ناحِله

حاج مهدی چه قشنگ می‌گفت :

ناحِله

در گوشه خرابه،کنار فرشته‌ها با ناخنی شکسته،ز پا خار می‌کشد

ناحِله

اینجا‌جایِ‌رقیه‌آوردن‌نیست

ناحِله

بیابان هم که باشی

ناحِله

با‌تو‌رفاقتم‌همیشه‌سوده‌ با‌توعه‌که‌میشه‌خیالم‌آسوده

ناحِله

دست‏هایت کوچک بودند برای به آغوش کشیدن صبر و سختی.