•• . به زندان می‌برد زنجیر گیسویت اسیران را و چشمانت به‌هم‌زد خشکیِ قانون زندان را چـه زیبا می‌تکـانی دامنـت را باز با عشــوه! به دنبالت کشاندی خاطر مردی غزلخوان را زمستان بعــد تو پیراهنی از برف می‌پوشد و لب هایت تداعــی می‌کند چایی گیلان را دل ناقــابلی دارم بـه پـای عشــق مـی‌ریزم تب آیینـه و نـان را، همـه پیـدا و پنهــان را نسیمی گیسوانت را تکان‌داد و سپس‌دیدم فـرو پاشیدن شیرازه‌‌ی انسـان و شیطان را لـب ایوان بـرای دیـدنت هـر صبــح می‌آیم به پایت می‌تکانم قــالی ایـــوان و باران را تویی بانـوی دریاهــا! که از امواج موهایت به دریا می‌دهی آرامش آغوش طــوفان را مــرا با بغـض‌هــایم باز هـم تنهـا رها کردی نمی‌دانم نشــان کوچه‌‌های گیج تهـــران را #فرزاد_فتحی . •••