آور خانواده،جیبش پول داشت ؛شادی از پنجره میاید. بدون هیچ پیش درآمدی؛شادی وارد چنین خانه ای خواهد شد. خدا نکند نان آور خانواده شرمنده سفره خالی نزد بچه ها و اهل منزل گردد.. شادی از همان درب و پنجره خواهد رفت.. ⭕️چه شد که چند سال قبل؛اکثرا اسیر شعارهای کلیشه ای شادی و کنسرت شدیم؟ در حالی که اقتصاد ناهمگون، جامعه را آزار میداد؛برخی تصنعی، دنبال تحمیل شادی کاذب بوده تا چنین القا کنند ما نیاز به شادی داریم؛لیکن جبهه رقیب اجازه شاد بودن را نمیدهد! ناجوانمردانه جامعه را به سمتی کشیده که چون سراب، گول زننده بود. کسانی پرچم دفاع از شادی را بدست گرفتند که خود غمی نداشتند! در برابر کسانی ادای دفاع از شاد بودن را نقش بازی کردند؛که دردشان بیکاری بود و نداری... عجیب این بود؛خود دردمندهم مسخ کلیشه هایی شد که صدای درون او نبود! ⭕️جوانی که باید کار پیدا نموده و تشکیل خانه و خانواده دهد؛ در بزمی پایکوبی نمود که ربطی به خواست و مسیرش نداشت! از خودش نپرسید:اگر کار پیدا کند و جیبش پول داشته باشد؛ازدواج میکند وبدون سمفونی و ساز؛ شادی، قبل از خودش، وارد خانه اش شده و همه لذت میبرند. اگر احیانا عزیزی دلسوزانه یاد آور شده و راه از نیم راه را نشان میداد با پرخاش میگفت: شما جلوی شادی ما را گرفته اید!!! 🔵سکانس چهارم یاد آوری صحنه و حرفها و وعده ها؛شاید برای عده ای ملال آور باشد اما خدا میداند نیت، ملامت و طعنه نیست بلکه مرور روزگاری است که همه ما را عقب برد.. تنها آن عزیز، ضرر نکرد؛ که رقیب کمپین انتخاباتی اش هم پا به پایش سوخت.. اکنون سالها از صحنه های مصنوعی میگذرد و دوباره باید انتخاب کنیم. جالب است! همان کسانی که هشت سال قبل ملت را به بزم رقص بهبود اقتصادی کشاند؛ اینبار میگوید: وقتی فایده ندارد؛چرا باید مشارکت نمود و رای داد؟ این حرف را کسی میزند که هشت سال قبل با وعده شادی و بهبود معیشت، او را مسخ باند و جناحش نمود تا اقتصاد را از کف دانس و با صدای آواز و خوشی درست کند! حافظه ملت؛ یاری نموده و طرف حسابش را از لابلای هزاران سایت و کانال و شبکه بخوبی شناسایی و پیدا میکند! عامل هشت سال عقب ماندگی را نمیشناسد؟! دوباره همان چهره و کانال و سایت سراغش آمده تا نسخه رای ندادن و عدم مشارکت را به او بدهد! دلیل رای ندادن را بی توجهی دولتمردانی میداند که خودش سفارش انتخابشان را نمود! جالب نیست؟ #خوددانید_هموطن #مشارکت_در_سرنوشت