🔹💠امام عليه السلام در اين گفتار پرمعناى خود از توده‌هاى بى‌بند و بارى كه گاه دست به دست هم مى‌دهند و مفاسدى در جامعه ايجاد مى‌كنند، سخن مى‌گويد. حضرت در وصف اين گروه از اوباش مى‌فرمايد: «آنها كسانى هستند كه هر وقت هماهنگ شوند غالب مى‌گردند وهنگامى كه پراكنده شوند شناخته نخواهند شد»؛ (فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ: هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا، وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا) . در تعبير ديگرى گفته شده كه امام عليه السلام فرمود: «آنها كسانى هستند كه هرگاه متحد شوند زيان مى‌رسانند و هرگاه متفرق گردند سود به بار مى‌آورند»؛ (وَ قِيلَ بَلْ قال عليه السلام: هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا) . «كسى سؤال كرد: زيان آنها را به هنگام متحد شدن دانستيم، منفعت آنها به هنگام پراكنده شدن چيست؟»؛ (فَقِيلَ: قَدْ عَرَفْنَا مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ، فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ؟) . «امام فرمود: پيشه‌وران و اهل كسب (از آنها) به كارهاى خود باز مى‌گردند و مردم از كار آنها بهره‌مند مى‌شوند؛ بنّا به سراغ بنّايى مى‌رود و بافنده مشغول بافندگى مى‌شود و نانوا به پخت نان مى‌پردازد»
#حکمت_199
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
🔹💠امام عليه السلام در اين گفتار پرمعناى خود از توده‌هاى بى‌بند و بارى كه گاه دست به دست هم مى‌دهند
🔹💠(فَقَالَ: يَرْجِعُ أَصْحَابُ الْمِهَنِ إِلَى مِهْنَتِهِمْ، فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ، كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ، وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ، وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ) . «غوغاء» در لغت چنان‌كه بسيارى از واژه پژوهان گفته‌اند داراى دو معناست: نخست معناى وصفى دارد و به كسانى اطلاق مى‌شود كه جزء قشر منحط اجتماع يا به بيان ديگر از اوباش مردم‌اند. افرادى هستند كه از عقل و درايت قابل توجهى برخوردار نيستند و غالباً تحت تأثير عوامل عاطفى قرار مى‌گيرند كه به آسانى ممكن است آنها را تحريك كرد و براى مقاصد سوئى به كار گرفت؛ كسانى كه مديران فاسد و مفسد جامعه هميشه از آنها بهره مى‌برند و نمونه‌هاى روشن آن را در حكومت بنى‌اميه و بنى‌عباس مى‌توان مشاهده كرد. اين واژه مفرد است و مانند ساير اسم جمع‌ها معناى جمعى دارد. معناى ديگر «غوغاء» همان معناى مصدرى يا اسم مصدرى است كه به ايجاد جار و جنجال اطلاق مى‌شود، اين معنا در فارسى امروز ما رايج است ولى معناى اول رايج نيست
#حکمت_199
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹خطبه‌هاى امام عليه السّلام است كه به عنوان تشويق و تحريك مردم بر عمل صالح ايراد شده است. خطبه در
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار گهربار به سه نكتۀ شايان توجه اشاره مى‌كند: نخست مى‌فرمايد: «كسى كه خود را در مقام پيشوايى و امامت بر مردم قرار مى‌دهد بايد پيش از آنكه به تعليم ديگران مى‌پردازد به تعليم خويش بپردازد»؛ (مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ) . كلام امام عليه السلام در اينجا مطابق ظاهر اطلاق كلام، هم رئيس حكومت بر مردم را شامل مى‌شود و هم تمام كسانى را كه به نوعى ارشاد و هدايت مردم را بر عهده مى‌گيرند. اين جمله اشاره به يك واقعيت مسلم عقلانى است كه تا انسان خودش چيزى را نداشته باشد نمى‌تواند به ديگران اهدا كند. خشك ابرى كه بود ز آب ته كى شود منصب او آب دهى ضرب المثلى در ميان عرب است كه مى‌گويند: «چوبى كه كج است چگونه ممكن است سايۀ آن راست باشد».
#حکمت_73
🔶 @Nahj_Et
💠امام على(ع)فرمودند:
💰 طمع، (انسان را) به سرچشمه آب وارد مى كند و او را تشنه بازمى گرداند و ضامنى است كه هرگز وفا نمى كند و بسيار مى شود كه نوشنده آب پيش از آنكه سيراب شود گلوگيرش شده (و هلاك مى گردد) و هر اندازه ارزش چيزى بيشتر باشد كه مورد رغبتِ اين و آن گردد، به همان اندازه مصيبت از دست رفتنش بيشتر است. آرزوها (ى دور و دراز) چشم بصيرت را كور مى كند و (چه بسا) سود به سراغ كسى مى رود كه او به دنبالش نيست! .
📚نهج البلاغه #حکمت_275
🔶 @Nahj_Et
✅ امام علی علیه السلام :
✳️ الضَّعيفُ المُحتَرِسُ مِن العَدُوِّ القَوِيِّ أقرَبُ إلَى السَّلامَةِ مِنَ القَوِيِّ المُغتَرِّ بِالضَّعيفِ .
🔶ناتوانى كه مراقب دشمن نيرومند است، به سلامت نزديك تر است از نيرومندى كه فريفته ناتوانى دشمن است.
📚شرح نهج البلاغة : ۲۰ / ۳۰۹ / ۵۴۳.
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه معيارى براى نقل اخبار به دست مى‌دهد و مى‌فرمايد: «هنگامى كه خبرى را مى‌شنويد در آن بينديشيد (و حقيقت محتواى آن را درك نماييد) تا آن را به كار بنديد نه تنها تفكر براى نقل به ديگران، زيرا راويان علم بسيارند و رعايت كنندگان آن كم»؛ (اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَةٍ لَا عَقْلَ رِوَايَةٍ، فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ، وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ) . تعبير به «رعايه» در جملۀ بالا و «رُعاة» (جمع راعى به معناى رعايت كننده) ممكن است اشاره به دقت براى درك و فهم حقيقت خبر و يا اشاره به رعايت كردن در مقام عمل باشد و هر دو نيز ممكن است؛ يعنى خبرها را بشنويد و حقيقت آن را دريابيد و به آن عمل نماييد. «رِعٰايَه» در اصل به معناى مراقبت ستارگان و رصد كردن حركات آنها به وسيلۀ منجمان يا چوپانى گوسفندان و مراقبت آنهاست نيز به معناى تدبير امور كشور به وسيلۀ زمامداران آمده است و سپس به هر گونه مراقبت از چيزى اطلاق شده و در حديث بالا همين معناى وسيع اراده شده است.
#حکمت_98
🔶 @Nahj_Et
🔸 《 ارزش عبادت در اسلام 》 🔸
ما برای آدم نمازنخوان چیزی از مسلمانی قائل نیستیم... ⤵️
🎞.......... #سخن_بزرگان .........🎞
از نظر اسلام سرلوحه تعلیمات، عبادت است. اگر عبادت درست باشد آن دوتای دیگر درست می‌شود و اگر عبادت نباشد آن دوتا واقعیت پیدا نمی‌کند. باور نکنید که یک کسی در دنیا پیدا بشود که در مسائل اخلاقی و اجتماعی، مسلمان خوبی باشد ولی در مسائل عبادی مسلمان خوبی نباشد. ما برای آدم نمازنخوان چیزی از مسلمانی قائل نیستیم.
امیرالمؤمنین فرمود: بعد از ایمان به خدا چیزی در حد نماز نیست. پیغمبر اکرم فرمود: نماز مثل چشمه آب گرمی است که در خانه انسان باشد و انسان روزی پنج بار در آن آب گرم شستشو کند. تَعاهَدوا امْرَ الصَّلوةِ وَ حافِظوا عَلَیها [1] (کلام امر است) یعنی رسیدگی به کار نماز بکنید، محافظت بر نماز بکنید. خداوند به پیغمبر می‌فرماید: وَ أْمُرْ اهْلَک بِالصَّلوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیها [2] به خاندانت دستور بده که نماز بخوانند، خودت هم بر نماز صبر کن؛ یعنی نماز زیاد بخوان و آن را تحمل کن.
انَّ رَبَّک یعْلَمُ انَّک تَقومُ ادْنی مِنْ ثُلُثَی اللَّیلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذینَ مَعَک [3] خدا می‌داند که تو و افرادی که با تو هستند شبها بپا میخیزید، عبادت می‌کنید، خدا را پرستش می‌کنید. وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَک عَسی انْ یبْعَثَک رَبُّک مَقاماً مَحْموداً [4] ای پیغمبر! قسمتی از شب را تهجّد کن (بر او واجب بود) شاید که خدا به این حال، تو را به مقام محمود برساند.
امکان ندارد انسانی انسان کامل بشود بدون عبادت و پرستش. پیغمبر، پیغمبر است و همان عبادتها و همان پرستشها و همان استغفارها. امام صادق می‌فرماید:
پیغمبر در هیچ مجلسی نمی‌نشست مگر اینکه بیست و پنج بار استغفار می‌کرد، می‌گفت: اسْتَغْفِرُ اللهَ رَبّی وَ اتوبُ الَیهِ. علی بن ابیطالب، امیرالمؤمنین است به اینکه وجود جامعی است: هم زمامدار عادلی است و هم عابد نیمه شبی. همان عبادتها به علی آن نیروهای دیگر نظیر روشن ضمیری را داده بود. نباید ارزش عبادت را فراموش کرد.
1نهج البلاغه، خطبه 197
2طه/ 132
3مزّمّل/ 20
4اسراء/ 79
#استاد_مطهری، اسلام و نیازهای زمان، ج 1، ص177،178 📚
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه اشاره به تفاوت آشكار ميان امور شيرين و تلخ در دنيا و آخرت مى‌كند و مى‌فرمايد: «تلخى دنيا شيرينى آخرت است و شيرينى دنيا تلخى آخرت»؛ (مَرَارَةُ الدُّنْيَا حَلاَوَةُ الْآخِرَةِ، وَ حَلاَوَةُ الدُّنْيَا مَرَارَةُ الْآخِرَةِ) . اشاره به اين‌كه بسيارى از طاعات و عبادات و انجام دادن دستورات الهى تلخ‌كامى‌هايى دارد؛ جهاد فى سبيل اللّٰه، جهاد با هواى نفس و گاه رفتن به زيارت خانۀ خدا، پرداختن خمس و زكات و چشم‌پوشى از اموال حرام و مقامات عالى نامشروع، تلخى‌ها و مشكلاتى براى انسان دارد؛ ولى به يقين اين تلخى‌ها سبب شيرينى در سراى آخرت و بهشت برين است. نعمت‌هايى كه نه چشمى آن را ديده و نه گوشى سخنى از آن شنيده و نه به خاطر انسانى خطور كرده است. به عكس، بسيارى از گناهان ممكن است لذت‌بخش باشد.
#حکمت_251
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه معيارى براى نقل اخبار به دست مى‌دهد و مى‌فرمايد: «هنگامى ك
💠🔹در مسائلى كه به مقام وحى يا كلمات پيشوايان معصوم منته مى‌شود سه مرحله وجود دارد: نخست نقل روايات سپس فهم آنها و بعد از آن عمل به مفهوم و محتوايشان. امام در گفتار بالا با تعبير «عَقْلَ رِوٰايَةٍ» گوشزد مى‌كند كه نه روايت به تنهايى كافى است نه مجرد عقل و فهم آن، بلكه مهم پوشيدن لباس عمل است بر آنچه فهميده و درك كرده است و در اين مرحله حضرت مى‌فرمايد: راويان و گويندگان بسيارند؛ اما عاملان اندك. اهميت عمل به روايات به اندازه‌اى است كه در بسيارى از احاديث علم بى‌عمل به منزلۀ جهل شمرده شده و تنها علمى شايستگى اين نام دارد كه به عمل منته شود، در حديثى از اميرمؤمنان مى‌خوانيم: «مٰا عَلِمَ مَنْ لَم يَعْمَلْ بِعِلْمِهِ؛ كسى كه عمل به علمش نكند عالم نيست» و در حديث ديگرى از آن حضرت مى‌خوانيم: «عَلْمٌ لاٰ يُصْلِحَكَ ضَلاٰلٌ وَ مٰالٌ لاٰ يَنْفَعُكَ وَبٰالٌ؛ علمى كه تو را اصلاح نكند گمراهى است و مالى كه سودى به تو نبخشد مايۀ خسارت و بدبختى است و عاقبت شوم و تلخى دارد»
#حکمت_98
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكتۀ مهمى اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «هيچ‌گاه مردم به چيزى نگفتند: خوشا به حال او؛ مگر اين‌كه روزگار روز بدى را براى آن پنهان و فراهم ساخت»؛ (مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْ‌ءٍ «طُوبَى لَهُ» إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سُوءٍ) . معادل «طُوبىٰ لَه» در فارسى «خوشا به حال او» ست، «طُوبىٰ» مؤنث «أطْيَب» به معناى بهتر و پاكيزه‌تر است. براى اين جملۀ كوتاه و پرمعنا دو تفسير وجود دارد: نخست اين‌كه چون مردم چيزى را بستايند، حسودان، حسادتشان تحريك مى‌شود و در زوال آن كوشش مى‌كنند. به همين دليل جمعى معتقدند بايد نعمت‌هاى چشمگير را از نظر حسودان مخفى داشت كه در مقام دشمنى با آن برنيايند. درست است كه بايد انسان به مقتضاى «وَ أَمّٰا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ» نعمت‌هاى الهى را آشكار سازد؛ ولى در برابر حسودان، استثنايى وجود دارد. به همين دليل حضرت يعقوب عليه السلام به فرزندش يوسف عليه السلام سفارش كرد كه خواب خود را كه نشانۀ اوج عظمت او در آينده است از برادران حسود پنهان كند.
#حکمت_286
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكتۀ مهم كه با يكديگر ارتباط دارند اشاره فرموده، نخست مى‌گويد: «دوستى در ميان پدران به منزلۀ خويشاوندى در ميان فرزندان است»؛ (مَوَدَّةُ الْآبَاءِ قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ) . اشاره به اين‌كه پدران، دوستى با دوستان خود را براى فرزندان به ارث مى‌گذارند و فرزندانشان به‌قدرى به هم نزديك مى‌شوند كه گويى با هم برادرند و بسيار ديده شده است كه پدرانِ يكديگر را عمو خطاب مى‌كنند. البته اين سخن در جوامعى صادق است كه عواطف در آن كمرنگ نشده است و فرزندان تنها اموال پدران را به ارث نمى‌برند، بلكه عواطف آنها را نيز به ارث مى‌برند. از بعضى روايات نيز استفاده مى‌شود كه مودت و دوستى طولانى به منزلۀ قرابت است. امام على بن موسى الرضا عليه السلام مى‌فرمايد: «مَوَدَّةُ عِشْرِينَ سَنَةً قَرَابَةٌ؛ دوستى بيست سال، خويشاوندى است»
#حکمت_308
🔶 @Nahj_Et
هرگاه به مشورت نيازمند شدى، نخست به جوانان مراجعه نما، زيرا آنان ذهنى تيزتر و حدسى سريع تر دارند. سپس (نتيجه) آن را به نظر ميان سالان و پيران برسان تا پيگيرى نموده، عاقبت آن را بسنجند و راه بهتر را انتخاب كنند، چرا كه تجربه آنان بيشتر است.
📚شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد جلد 20، صفحه 337، حدیث 866
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكته اشاره مى‌كند كه هركدام براى شناخت اشخاص، كارساز است. نخست مى‌فرمايد: «فرستادۀ تو نمايندۀ عقل توست»؛ (رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ) . يعنى مردم مى‌توانند از انتخاب فرستاده، به ميزان عقل تو پى ببرند؛ هرگاه تو، انسان فرهيخته، دانشمند و عاقل و با تقوا و شجاع را به عنوان فرستادۀ خود به سوى شخص يا جمعيتى برگزينى آنها مى‌فهمند كه تو در چه پايه‌اى از عقل و درايت قرار دارى و به تعبير ديگر، آنچه در درون توست از اين طريق بيرون مى‌ريزد و خفاياى وجودت آشكار مى‌شود. در ضمن اين درسى است براى همۀ ما كه در انتخاب فرستاده دقت كنيم و براى شناخت مخالفان خود نيز ازاين‌روش بهره بگيريم
#حکمت_301
🔶 @Nahj_Et
📌 گنج‌های زمین
▪️ «...تُخْرِجُ لَهُ الْأَرضُ أَفَالیذَ كَبِدِها، وَ تُلْقي إِلَيْهِ سِلْماً مَقَالِيدَهَا...»
🌎 دستیابی به منابع زمین و کشف و استخراجِ بیشترِ این منابع، جزء اموری بوده که انسان‌ها از قدیم به آن مشغول بوده‌اند، البته طبق بسیاری از نظریات، با وجود پیشرفت‌هایی که بشر در زمینهٔ تکنولوژی‌‌های مختلف داشته است اما همچنان توانایی دستیابی به بسیاری از منابع موجود در زمین را ندارد. بر اساس روایات، یکی از اصلی‌ترین ویژگی دوران پس از ظهور، دستیابی به تمامی منابع زمین می‌باشد.
در همین رابطه، در بخشی از #خطبهٔ_138
نهج‌البلاغه، امیرالمومنین، پس از اشاره به این موضوع که در آینده کسی خواهد آمد که غیر از حاکمان امروزی بوده و بر شما حکومت خواهد کرد واز ظالمان انتقام خواهد گرفت، در ادامه به اوضاع رضايت‌بخش و پربرکت پس از ظهور می‌پردازند و می‌فرمایند در آن زمان، زمين گنج‌هاى خودش را بيرون مى‌ريزد و کليدهايش را دراختیار امام زمان قرار داده و سرزمین‌ها و نقاط اسرارآمیز و ناشناختهٔ جهان آشکار می‌شود.
🔶 @Nahj_Et
💠 #حدیث_روز
🔸امام جواد علیه السلام: مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ فَإن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَد عَبَدَ اللّهَ وإن كانَ النّاطِقُ يَنطِقُ عَن لِسانِ إبليسَ فَقَد عَبَدَ إبليسَ؛
🔹هركه گوش به گفته سخنگويى دهد، در واقع او را پرستيده است. اگر [آن سخنگو] از خدا بگويد، خدا را پرستيده و اگر از شيطان بگويد، شيطان را پرستيده است.
📚 گزیده تحف العقول، ص ٦٣
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكتۀ مهمى اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «هيچ‌گاه مردم به چي
💠🔹تفسير ديگر اين‌كه همه چيز دنيا در حال دگرگونى و زوال است؛ امروز ممكن است همه دربارۀ شخص معينى تعريف و تمجيد كنند و نعمت‌هاى الهى را براى او كامل بدانند و بگويند: خوشا به حال او كه مشمول چنين نعمت‌هايى است؛ اما چيزى نمى‌گذرد كه دگرگونى‌هاى طبيعت دنيا، دامان او را مى‌گيرد، ثروت از ميان مى‌رود، قدرت رو به افول مى‌گذارد و جوانى و سلامت به پيرى و بيمارى منته مى‌شود و اين‌جاست كه ستايش كنندگان سابق انگشت حيرت به دندان مى‌گزند. نمونۀ اين مطلب همان است كه در داستان قارون، اواخر سورۀ «قصص» در قرآن مجيد آمده است. قرآن مى‌گويد: «فَخَرَجَ عَلىٰ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قٰالَ اَلَّذِينَ يُرِيدُونَ اَلْحَيٰاةَ اَلدُّنْيٰا يٰا لَيْتَ لَنٰا مِثْلَ مٰا أُوتِيَ قٰارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ» ؛ (روزى قارون) با تمام زينت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها كه خواهان زندگى دنيا بودند گفتند: «اى كاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نيز داشتيم! به راستى كه او بهره عظيمى دارد!»
#حکمت_286
🔶 @Nahj_Et
🏴صلوات خاصه امام جواد علیه‌السلام
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى عَلَمِ التُّقَى وَ نُورِ الْهُدَى وَ مَعْدِنِ الْوَفَاءِ وَ فَرْعِ الْأَزْكِيَاءِ وَ خَلِيفَةِ الْأَوْصِيَاءِ وَ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ اللَّهُمَّ فَكَمَا هَدَيْتَ بِهِ مِنَ الضَّلاَلَةِ وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَيْرَةِ وَ أَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدَى وَ زَكَّيْتَ بِهِ مَنْ تَزَكَّى فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ بَقِيَّةِ أَوْصِيَائِكَ إِنَّكَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.
▪️ #شهادت_امام_جواد_علیه‌السلام تسلیت باد.
🔶 @Nahj_Et
سلام بر مهدی صاحب زمان❤:
✨﷽✨
📌 در جستجوی حکمت
▪️ «...قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا...»
✍امیرالمومنین در بخشی از #خطبهٔ_182 نهج‌البلاغه دربارهٔ شخص حکيمی که حکمت همهٔ وجودش را پُر کرده و توجه او را به خود جلب نموده، سخن می‌گویند. شارحان نهج‌البلاغه در مورد این که منظور امام علی چه کسی است، احتمالاتی داده‌اند که با توجه به ادامهٔ خطبه معلوم می‌شود منظور امیرالمومنین، امام مهدی می‌باشد.
🔹 امیرالمومنین بیان می‌کنند امام مهدی حکيمی است که برای حفظ حکمت، سپری بر تن کرده است که منظور همان تقوا و پرهیزکاری است. یعنی حضرت حکيمى است توانا که علم، حکمت و تدبير بر همهٔ وجودش حاکم است و با همين ابزار، محيط خود را اداره مى‌کند.
🔸 این سخن به این نکته اشاره دارد که برنامهٔ کاری امام زمان، بر اساس حکمت قرار گرفته و ایشان قبل از ايجاد هر تحوّلى، تحوّل علمى و فرهنگى ايجاد می‌کند و تکيه‌گاه اصلى قیام امام زمان، انقلابى فکرى، علمى و فرهنگى است، نه صرفاً قيام نظامى. در واقع آن حضرت چنان سطح افکار مردم را بالا مى‌برند که مردم با پاى خود به سوى حکومتی سراسر عدل و داد پيش مى‌روند.
🔶 @Nahj_Et
💠🔹امام عليه السلام در اين حديث شريف به اهميت و جامعيت قرآن اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «در قرآن، اخبار پيشينيان و حوادث آينده و حكم و دستور مربوط به شما آمده است»؛ (وَ فِي الْقُرْآنِ نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ، وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ، وَ حُكْمُ مَا بَيْنَكُمْ) . منظور از اخبار پيشينيان روشن است، زيرا بخش مهمى از قرآن مجيد، تاريخ انبيا و اقوام گذشته است؛ از آفرينش آدم تا حالات حضرت مسيح و اصحاب و يارانش، قرآن دست ما را مى‌گيرد و در تمام قرون و اعصار گذشته همراه انبيا و پيغمبران و اقوام آنها حركت مى‌دهد و تلخ و شيرين زندگى آنها را بيان مى‌كند و تجارب فراوان و حوادث عبرت‌انگيز بسيارى را كه در زندگانى آنها بوده يكجا پيش روى ما مى‌نهد آن‌گونه كه گويا ما همراه آنها بوده‌ايم و با آنها مى‌زيسته‌ايم.
#حکمت_313
🔶 @Nahj_Et