#قصه_شب 💠 قرقره‌ی مادربزرگ 🔻موضوع: اعتماد به بزرگترها در مواقعی که مشکل پیش میاد 🎼 با صدای بانو مریم نشیبا @Nadebun

🔻روضه #امام_حسین(ع) 👤استاد #پناهیان @Nadebun

#مولای‌من 🍁وقت است که از چهره‌ی خود پرده‌گشایی «تا با تو بگویم غم شب های جدایی» 🍁اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران «چون عودم و از سوختنم نیست رهایی» 🍁ای پرسشِ بی پاسخِ هر جمعه ی عشّاق آقا تو کجایی؟ تو کجایی؟ تو کجایی؟ @Nadebun

🍃فرمانده مهربان اجازه بده باز هم به حرّ فکر کنم، به این که از وقتی به لشکر حسین آمد تا وقتی که به آسمان پر کشید، ساعتی بیش نگذشت و خدا به همین اندازه از عمرش به قدری برکت داد که روزگارها آمده و رفته و عالمی پای درس همین لحظه‌های کوتاه عمر حرّ نشسته‌اند. به حرّ که فکر می‌کنم، دلم پر از امید می‌شود و با خودم می‌گویم اگر حسین، حرّ را قبول نمی‌کرد، تا قیامت چگونه کسی چون او می‌توانست سوسوی امیدش را روشن نگه دارد که روزی اگر توبه‌کنان به سوی سپاه تو آمد، او را می‌پذیری؟ آقا! ما به حرّ مدیونیم که نگذاشت آرزوی شهادت در رکاب تو برایمان دست نایافتنی شود و مدیون‌تریم به جد غریبت حسین که توبۀ حرّ را قبول کرد و ما را امیدوار نگه داشت و چشم امیدمان به کرم توست که ما را اگر توبه کنیم، از سپاهت نمی‌رانی. @Nadebun

🔖منبر کوتاه 🔖 🎥#تصویری 🔅بعضیا نمازشون بو دنیا میده... بعضیا کاسبی‌شون بو خدا میده 🔰#استاد_عالی @Nadebun

🌺نشریه نادبون شماره ۶۰۲ @Nadebun

🌹دعای ندبه شهرستان سمنان @Nadebun

✅آیت الله حائری شیرازی اشک و لبخند گاهی گناه انسان با #اشک آمرزیده می‌شود، گاهی هم با #لبخند. بعضی‌ها می‌توانند با یک تبسّم، خودشان را پاک کنند؛ امّا از کج‌سلیقگی این کار را نمی‌کنند! نمی‌دانند خالق گریه، خالق خنده هم هست! «وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكَىٰ». گاهی خدا یک لبخند را، به قیمت اشک می‌خرد. مثلاً برادر خود را در آغوش بگیر و لبخندی بزن تا گناهانت پاک شوند! مردم هم نگاه می‌کنند و می‌گویند دین‌ اینها، دین نشاط هم هست. @Nadebun

#قصه_شب 💠 مورچه ریزه میزه 🔻موضوع: مهربونی و خوش زبونی 🎼 با صدای بانو مریم نشیبا @Nadebun

#بخواهیم‌آمدنش‌را 🍂گفتند که عاشقی جگر می خواهد جان برکف و مشتاق خطر می خواهد... 🍂هرچند صف مدعیان بسیار است او سیصد و سیزده نفر می خواهد... #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج‌ @Nadebun

✍امام حسین (علیه السلام ) فرمودند: اى بندگان خدا! اگر حتّى همين دنيا ، پايانِ ميدانِ مسابقه ى زندگى و منزل نهايى شما مى بود، باز سزا بود كه انسان در آن به كار بپردازد تا اندوه او را بزُدايد و او را از دنيا كنار بكشانَد و به كوشش خود در رهايى جويى از جهان بيفزايد، چه رسد به اين كه آدمى پس از اين جهان، در گرو دستاورد خويش است و او را به حسابرسى باز مى دارند 📚تحف العقول / ص ۲۳۹ @Nadebun