🍃اعتدال در پرداختن به امور خانواده‏ 🌺 وَ قَالَ عليه‌السلام لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ لاَ تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغُلِكَ بِأَهْلِكَ وَ وَلَدِكَ فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُكَ وَ وَلَدُكَ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ لاَ يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ وَ إِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اَللَّهِ فَمَا هَمُّكَ وَ شُغُلُكَ بِأَعْدَاءِ اَللَّهِ 🍀و درود خدا بر او، فرمود: (به برخى از ياران خود فرمود) بيشترين اوقات زندگى را به زن و فرزندت اختصاص مده، زيرا اگر زن و فرزندت از دوستان خدا باشند خدا آنها را تباه نخواهد كرد، و اگر دشمنان خدايند، چرا غم دشمنان خدا را مى‌خورى. #حکمت_352 🔶 @Nahj_Et

عالم شدن تنها مشکلی را حل نمی کند / اگر می خواهید بهشتی شوید باید علم را به عقل عملی گره بزنید 🔹 پایگاه اطلاع رسانی اسراء: جلسه درس اخلاق هفتگی آیت الله العظمی جوادی آملی این هفته در محل مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار گردید. آیت الله العظمی جوادی آملی در این جلسه، به شرح #حکمت_119 نهج البلاغه پرداختند. ایشان بیان داشتند: وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در این کلمه حکیمانه فرمود: «مَثَلُ الدُّنْیا كَمَثَلِ الْحَیةِ، لَینٌ مَسُّهَا وَ السَّمُّ النَّاقِعُ فِی جَوْفِهَا؛ یهْوِی إِلَیهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ، وَ یحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ» انسان در زندگی یک دشمن درونی دارد که همان هوای نفس اوست و این را وجود پیامبر فرمود: «أعدى عَدوِّكَ نَفسُكَ الَّتی بَینَ جَنبَیكَ» و یک دشمن بیرونی دارد که همین ابزار دنیوی و زرق و برق دنیاست. 🔹خداوند در قرآن دنیا را مذمت کرده است، دنیایی که من و ماست، دنیایی که مقام و خودبینی و غرور هست و من برترم در آن وجود دارد مورد مذمت قرار گرفته است: «اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَینَكُمْ وَ تَكاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ...» و این دشمن زگهواره تا گور از کودکی تا بزرگسالی با ما هست و اگر با ما نبود که خطرش را ذکر نمی کرد؛ لذا در طول زندگی باید انسان از این دنیا بر حذر باشد. 🔹 جهل گاهی در مقابل علم است که قرآن کریم و روایات اهل بیت عصمت و طهارت به توده مردم می گویند عالم بشوید و «طلب العلم فریضة» که این هر چند کمال است اما مشکل را به تنهایی حل نمی کند، و گاهی جهل در مقابل عقل است، لذاست که به علما گفته اند عاقل بشوید، سرّش این است که انسان تنها اندیشه نیست، انسان با «اندیشه» و «انگیزه» زندگی می کند و این دو کاملا از هم جداست،.... اما بخواهد عقیده پیدا کند و بهشتی شود و از تکاثر برهد و به کوثر برسد، یک عقلی می خواهد که با دست آن، علم و اندیشه عقل نظری را به عقل عملی گره بزند! 🔹 ... اگر ما این مشکلات را نداشته باشیم، دیگر آن وقت تقصیر را به دین و قرآن و روایات مرتبط نمی کنیم بلکه می فهمیم که همه اینها نور و طیب و طاهر هستند و این ما هستیم که باید این مشکلات را بر طرف کنیم که در این صورت هیچ حادثه ای برای ما پیش نمی آید؛ لذا فرمود که عقلا می فهمند که دنیا ظاهرش زیبا هست ولی درونش سم مهلک است. مطالعه کامل: https://news.esra.ir/fa/w/2001754 #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1402/08/11 🔶 @Nahj_Et

💠وَ قَالَ علیه السلام العَینُ وِکَاءُ السّهِ قال الرضی و هذه من الاستعارات العجیبة کأنه یشبه السه بالوعاء والعین بالوکاء فإذاأطلق الوکاء لم ینضبط الوعاء و هذاالقول فی الأشهر الأظهر من کلام النبی صلی الله علیه و آله و قدرواه قوم لأمیر المؤمنین علیه السلام وذکر ذلک المبرد فی کتاب المقتضب فی باب اللفظ بالحروف و قدتکلمنا علی هذه الاستعارة فی کتابنا الموسوم بمجازات الآثار النبویة 💠(چشم، بند نشستنگاه است). سیدرضی می گوید: این سخن از استعاره های عجیب است گویا مقعد را به مشکی تشبیه کرده است و چشم را به بند مشک، چون بند باز شود، مشک به حال خود نمی ماند و مشهور آن است که این سخن از پیامبر (صلی الله علیه و آله) است، ولی گروهی از امیرالمومنین روایت کرده اند. مبرد این سخن را در کتاب المقتضب در باب: (اللفظ بالحروف) بیان کرده است، و ما در کتاب خود به نام: (مجازات الاثار النبویه) درباره ی این استعاره گفتگو کرده ایم. امام (علیه السلام) کلمه ی وکاء را که به معنی بند مشک است استعاره برای چشم آورده است به خاطر آن که انسان در وقت بیداری خویشتنداری می کند که مبادا بادی و چیزی از او بیرون آید کما این که بند مشک، آنچه را که بسته اند نگاه می دارد، و از این رو تشبیه نشیمنگاه به ظرفی همچون مشک است. و دنباله ی حدیث از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) است: هرگاه چشمها به خواب روند بند رها شود. 📙شرح#حکمت_466 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص470 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et

صلوات خاصه امیرالمؤمنین:❤️ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ... 🔶 @Nahj_Et

🕊💐 یاری خدا 💐🕊 🌷 امام على (علیه السلام) : 🌾🌼 چشمان خود را هنگام شب بیدار نگه دارید و شکم هاى خود را لاغر کنید و دارایی هاى خویش را انفاق کنید و از هزینه کردن اموال خود در راه خودسازی بخل نورزید؛ زیرا خداوند فرمود: خدا را یارى کنید شما را یارى مى کند و گام هاى شما را استوار مى دارد. 📚 نهج البلاغه، #خطبه_183 🔶 @Nahj_Et

🔸غم وشادی🔸 👈بخشی از #نامه_66 نهج‌البلاغه 🔶 @Nahj_Et

🔺در بند ذلت 🌹امیرالمومنین علیه السلام : 🔸الطَّامِعُ في وَثَاقِ الذُّلِّ 🔹 طـمــع کار در بـنـد ذلـت گرفتار است. نهج البلاغه #حکمت_226 🔶 @Nahj_Et

💠 نهج‌البلاغه کتاب هدایت مغزها 🔹اميرالمؤمنين عليه‌السلام در نهج‌البلاغه درباره‌ى توحيد، نبوت، امامت، قيامت و معاد و قدرت خدا و مسايل اعتقادى بحثهاى مفصلى كرده اند كه اگر انديشمندان فقط به ترجمه‌ى درست و توضيح مختصر همين مطالب بپردازند، حقايق بسيارى از ايدئولوژى اسلام در اختيار ذهن و دل شنوندگان و خوانندگان قرار خواهد گرفت. على عليه‌السلام در اين خطبه‌ها به فكر آن است كه مغزها را بسازد و هدايت كند. کتاب گفتارى درباره حكومت علوى ص۱۱ ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🔶 @Nahj_Et

❄️وَ انْقَادَتْ لَهُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ بِأَزِمَّتِهَا، وَ قَذَفَتْ إِلَيْهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ مَقَالِيدَهَا، وَ سَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ الْأَشْجَارُ النَّاضِرَةُ، وَ قَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا النِّيرَانَ الْمُضِيئَةَ، وَ آتَتْ أُكُلَهَا بِكَلِمَاتِهِ الثِّمَارُ الْيَانِعَةُ. 🌖دنیا و آخرت اطاعت او کردند و آسمان ها و زمین ها کلیدهای (وجود و جریان) خود را به او سپردند. و درختان سرسبز و باطراوات هر صبحگاه و شامگاه به او سجده کردند. و از شاخه های سبز خود آتشهای سرخ برافروختند و میوه های رسیده با مشیتها و اوامر او آماده خورده شدن گشتند. 📘#خطبه_133 🔶 @Nahj_Et

🌹امیرالمومنین علیه السلام : 🔻بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ ◾️بدترين توشه براى آخرت ستم بر بندگان (خدا) است. نهج البلاغه #حکمت_221 ✍ دنیا سرایى است که همگان از آن براى رفتن به سوى آخرت توشه بر مى دارند و هر کسى به فراخور حال و اعمال خود توشه اى تهیه مى بیند.بهترین توشه ها تقواست «وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى(بقره، آیه ۱۹۷) وبدترین توشه ظلم به بندگان خداست. بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ 🔸زیرا گناهانى که جنبه معصیت الله دارد و یا ظلم بر خویشتن است با توبه آمرزیده مى شود و حتى بدون توبه امید عفو الهى و شفاعت درباره آن وجود دارد. البته این به معنای بی اهمیت بودن گناهان نیست گناه همیشه مذموم است ونباید انجام داد. 🔹ولى آنجا که پاى ظلم بر دیگران به میدان مى آید نه با آب توبه شسته مى شود و نه با عنایت شفاعت و جز با رضایت صاحب حق نجات از عواقب آن ممکن نیست و در آخرت هم کسی راضی به بخشش نخواهد بود به همین دلیل امام علیه السلام آن را بدترین زاد و توشه قیامت شمرده است. 🔸 زاد و توشه چیزى است که در راه سفر و به هنگام رسیدن به مقصد به انسان کمک مى کند و به یقین ظلم چنین موقعیتى را ندارد، بنابراین انتخاب این لفظ در اینجا نوعى کنایه بلیغ است، درست مانند این است که انسان در سفرهاى دنیا به جاى حمل مواد غذایى مشتى از سموم با خود ببرد به او مى گوییم بدترین توشه آن است که به جاى غذا سموم با خود حمل کنى.  🔹امام باقر علیه السلام فرمود : هنگامى که رحلت پدرم على بن الحسین فرا رسید مرا به سینه خود چسبانید، سپس فرمود: «فرزندم من تو را به چیزى وصیت مى کنم که پدرم در آستانه شهادت مرا به آن توصیه کرد و گفت این چیزى است که پدرش امیرالمومنین علیه السلام به آن حضرت توصیه کرده است فرمود: «یا بُنَىَّ إیّاکَ وَظُلْمَ مَنْ لایَجِدُ عَلَیْکَ ناصِراً إلاّ اللهُ; از ستم کردن بر کسى که هیچ یار و یاورى جز خدا ندارد بترس.(کافی ج ۲ ص ۳۳۲) ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🔶 @Nahj_Et

🌷 اميرالمؤمنين علی (ع): در آنجا كه بايد سخن گفت ، خاموشى سودى ندارد و آنجا كه بايد خاموش ماند سخن گفتن خيرى نخواهد داشت. 📚 نهج البلاغه،#حكمت_471 🔶 @Nahj_Et

📙 توصیف اصحاب راستین پیامبر صلی الله علیه واله والسلم 📌 نهج‌البلاغه/ #خطبه_121/ قسمت7 🎤صوتی استاد مفسردکتر#محمدعلی_انصاری 🔶 @Nahj_Et

❇️ شرحی دقیق بر فراز پایانی خطبه ۱۸۷ از ابن میثم بحرانی ره ، شارح بزرگ نهج البلاغه 🔸امام علیه السلام به منظور روشن شدن راه سعادت، موقعیت خود را در میان جامعه زمانش به چراغی در تاریکی تشبیه فرموده و جمله «يَسْتَضِيءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا» اشاره به وجه شبه می باشد، به این بیان که طالبان هدایت از او و پیروان واقعیش، از روشنایی علم و راهنمایی آن حضرت کسب نور می کنند، و به راه رشد و حقیقت واصل می شوند، همان طور که رونده در تاریکی به وسیله چراغ راه خود را می بیند، و لازمه این همانندی، آن است که امام علیه السلام #وضع_مردم_زمان_خود_را_به_تاریکی تشبیه فرموده، و چنان وانمود ساخته است که اگر او، در میان آنان نباشد تمامشان مقهور و شکست خورده خواهند بود. 🔹بعد از آن که با تشبیه وجود خود به چراغ نورانی، فضیلت خویش را روشن فرمود، از آنان می خواهد که به سخنانش گوش فرا دهند، و دل ها را برای فهمیدن نصایح و اندرزهایش آماده سازند، چنان که هر گوینده ای، از مخاطب های خود چنین انتظاری دارد. 🔸اثبات گوش برای دلها، از باب استعاره است به این بیان: علم و آگاهی را که دل نسبت به گفته ها دارد تشبیه به گوش فرموده که آن نیز سخنان را می شنود، و سپس از آنان خواسته است که #دلها_را_آماده_سازند، نه گوشهای جسمانی را چرا که حرفها بر دل می نشیند نه بر گوشهای مادّی و محسوس، آری دل است که آمادگی و توجهش به اندیشیدن در گفته های مسموع، سبب حصول درک، علم و فهم می باشد.۱ ✍ اکنون نیز جامعه بشریت در ظلمت وتاریکی توهّمات ،تاریکی منیّتها و شهوتها، تاریکی جهل ها و جهالت ها ، تاریکی ایسم ها و مکتب های خودساخته و... به سر می برد وبیش از هر زمان دیگر نیازمند سخنان ارزشمند امیرالمومنین علیه السلام هست اما متاسفانه برای ترویج نهج البلاغه کم کاری ها، بی توجهی ها، کوتاهی ها و... دیده می شود. ۱. ترجمه ‏شرح ‏نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم) ج ۴ ص ۳۲۷ 🔶 @Nahj_Et

💠 #عظمت_ترویج_کنندگان_نهج_البلاغه 🌹امام حسن عسکری علیه السلام: 🌺 سجده بر غیر خدا شایسته و مورد پذیرش دین نیست.اما اگر قرار بود که کسی را جز خدا سجده کنند، به مردم فرمان می دادم، بر اشخاصی که فضایل و علوم علی بن ابی طالب علیه السلام ، وصی پیامبر را به آنها می رسانند ، سجده کنند. بحار الأنوار ج ۲۱ ص ۲۲۹ ✍ این حدیث گهربار در صدد بیان عظمت مروّجان فضائل و علوم امیرالمومنین علیه السلام می باشد. چرا که نشر فضائل وعلوم مولا، باعث محبت به مولا و تقویت ایمان فرد وجامعه و دارای ثمرات بی شمار دیگری است. 💐 نهج البلاغه شریف هم بخشی از علوم علوی را در بر دارد و هم در واقع بیان فضائل مولا است. بنابراین #ترویج_نهج_البلاغه خوانی قطعا از مصادیق این حدیث گهربار است. ‎‎‌‌‎‎‌ 🔶 @Nahj_Et

💠 ویژگی های دین اسلام 🌹امیرالمومنین علیه السلام : #اسلام ۱.حـــجّـــت و بـــرهـــان بـــرای گــویــندگــان ۲.گــــواه روشــــن بــــرای دفــــاع کـنندگـــان ۳.نــشــانــهٔ گــویــا بــرای جــویــنــدگان حــق ۴.روشــن بینی بـرای صــاحـبان عـــزم و اراده ۵.عــبــرت اســت بــرای عــبــرت گـیـرنـدگــان ۶.عامل‌نجات و رستگاری برای‌تصدیق کنندگان ۷.آرامــــش دهــــنــــدهٔ تــــکــــیــه کــنندگــان ۸. راحــــت و آســـایــــشِ تـــوکــــل کـنندگـان ۹.ســپری‌ نگه‌ دارنده‌ برای‌ استقامت‌ دارندگان ۱۰. روشـــــــــــــن تـــــــــــریـــــــــن راه هـــــا ۱۱.جــــــــادّه هــــــــایــــــــش درخــــــشــــــان ۱۲.نـــشـــانهٔ هـــای آن در بـــلند تـــرین جایگاه ۱۳.چـــراغ هـــایـــش پـــر فــــروغ و ســـوزان ۱۴.مـــيـــدان مـسابقه آن پـاكيزه بـــراى پاكان ســرانجام مسابقه هــاى آن روشن و بى پايان مسابقه دهندگان آن پيــشى گــيرنده و چـابك سوارانند. نهج البلاغه #خطبه_106 🔶 @Nahj_Et

💠🔹وَ قَالَ علیه السلام فِی کَلَامٍ لَهُ وَ وَلِیَهُم وَالٍ فَأَقَامَ وَ استَقَامَ حَتّی ضَرَبَ الدّینُ بِجِرَانِهِ 💠🔹حاکمی فرمانروای مردم شد، پس برپا داشت و پایداری کرد تا دین همچون شتر در حال آسایش سر بر زمین نهاد). نقل کرده اند که مقصود از فرمانروا، عمر بن خطاب است. و این سخن جزئی از خطبه ای طولانی است که امام (علیه السلام) در روزگار خلافت خود ایراد کرده است، و از نزدیکی و خصوصیت خود، و محرم اسرار پیامبر (صلی الله علیه و آله) بودن خود یاد کرده و می گوید: مردم مسلمان پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله) با رای خود مردی از خودشان را برگزیدند و او در عین حال که ضعیف بود ولی با پشتکاری که داشت زمام امر را بر عهده گرفت و دین را استوار ساخت. پس از او حاکمی، فرمانروای مردم شد که امر زندگی و دینی مردم را برپا داشت و با این که دو صفت کجروی و ناتوانی را داشت، سرانجام چون شتری که جلو گردن خود را بر زمین می نهد، توانست بر کار خود مستقر گردد و آنگاه سومی را جایگزین کردند که به هیچ وجه مالک نفس خود نبود، و خویشاوندانش بر او غالب شدند و او ا به سمت خواسته های خود کشاندند، چنانکه نوزاد گرسنه ی شتر به دنبال مادر می دود، و پیوسته کار بین او و مردم گاهی دور و گاهی نزدیک می شد، تا این که بر او تاختند و او را از پای درآوردند، سپس به قصد بیعت با من همچون هجوم ملخها روآوردند. خطبه طولانی است. جران: جلو گردن شتر، ضربه بجرانه، به صورت وصف مستعار، کنایه از آرامش و پابرجایی اسلام است همانطوری که شتر بر زمین می خوابد و آرام می گیرد. 📙شرح#حکمت_467 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص471 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et

🍃قَالَ علیه السلام یأَتیِ عَلَی النّاسِ زَمَانٌ عَضُوضٌ یَعَضّ المُوسِرُ فِیهِ عَلَی مَا فِی یَدَیهِ وَ لَم یُؤمَر بِذَلِکَ قَالَ اللّهُ سُبحَانَهُ وَ لا تَنسَوُا الفَضلَ بَینَکُم تَنهَدُ فِیهِ الأَشرَارُ وَ تُستَذَلّ الأَخیَارُ وَ یُبَایِعُ المُضطَرّونَ وَ قَد نَهَی رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و.... 🌹روزگاری بر مردم بیاید بسیار دشوار، که در آن زمان مالدار بر آنچه در دست دارد، سختگیر و بخیل باشد، در حالی که بر این مامور نشده. خداوند سبحان می فرماید: و لا تنسوا الفضل بینکم. یعنی احسان و فضل خدا را مابین خودتان فراموش نکنید. در آن روزگار، بدکاران گردنفرازی کنند، و نیکوکاران خوار شوند و با درماندگان معامله کنند، در حالی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از معامله با درماندگان نهی فرموده است). امام (علیه السلام) برای روزگار، نکوهشهایی نموده است: 1- کلمه ی (عضوض) را برای دنیا استعاره آورده است به اعتبار این که دنیا چون حیوان ناهموار، ناراحت کننده و گزنده است. وزن فعول در اینجا برای مبالغه است. 2- مالدار آنچه در دست دارد سخت می گیرد. کنایه از بخل وی از مال خود است، و برای درستی سخن خود: (و لم یومر بذلک)، یعنی: در حالیکه بدان مامور نشده است و به آیه ی مبارکه ی و لا تنسوا الفضل بینکم استدلال فرموده است، زیرا این آیه به استحباب صرف مازاد مال دلالت دارد، و این خود، با بخل در مال منافات دارد. 3- در آن روزگار، مقام بدان بالا می رود و نیکان خوار می گردند. 4- درماندگان، از روی جبر، با رهبران جور و ستمگران معامله کنند، و بر زشتی مطلب منع پیامبر را دلیل آورده است. #حکمت_468 🔶 @Nahj_Et

🔴#شرح_نامه_31 نهج البلاغه 🌐پس از رسیدن نعمت ها، خاشع ترین باش 🎤#استاد_محمدعلی_انصاری 🔶 @Nahj_Et

صلوات خاصه امیرالمؤمنین:❤️ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ... 🔶 @Nahj_Et

❇️ یه نکته از ائمه مهربون 🌷امیرالمؤمنین علیه‌السلام: 🔻خودت را به کارهای زیبا عادت بده که اگر به آنها عادت کنی، برایت لذت بخش می‌شوند.[1] 🔰یکی از کارهای قشنگی که می‌تونیم تو این روزها انجا بدیم، کمک کردن به هم‌کلاسی‌هامون تو درساشونه. 💥وقتی به دوستامون تو درساشون کمک کنیم، هم خودمون حس خوب و لذت‌بخشی خواهیم داشت و هم اولین منفعتش برای خودمونه؛ چون معلوماتمون محکم‌تر میشه :)) 📚[1]. شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج20، ص266، ح92. 🔶 @Nahj_Et